ACININ BÜYÜTTÜĞÜ KADIN

15. BÖLÜM: "İZ"

ACININ BÜYÜTTÜĞÜ KADIN

15.BÖLÜM: "İZ"

Zaman, akrep ve yelkovanın kovalamaca oynamasıyla akıyor, her bir dakikanın kanı zihnime damlarken, saniyelerin ruhu bedenimi sarıyordu. Bedenimi saran soyut kavramların çoğalması, içimin titremesine neden oluyordu.

Şimdi olduğu gibi.

Zaman durmuş, bedenimi saran saniyeler yok oluyordu. Artık canım yanmıyordu. Yanmıyor muydu? Yoksa acıyı benimseyip uzvu yapan ruhum, hissetmiyor muydu?

Gözlerimi şaşkınlıkla kırpıştırdım. Soğuktan kuruyan dudaklarım aralanıyor, tekrar kapanıyordu. Şaşırıyordum, hemde fazlasıyla.

"Sevgilim mi?" diye sordum aramızdaki sessizliği ateşe vererek. "Benim mi?"

Taptığım okyanus mavisi gözleri yüzümde gezindi birkaç saniye boyunca, sonra gözleri gözlerime tırmandı sinsice. Dudaklarını araladı lakin tek kelime etmeden geri kapattı ve kafasını aşağı yukarı salladı.

"Bunu nereden çıkardın?" diye sorduğumda, ellerini siyah montunun cebine yerleştirdi ve omuz silkti.

Etli dudaklarını araladığında, nihayet bir cümle döküldü. "Neden söylemedin?"

"Kusura bakma," diye mırıldanıp gözlerimi ondan aldım. Birkaç saniye sonra küstah bakışlarım tekrar okyanus mavisinin gözlerine tırmandı. "Yalan söylemeyi pek sevmem."

Kaşları yukarıya kalktı. "Nasıl yani?"

Kaya'nın neden beni sorguya çektiğini anlamıyor, sevgilim var sanmasına bir türlü anlam veremiyordum. Yüreğim bir tek onun yanında titriyordu, kalbim bir tek onun yanında göğsüme güçlü tekmeler atıyordu. Aklım bir tek onun yanında işlevini kaybediyordu. Ve bir tek onun yanında gülümseyebiliyordum.

"Sevgilim falan yok, Kaya. Bunu nereden çıkardın?" diye sorduğumda, ellerini ceplerinden çıkardı. Gözlerini birkaç saniye gözlerimden alıp, koridorun zeminine odaklandı.

"Şey," diye mırıldandı.

"Ney?" diye sorduğumda, kalbim bir taraftan hızını artırmıştı. Yine.

Cümleleri toparlayamıyor gibiydi, gözlerimi bir saniye üzerinden almazken, dudaklarından düşecek tek kelimeye muhtaçtım.

Acaba diye geçirdim içimden, bu yüzden miydi bana karşı ezyah halleri? İçime düşen vehmi görmezden gelmek istesem de, tam kalbimin ortasına düşmüştü. Zehirli bir sarmaşık gibi içimde büyüyor, büyüdükçe zehrini kalbime akıtıyordu. Dikenli yaprakları içimde kapanmayacak yaralar açıyor, bana zarar veriyordu.

Her zamanki gibi, mecruh ruhuma zarar veriyordu. Girift düşüncelerimin içinden çıkmam, okyanus mavisinin gözlerini bataklık gözlerime çıkarması sonucu olmuştu.

"İnci söyledi," dedi nihayetinde. Kalbimin içindeki sızı büyüyordu. Gittikçe can yakıcı hâl alırken, ben hiçbir şey olmamış gibi karşımdaki adamın gözlerine bakıyordum. "Bende sinirlendim, sonuçta İnci'den kıyasla sana ben daha yakınım. Benim bilmem gerekiyordu, onun değil."