Günler ayların, aylar yılların peşini bırakmadan ardı sıra mevsimleri birbirine bağlamıştı. Yaz geçmiş güz geçmiş köyden kente göç eden Gül Cemal'in ailesi genişlemiş yaş almış mevsim tekrar güze yıl seksenlere dayanmıştı.
Biraz sosyolojik biraz eko...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Cemal'in meşhur mavi kapısı...
İyi okumalar...
Piraye , karşısındaki yakışıklı gencin masumiyetle sorduğu sorunun onu bir çocuğa dönüştürüşünü gülümseyerek izledi. Başını eğip onun gözlerini görmeye çalıştı. Ama dirseklerini dizlerine koyup öne uzattığı ellerini birleştiren genç, kafasını eğmiş gözlerini ise birbirine geçirdiği parmaklarına kilitlemişti.
"Mustafa?"
"Bir soru sordum İbrahim ne olacak?"
Gencin sert bir tonla ısrarlı sorusunu yenilemesine yandan bir gülüşle cevap verdi Piraye. "O da seninle dönecek." Nasılsa ikisi de sınanacaktı bir arada olmaları daha iyi olurdu belki de.
Mustafa duyduklarıyla rahat bir soluk almıştı. Arkadaşına ne olduğu düşüncesiyle aklı karışmayacaktı en azından. Yine beraberlerdi. Başını tamam anlamında aşağı yukarı salladı. Eğilip yerden pantolonunu alırken Piraye yeniden konuşmaya başladı.
"Çarşıya giden yolun sağında, köprü altında, bir kahve var biliyor musun?"
Mustafa, giyinmeye devam ederken sadece bakışlarını kaldırıp ona baktı. "Evet."
" Oraya gidip Kahveci Musa'yı bulacaksınız.."
"Ne yapacağız?"
"Size verilen paketleri polise yakalanmadan ona sağ salim ulaştırın yeter gerisini o anlatır."
"Ne götüreceğiz?"
Piraye bıkkınlıkla saldı nefesini. " Önemli mi?"
Mustafa başını olumsuzca salladı. Piraye ayaklandı, gülümseyerek izlediği adamın yanına doğru adımladı. Elini yüzünde gezdirerek dudağına uzun bir öpücük kondurduktan sonra kapıyı açıp çıkması için yol gösterdi.
Mustafa sessizce biraz önce kalktığı yere, arkadaşının yanına, gidip uzandı. Sabahı sabah etti. İbrahim'in artık kılmadığını bildiği sabah namazı saatlerinde uyandığını bilirdi. Eski alışkanlık kolay terk edilmezdi. Düşündüğü gibi de oldu. İbrahim müezzinin sesi ile açtı gözlerini. Tekrar yumup uyumaya çalışırken Mustafa "İbrahim " diye fısıldadı.
" Ne oldu?"
"Evini özledin değil mi?"
"Bu da nereden çıktı şimdi?"
" Ben özledim" diye tekrar fısıldadı Mustafa.
"Dönecek misin?"
"Beraber döneceğiz. Artık davaya oradan devam edeceksiniz dedi Piraye."
İbrahim gözlerini yumup hızla açtı kendinde olup olmadığını anlamaya çalıştı. Rüya değildi.
