ACININ BÜYÜTTÜĞÜ KADIN

3.BÖLÜM: "LAHZA"

ACININ BÜYÜTTÜĞÜ KADIN

3. BÖLÜM: "LAHZA"

Bir vaveyla yükseldi derin sessizlikten,

İrkildi tüm ölü ruhlar.

Yıldızlar terk etti gökyüzünü,

Karanlık ele geçirdi evreni.

Semaya yükseldi tüm kuşlar,

Sert bir poyraz esti.

Tüyleri yere serildi.

Ve o kargaşada bir çift okyanus mavisi daldı kahverengiye.

Kahverengi okyanus mavisini kirletti.

Ve sunturlu bir şekilde yağmur yağdı,

Yağmurun gücü günahları temizlemedi.

Akrep ve yelkovan delicesine koşuşturma oynarken, güneş çoktan şehri terk etmiş, yerini ay ve yıldızların mükemmelliğine teslim etmişti. Gece, dört sularıydı. Belki daha erken, belki daha geç. Zamanın bir önemi yoktu nasıl olsa.

Parmaklarımın arasında hapis olmuş kalem, ara sıra çıkarttığım defterimin üzerinde fütursuzca gidip geliyor, kafamdaki şeyleri satırlara döküyordu. Yine yaptığımı yapmış, kâbus gördükten sonra Kaya'ya sarılmıştım.

Ruhen.

Zihnen.

Ama asla tenim tenine geçmemişti, geçmeyecekti. Umutsuz bir aşkın pençelerinde, kanıyordu ruhum. Hepte öyle devam edecekti. Kursağımda hiç kalmamış bir mutluluğun parçasını arıyordum.

Yoktu, olmayacaktı.

Masa lambamın loş ışığı odayı aydınlatırken, kapı uğursuz bir şekilde gıcırdadı.

"Buğlem?" dedi ablam uykunun yansıdığı sesiyle.

Kalemimi defterimin arasına sıkıştırıp, defteri kapattım. "Efendim ablacığım?"

"Saat dördü geçiyor, neden hâlâ uyumuyorsun?" deyip odayı bütünüyle aydınlatmak adına ışığı açtı.

Saçları hafif dağılmış olsa da, yine güzel görünüyordu. Ablam, anneme benziyordu. Siyaha çalan omuzlarında biten saçları, kocaman kehribar rengi gözleri vardı, kusursuz beyaz bir cildi, gözler önüne serilen bir fiziği vardı.

"Ders çalışıyordum," diye bir yalan döküldü dudaklarımdan. Kâbuslarımın tekrar başa sardığını bilse, beni psikologa götürmek için çaba sarf ederdi, biliyordum.

Gözleri kapattığım defterime kayınca, dudaklarını birbirine bastırdı. "Baksana, benimde uykum kaçtı. Hem yarın ameliyatım yok. Biraz sohbet etmeye ne dersin?"

O, hem karakteri, hem yufka yüreği, hem de güzelliğiyle kusursuz bir kadındı.

Siz bir insanı annenizden çok sever miydiniz? Ben sevmiştim, ablamı annemden daha çok sevmiştim. Kendi şehrini bırakıp, beni seçen, her zaman yanımda olan ablamı anne ve babamdan daha çok sevmiştim.