3 yıl önce âşık olduğum adamın bir anda hayatımın ortasına düşmesini mucize olarak adlandırdım, yanıldım.
Uğruna sayısız cümleler kurduğum adamın büyük bir yalandan ibaret olduğunu gördüm, yıkıldım.
Şefkatinin ruhumdan sızıp kalbime mürekkep gibi...
Bölüm şarkısı: Cem Adrian- Seni Kaybettim (Dinlemenizi öneririm.)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ACININ BÜYÜTTÜĞÜ KADIN 28. BÖLÜM: "KIRIK KADEH"
Kalbimde oluşan boşluk, cehennemin yedinci katı gibi yanıyordu. Her yer alevler içindeydi, alevlerin içinde oturmuş, dizlerimi kendime çekmiştim. Bu yangını ben başlatmıştım, o devam ettirmişti. Onu suçlayamazdım, beni yangından çekip almadığı için gözyaşı dökemezdim. Elimdeki çakmakla bir ağacı yakmıştım, ağaçtaki ateş tüm ormanı küle çevirmişti.
Ama elimdeki çakmağı da o tutuşturmuştu ellerime. Bunu görmezden geliyordum günlerdir. Soğuktan kasılan bedenimin aksine, içim cayır cayır yanıyor lakin bu yangın beni ısıtmıyor, aksine üşütüyordu.
Kamptaki karanlık geceden sonra, beni közlenmiş ateşin yanında yalnız bırakmış, çadırına dönmüştü. Sabah ise hiç konuşmadan yola çıkmıştık. Onu kırdığımı biliyor, kendime bunu itiraf ediyordum. Gözlerim kararmış, yaşadığım korkunç saatler beni o düşünceye itmişti. Gerçi bir kez olsun telefonumu çıkarıp ondan bir haber var mı diye kontrol etmemiştim. İçime düşen vehmi, kendi ellerimle büyütmüştüm. Şimdi ise kendi inşa ettiğim dünyanın altında ezilmiş, harabeye dönmüştüm.
Okyanus mavisi ona inanmadığımı fark ettikten sonra, aramıza soyut bir duvar örmüştü. Eskisi gibi değildi gözleri, ışıkları sönmüş gibiydi. Bunun suçlusu bendim, kabul ediyordum fakat ben ondan özür dilemiştim. Duymamış, yoluna devam etmişti.
Benimle konuşuyor, sesindeki soğukluk beni üşütüyordu. Bu durum iki hafta boyunca devam etti. Aralık ayının son günüydü bugün, Kaya olmadan bir günü daha devirmek üzereydim. Yeni yılın heyecanıyla tüm şehir süslenmişti, herkeste bir bayram havası vardı. Bu durumdan hoşnut değildim, bir yılın bana neler verebileceğini düşünüyordum fakat aldığım cevaplar bir elin parmak sayısını bile geçmezdi.
Ellerimi montumun cebine sıkıştırıp, kulağımda çalan müziğe eşlik ederken zihin dünyamdan çıktım. Yeterince düşünüyordum, düşündükçe deliriyor, delirdikçe nihai sonuca ulaşamıyordum. Kalbimdeki yerini büyütmüş, şimdi ise büyüttüğü yerine bakarak gülümsüyordu.
Günlerden Perşembe olduğu için, Buse Ankara'ya dönmüştü. Geçen yıl onunla deliler gibi eğlenmiş, soğuk sokaklarda avazımız çıktığı kadar bağırmıştık. Onu özleyecektim, çok özleyecektim. Bu yılbaşında tek olacağım gerçeği zihnime kamçılanmıştı. Ablam, günler öncesinden kendini bir program hazırlamıştı. Buse ise ailesinin yanında geçirmek için gitmişti. Yalnızdım, yıllar öncesi gibi.
Oturduğum bankta gerinirken, yanıma gelen tanıdık simayla kulağımdaki kulaklığı çıkardım.
