Sensiz Asla

11. Bölüm Milat

11. bölüme hoş geldiniz🌷

01.01.2020... Hepinize mutlu sağlıklı bir yıl diliyorum🧿🧿🧿

Bu bölüm sonunu okuyunca değişimin farkına varacaksınız. Diğer bölüm sonunu okuyunca da diyeceksiniz ki başlıyor hikaye. Her hikayemde bir kopma noktası var o da diğer bölüm olacak. Hadi bakalım başlasın artık🌷

Multimedyada ilk kez dinlediğim bir ses var. Ben ilk tıkladığımda sesi beni benden alıp götürdü. O kadar güzel bir ses ki ben çok şaşırdım çok da beğendim. Adı MELİHAT GÜRSES. Sizler tanıyor musunuz bilmiyorum ama muhteşem söylemiş. Şiddetle tavsiye ediyorum🌷

Sensiz Asla kahvelerimiz hazır biliyorum🌷 Müzik de Melihat Gürses'ten "Göçmen Kızı" sizlerle. Kahve müzik bölüm üçü bir arada sizlerle. Keyifle okuyun yorumlarınızı esirgemeyin🌷🌷🌷

Gizem, nutku tutuk bir halde kaldı bir süre. Peri'yi çocukluğundan beri tanırdı ve bazı şeylere şahit olmuştu. Şahit olduklarını bastırmıştı ama bazen onlar öyle bir şekilde çıkıyorlardı ki... Kaç zamandır çıkmayan bastırdığı görüntüler gözlerinin önüne gelince gözlerini sımsıkı kapatıp gitmesini bekledi ama o görüntüler şaha kalkmıştı bir kere.

Anlamadığı Peri bunu nasıl yapıyordu?

Yüzüne baktığında hiçbir şey göremedi kararlılıktan başka... "Emin misin" diye sordu sessizce. Peri yavaşça arkadaşına dönüp kararlı gözlerle baktı.

"Hiç bu kadar emin olmamıştım."

Gizem, aracını sağa çekip durdu, dörtlüleri yaktı ve ne söyleyeceğini bilemeyen bir ifadeyle arkadaşına baktı. Ağzını açıyor bir şey söyleyecek oluyordu ama söyleyemeyip susuyordu. İki arada kalmıştı. Eskileri hatırlatsa? Unutmuştu belki? Hatırlatmasa? Unutması mümkün müydü?

"Haluk Amca'm bunu kaldıramaz Peri! Ne demek annenin annesine gideceksin? Gidip de ne söyleyeceksin?"

Peri, dalgın gözlerle baktı arkadaşına. Babasından başkası olmamıştı hayatında. Annesinin silik birkaç görüntüsü... Kalbi, bilmediği bir nedenden dolayı sıkışırken sessizce konuştu.

"Annemin annesi anneannem var benim ama hiç tanımıyorum. Hem görmek istiyordum ama olmadı bugüne kadar. Bu da sebep olur yardım isterim. Babam için yapmayacağım bir şey yok Gizem. Neden gitmedim diye pişman olmaktansa gidip pişman olmayı tercih ederim. Gidelim mi?"

Gizem, gözlerini kırptı birkaç kez. Şu an kendi yüz ifadesi nasıldı görmek istemezdi. "Tamam" dedi zor duyulan sesiyle. Aracını sürerken sesi çıkmıyordu. Hissettiği tek şey pişman olacağı iş için kendinin Peri'yi oraya götürmesiydi.

***

Peri, yalının kapısına bakıyordu kaç zamandır ama arabadan çıkmıyordu. Belli ki bir şeyler onu tutuyordu. Belki babasının sözleri belki küçükken gördüğü bazı şeyler belki de...

"Karar mı değiştirdin?"

Gizem'in sorusuyla gözlerini çekmeden sessizce cevap verdi.

"Evet."

Gizem, rahatlamış bir ifadeyle bakarken sesli bir nefesi verdi.

"En doğrusunu yaptın. Gitmen iyi olmazdı."

Peri, yavaşça arkadaşına döndüğünde gözleri buğuluydu.