Little white lies // Harry Styles

18

Była jesień, więc nie było już tak ciepło.

Nadal nie wiedziałam gdzie jedziemy.

- Powie mi ktoś gdzie my jedziemy?? - pytałam się co pięć minut.

- Jak się nie zamkniesz to chętnie cię przez to okno wypierdolę. - odpowiedział Mike a ja wybuchłam śmiechem.

Jechaliśmy przez jakiś las aż wreszcie się zatrzymaliśmy na jakimś polu. No nie powiem, było ładnie.

Chłopaki wyjęli piłkę i odrazu zaczęli grać.

-  Kto gra!? - krzyknął Liam.

Wszyscy poszliśmy grać.

- Niall nie fauluje się ty idioto!! - wrzeszczał Harry, a ja zwijałam się ze śmiechu.

- I... 5 - 4!! - wrzasnął Louis. - Wygraliśmy!!

Ja, Harry, Louis i Niall wygraliśmy. Wszyscy rozłożyliśmy się na miękkiej trawie. Poczułam się jak kiedyś. Brakowało tylko Fizzy.

Niall wyjął z bagażnika gitarę i zaczął grać piosenki 1D. No dobra, znałam tekst większości ich piosenek. Zaczęliśmy wszyscy śpiewać.

- Mike, nie wiedziałam że znasz piosenki 1D. - powiedziałam ze śmiechem.

- No a mam kurwa jakiś wybór, skoro moja siostra kocha ich nad życie?

Wszyscy wybuchliśmy śmiechem.

Powoli zaczęło się ściemniać.

- Louis?

- Mhm?

- Gdzie jest Fizzy? - spytałam.

- Już ci mówiłem że nie wiem... - odpowiedział smutno.

- Masz jej numer prawda?

- No... Tak, ale nie odbiera.

Podasz mi go?

Louis pokiwał głową i dał mi jej numer. Nie miałam go zapisanego, bo zmieniłam numer kiedy się wyprowadziłam.

- Halo? - odezwał się kobiecy głos. Nie był to zdecydowanie glos Fizzy.

- Umm... Czy jest Felicite?

- Zależy kto dzwoni.

- Nelly. Nelly Brown.

- Hey, to ja Nel. - odpowiedziała już przyjaźniej.

- Fizzy?? Dlaczego nie odbierałaś kiedy Louis do ciebie dzwonił ??

- Ty też odcięłaś się od wszystkich.

- Wiem, i nie chcę żebyś popełniła tego samego błędu. - odpowiedziałam łamiącym się głosem.

Harry ścisnął moją dłoń.

- Ja... Nie wiem.

- Wróć do nas. Gdzie jesteś?

- Po tym jak się odcięłaś, wyjechałam do Sydney... Szmat drogi od USA.

- Czekaj, co!?? Ja się wyprowadziłam do Sydney.

- Jakim cudem??

- No, tak... Przyjeżdżaj wyślę ci adres.

Wysłałam Fizzy adres, a ona obiecała że jutro przyjedzie, bo okazało się że mieszka nie aż tak daleko.

Przytuliłam Louisa, któremu łzy leciały ze szczęścia. Nie dziwię mu się. Kochał swoją siostrę.