Camp Virgin (Completed)

Chapter 29

Mario's Point of View

(Warning: May maseselan na eksena.)

Binaba kami sa sasakyan at tsaka tinanggalan ng piring. Parang wala namang nagbago sa kuta nila Chief. Ganoon pa rin ang mga baraks, ang paligid hindi naman naluma. Dinala kami ng mga virgin hunter sa isang baraks.

"Chief may nahuli kami at nagpapakilala itong anak nyo raw sya," sambit ng lalaki.

Humarap ang lalaking nakatalikod na nakatingin kanina sa monitor. Agad akong tinitigan.

"Mario, ikaw na ba yan?" tanong ni Chief Theo.

"Hindi mo ba ko makilala, Chief?" tanong ko.

"Mas gumwapo ka, mas gumanda ang katawan mo! Kumusta ka na, anak?" tanong ni chief habang papalapit para yakapin ako. Nakatingin lamang ang mga virgin hunter sa paligid. Siguro namamangha sila dahil magkamukha nga kami ni Chief Theo.

"Ayos naman, Pa. Pupunta sana ako kay Mama para makatulong sa paghahanap ng lunas kaso itong mga tao mo panira eh," sagot ko.

Binunot ni Papa ang baril at biglang pinaputukan ang mga Virgin Hunter sa paligid. Nagulat naman ako ganoon din si Harvey lalo na noong tumapat sa kanya ang baril.

"Pa, kaibigan ko yan. Si Harvey," wika ko.

"Oh kala ko isa sa mga bobo kong tauhan eh. Okay na ba? Pasensya na kung nasaktan ka ng mga yan," ani ni Papa.

"Di naman ho nila kami sinaktan. Mahigpit lang masyado ang pagkakatali ng kamay namin," wika ni Harvey habang pinapakita ang kanyang kamay na nakatali. Agad namang hinugot ni Papa ang maliit na kutsilyo at kinalagan kami.

"Anak, magpahinga muna kayo dito. Mamayang hapon na kayo umalis. Papahatid ko kayo malapit sa research facilities," ani ni Papa.

"Dito muna tayo, Mario. Mukhang maraming pagkain dito. Nagugutom na ko eh," ani ni Harvey.

"Sige Pa, dito na muna kami," wika ko.

Bigla namang may pumasok na babae sa Baraks, ang asawa ni Papa, si Jeneva.

"Mario, ikaw na ba yan? Hawig na hawig ka ng Papa mo," wika nya habang hinimas ang aking mukha. Alam ni Papa ang ginawa sa akin ni Jeneva noon, pero sinabi lamang nito na dahil lamang sa virus kaya nagawa ito ng asawa nya. Agad nyang pinatawad si Jeneva pero pinaramdam naman nya sa akin ang pag-aalala at pag-aalaga hanggang sa pinagbawalan na ko ni Mama na makipagkita sa kanya.

"Mabuti pa, ihatid mo muna sila sa baraks na papahingahan nila," utos ni Papa.

Hinatid na nga kami ni Jeneva sa baraks at inutusan din ang mga tauhan nito na magdala ng pagkain.

"Ang bata pa ng asawa ng papa mo," wika ni Harvey.

"Nanay yon ni Josh," wika ko.

"Ibig sabihin sila yung mga kasabwat ni Josh? Sigurado ka bang mapagkakatiwalaan ang mga yan?" tanong ni Harvey.

"May tiwala pa rin naman ako kay Papa, pero hindi kay Jeneva at sa anak nya. Walang magandang ginawa ang mga iyon," sagot ko.

Dumating na ang mga pagkaing pinahanda ni Jeneva mukhang gutom na gutom nga si Harvey na agad binanatan ang manok.

Habang kumakain tuloy-tuloy lang sa pagtatanong si Harvey.

"Mario, iyong mga virgin hunter dito, paano sila nagpaparaos?"

"Ang alam ko may baraks dito na puro babae."

"Wala bang babaeng virgin hunter?"

"Si Jeneva lang ang kilala kong infected na babae dito."

"So infected din ang tatay mo?"

"Oo, hinawaan din siya ni Jeneva."

"Kanina ko pa iniisip, kapatid mo ba si Josh?" tanong ni Harvey habang ngumunguya.

"Hindi. Hindi kami magkadugo. Anak sya ni Jeneva sa unang asawa," paliwanag ko.

"Ah eh ikaw paano ka nahawa? Sorry ah ang dami kong tanong." Pagpapasensya ni Harvey pagkatapos ay lumagok ng tubig.

"Totoo nyan, binibisita pa rin ako ng alaala noong pinagsamantalahan ako ni Jeneva," pag-amin ko.

Napalunok si Harvey sa narinig nya.

"Teka, asawa na ba sya ng tatay mo ng ginawa nya sa iyo iyon? Sorry sa tanong ko Mario, pinaalala ko pa tuloy sa iyo."

"Nang makita ko sya kanina nanumbalik agad ang bangungot ng nakaraan. Kaya wala kang kasalanan."

"Pagkatapos natin kumain, umalis na lang agad tayo," suhestyon ni Harvey.

"Ganoon na nga pero may kailangan pa kong gawin," wika ko.

"Ano?" tanong nya.

"Basta," sagot ko at nagpaalam na ko kay Harvey para uminom ng syrup. Baka kasi sa kanya ko na naman malabas ang epekto ng syrup. Naglakad-lakad ako sa kampo at nag-iisip ng kung anong gagawin. Hanggang sa sumulpot si Jeneva.

"Anong hinahanap mo, Mario?" tanong nya.

"Wala. Naglalakad-lakad lang ako," sagot ko.

"Wag ka nang magsinungaling alam mong alam ko kung bakit pinili mong pansamantalang manatili dito," wika ni Jeneva.

"Pwede ba, Jeneva, alam kong ginagamit mo lang ang tatay ko pero di ka ba talaga marunong rumespeto sa taong kumupkop sa iyo? Nagpalamon sa iyo?" wika ko.

"Marunong. Pero may tanong ako, hindi mo ba ko nami-miss?" tanong ni Jeneva na lumapit sa akin at iginapang ang kamay sa aking braso papunta sa balikat hanggang sa aking mukha.

"Hindi pa ba sapat na hinawaan mo ko? Pinagsamantalahan? Sinira mo ang buhay ko!" panunumbat ko sa kanya.

"Bakit hindi ka ba naging masaya sa binigay ko sa iyo? Sa tuwing makikipagtalik ka, may idadahilan ka na. Di ba kayong mga lalaki, gustong-gusto nyong tinuturing na pagmamay-ari ang mga babae? Gustong-gusto nyong mapasainyo ang aming mga katawan? Dahil sa binigay ko sa iyo mas mapapadaling makuha mo ang gusto mo. Hindi ka makokonsensya dahil iisipin mo lang na hindi mo kontrolado ang mga kinikilos mo. Simula nang kumalat ang virus, tila tinanggap na ng lipunang ito ang panggagahasa at ang tingin sa mga kababaihan mas lalong bumaba," katwiran ni Jeneva.

"Ibahin mo ko. Hindi ako katulad ng ibang lalaki. Hindi ako katulad ng lalaking bumaboy sa'yo. Kung may nakuha man ako kay Papa, iyon ang pagrespeto sa kahit kanino. Sumpa hindi regalo ang virus. Alam mo iyan dahil biktima ka rin. Pero nang dahil sa iyo hindi ako magagawang mahalin ng taong mahal ko!" sagot ko.

"Kung mahal ka nya, tatanggapin ka nya. Kung mahal ka nya hindi ka nya titingnan bilang isang infected, titingnan ka nya bilang isang tao rin na nagmamahal!" paliwanag ni Jeneva.

"Sana ganoon lang kadali. Sana nga. Pero hindi mo mapipilit ang tao na gawin iyon. Lalo na kung hindi naman magbubunga ang aming pagmamahalan," sagot ko at di ko namalayan na pumapatak na pala ang mga luha mula sa aking mata.

"Dahil sa virus, makikilala natin ang tunay na magmamahal sa atin. Gaya ng ama mo. Minahal nya ko kahit infected ako," sagot nya.

"Pero iba si Rio. Marami syang pangarap at plano. At ayaw kong sirain iyon," wika ko habang nahihinto sa pagsasalita dahil sa pag-iyak. "Kapag pinagpilitan ko pa ang sarili ko, parang napakamakasarili ko naman. Sawa na kong ako na lang lagi ang kinokonsidera. Na lahat lagi nag-aadjust para sa akin."

"Mario, wag mo masyadong sisihin at tingnang mababa ang sarili mo. Naniniwala akong mahahanap nyo rin ang cure," wika ni Jeneva.

Tahimik lamang ako. Muli syang nagsalita, "Alam kong kaiinom mo lang ng syrup, anong balak mo?"

"Kaya ka ba naandito para ialok ang sarili mo? Mahal mo ba ang tatay ko?” tanong ko.

"Mahal ko ang tatay mo pero ngayon mas kailangan mo ko," sagot ni Jeneva na bigla akong hinalikan sa labi. Bumalik sa aking isip ang sandaling wala akong kalaban-laban at puro takot ang nanaig. Ang sandaling pinagsamantalahan ako ni Jeneva. Nakaramdam ako ng galit, ng paghihiganti. Umiwas ako sa kanyang paghalik, pero ibibigay ko ang gusto nya. Sa pagkakataong ito, sisiguraduhin kong ako ang may kontrol.  Pinagpupunit ko ang kanyang damit pang-itaas para tumambad ang hubad nyang katawan. Itinaas ko ang kanyang kamay at iginapos ko gamit ang nagkapira-pirasong tela. Dinuraan ko ang kanyang mukha, ang kanyang mga katawan. Pinagsasampal ang kanyang pisngi. Nakahiga lamang sya sa bench, pinasok ko ang aking mga daliri sa kanyang ari. Magkahalong sakit at sarap ang nararamdaman nya. Tumutulo din ang luha sa kanyang mga mata. Maya-maya pinilit kong ipasok nang buo ang aking kamao sa kanyang ari. Tinaas ko ang kanyang mga binti at ipinatong sa aking balikat, sinuot ang condom at  tinapat ang aking ari sa kanyang ari at tuluyan nang ipinasok ito. Palakas nang palakas ang aking pwersa, ang aking paggalaw. Gusto ko syang wasakin, gusto kong maramdaman nya ang aking galit at paghihiganti. Palakas nang palakas din ang kanyang sigaw kaya naman binarahan ko ng tela ang kanyang bibig. Nagpatuloy ako sa pagwasak sa kanyang pagkababae gamit ang aking pagkalalaki. Pagkatapos ay tumayo na kaming pareho pero hindi pa dito nagtapos. Habang nakatalikod sya ay pinasok ko naman ang aking ari sa kanyang pwitan. Pinadapa ko sya sa sahig na parang aso tsaka ko sya tinira nang tinira. Sa huli, pinaluhod ko na sya at pinasubo sa kanya ang aking ari. Nginudngod ko ang kanyang mukha sa aking harapan. Siniguro ko na sa bibig nya ko lalabasan at lulunukin nya ang aking katas. Nangyari ito. Pagkatapos ay inalis ko na ang pagkakatali sa kanyang kamay. Binulungan nya ko, "Sana hindi pa ito ang huli."  Sinubukan nya kong halikan bago sya umalis pero umiwas ako. Parang gumaan ang pakiramdam ko, tila nailabas ko ang mga kinimkim na galit pero mukhang nagustuhan nya ang mga ginawa ko sa kanya. Hindi man lang sya nagreklamo o nasaktan. Hindi ko makilala ang aking sarili sa tuwing umeepekto ang virus, pero alam kong hindi ako rapist. Ito ang pagkakaiba namin ni Jeneva. Wala akong pinagsamantalahan.

Pagkaalis ni Jeneva, nakita ko si Josh na paparating. Babatiin ko nang unahan nya kong batiin ng sapak.

"Tang-ina mo! Pati Nanay ko kinantot mo. Hindi ka ba nahihiya kay Chief? O sadyang nilamon ka na ng sakit mo?" sigaw nya.

"Nakalimutan mo na ba na kaya ako nagkasakit dahil sa nanay mo? At gaya noon sya ang lumapit sa akin, sya ang nagsimula. Ang nanay mo ang pagsabihan mo. Wag ako," sagot ko kay Josh tsaka tumalikod pero hinatak nya ang balikat ko at muli akong sinapak. Sa pagkakataong ito, gumanti na ako.

Natigil din ang aming suntukan pero pinagbantaan nya ko, "Kukunin ko ang lahat ng pagmamay-ari mo. Susugurin namin ang Camp. Kukunin ko at aangkinin ko si Rio, pahihirapan ko ang mga kaibigan mo. Ako ang mamumuno sa mga infected at ako rin ang mamumuno sa mga hindi."

Umalis na si Josh na sinundo rin ng mga kaibigan nya na sina Des, at Ryken kasama si Jean.

Nag-isip ako kung anong maaaring gawin para pigilan sila Josh. Sakto dumating si Harvey, "Bro, narinig ko sila Josh may pinaplanong pagsugod sa Camp. Tinipon nya ang mga virgin hunter, kausap nya ngayon."

Yari na. Mukhang tototohanin ni Josh ang banta nya. Di ako pwedeng magpasiguro, kailangan kong bumalik sa Camp. Pero paano? Hindi sila maniniwala sa akin.

"Alam ko na!" bulong ko sa isip ko. Agad kong kinausap si Harvey at nagpasama papunta sa baraks ng ibang mga virgin hunter.