Sensiz Asla

17. Bölüm Tufan

17. bölüme hoş geldiniz🌷

Sert bir geçiş bölümü oldu. Umarım beğenirsiniz. Multimedyada Grup Yorum'dan Direniş isimli çok güzel bir enstrümantal var. Açarak okumanızı tavsiye ediyorum.

Yorumlarınızı ve tahminlerinizi bekliyorum. Çünkü diğer bölümü ona göre yazacağım.

Sensiz Asla kahvelerimiz hazır biliyorum. Müzik de benden buyrun bölüm sizlerin🌷

Ümit, misafirlerine bir an bakıp tekrar gelen kişiye çevirdi bakışlarını. Kan kardeşim dediği insan tam karşısındaydı evine gelmişti.

Yiğit?

Hani gururu hayatından bile önemli olan hep yanında olduğu arkadaşı... Yavaşça ayağa kalktı. İkisi de karşılıklı donuk ifadeleriyle bakarken Yiğit'in bakışları koltukta oturan Peri'ye kaydı. Onun, buz gibi bakışlarına aynıyla karşılık verirken bir süre, tekrar arkadaşına döndü. Buraya gelirken Ümit'in evde tek olduğunu düşünmüştü. Birileri varsa da önemli değildi ama bu kız... Bu kızı ve erkek kılıklı arkadaşını hiç mi hiç beklemiyordu.

"Konuşmak için gelmiştim."

"Konuşalım."

Buz gibi, ifadesiz konuşmalardan sonra, Ümit, aynı ifadesizlikle konuştu.

"Sen aramadan gelmezdin."

"Aramadım, çünkü gerek görmedim."

Ümit'in içi sızlarken az önce Hanzade Teyze'siyle olan konuşmaları aklına geldi. Kadın devamlı ağlayıp durmuştu. Yiğit'in kendine yaptıklarını düşündü, sonra... Çelişkili düşünceleri gidip gelirken, eskilerin hatrına Hanzade Teyze'sinin hatrına ve en önemlisi çocukluğunda kalan Yiğit'in hatrına şimdilik eskisi gibi davranacaktı.

Ümit gibi...

"Hoş geldin" dedi sessizce. O kadar hatır da girse araya, sesi eskisi gibi çıkmıyordu. "Hoş bulduk" dedi Yiğit sessizce. Sonra tekrar Peri'yi buldu bakışları. Onun, ayağa kalkıp çantasını takmasını izledi ifadesizce. Ümit'in yanına gelip konuşmasını dinledi.

"Ümit Bey, her şey için teşekkür ederim. Sözleşmeyi de imzaladım yapacak bir şey kalmadı. Misafiriniz de geldi biz müsaadenizi isteyelim."

Ümit, sesini çıkarmayıp başıyla onaylarken; Yiğit, gözlerini kısarak dinledi karşısındaki kızı. Sözleşme derken? Aralarında hiç de hoş olmayan şeyler geçen hiç tanımadığı kız ve kan kardeşi... Sözleşme...?

"Ne sözleşmesi" diye sordu. Sormak istemediği ama dudaklarından sessizce firar eden o soru... Ümit, bıkkın ifadesiyle arkadaşına bakıp sustu. Şimdi cevap verse bir türlü vermese bir türlü... Yiğit'in tarafından bakınca olaylar kendi tarafından baktığı gibi görünmezdi. Söylese, yine tufan koparır işler iyice sarpa sarardı. Söylemese, mızrak çuvalda gizlenmezdi.

"Peri Hanım'a kirada olan evlerden birini verdim. Onun sözleşmesini yaptık."

Yiğit, hiç beklemediği sözleri duyunca duraksadı Ümit'e bakıp kaldı. Sonra yanlarındaki kızı buldu bakışları. Onun değişik bakışlarına takıldı kaldı.

Öfke?
Nefret?
İntikam?
Zafer?
Hangisi?

Bir tartışma yüzünden mi? Hissiz bakışlarını çekip arkadaşına döndü.