deadline: decipher |jenmin| [Tamamlandı]

|5|

Keyifli akşamlar💙💜
iyi okumalar⚘🙉
.
.
Joseon

Sadece bir yanlış birçok hatayı beraberinde getirmişti. Kendimi korumak isterken ölmek üzere olan bir bedenin yaşamasına izin vermiştim.

'Bundan sonra...' dedi acı uğultu. Sesi sanki fazlasıyla yüksekti. Parmak uçlarımı dahi hissetmiyordum.

'Yaptığın hatanın bedelini ödeyerek yaşayacaksın.'

Karıncalanan her bir uzvum acı çekiyordu. Hissettiğim tek şey iliklerime kadar hissettigim tarifi olmayan o acıydı. Uğultu fazla derinden geliyordu sanki.

'Sen, Tanrı'nın sana bahşettiği o gücü yanlış kullandığın için sonsuza kadar bedel ödeyeceksin.'

Bir şekilde kalkmam ve nefes almam gerekiyordu. Yoksa parçalara ayrılmaya devam edecektim.

''Ve bundan sonra!...' diye bağırmasıyla milim hızda hareket edişim anında durmuştu... duymaktan korktuğum o cümle, 'Ölen bedenlere görünen o yok olmuş bedenin...' iliklerime kadar hissettigim acıma ortak olmuştu.

'Artık sadece ona görünecek.'

Gözlerimden burnuma doğru soğuk, buz gibi akan gözyaşım anında havaya toz bulutu gibi uçmuştu.

'Sen yaptığın hatanın bedelini bedeninle öderken o, bedelini sonsuza kadar seni görerek ödeyecek!'

💢

2019

"Jimin, senin neyin var? Ah! Hadi yürü gidelim artık kafeye geç kalacaksın." demişti adının Hoseok olduğunu öğrendiğim adam, onun kolundan tutup geri dönerek kaldırıma doğru ilerledikleri sırada O, şaşkınlığını atamamış bir şekilde gözlerime bakıyordu.

Artık gözden kaybolduğunda diğerlerine görünmeyen bedenimle kalabalıktan uzaklaştım. Ayaklarımın üşüdüğünü sanıyordu fakat ne kadar acıyla sızladıklarından bir haberdi.

Ona karşı hissettigim duygular kin, öfke, nefret dışında başka hiç bir şey değildi. Onun yüzünden acı çekiyordum ve şimdi lanet olası o çiğnenemez kural yüzünden ona bağlı kalmıştım.

Evet, ona karşı bağlı kalmıştım.

Çünkü onu kurtardığım o gece... fark etmeden bunu yapmıştım. Şimdi bilerek yapmadığım hatanın yıllardır bedelini ödüyordum.

Fakat her ödenen bedelin sonu vardı ve o, bu dünyadan yok olduğunda benim ödediğim bedel son bulacaktı.

Bu lanet olası dünyada ki son görevim, onu yok etmekti.

"Bunu yapmaktan büyük bir zevk alacağım... Park Jimin."

Histerik bir gülüşle sızlayan ayaklarımı görmezden gelerek adımlarımı o kafeye çevirdim. Aklını öyle bir kaybetmeliydi ki, sağlıklı düşünmemeliydi. Avuçlarımda ezilen parmak uçlarımı hissetmemek için yumruğumu daha çok sıktım. Parmak uçlarımın sızlayışını hiç bir şekilde hissetmek istemiyordum.

Yıllardır acı çekiyordu bedenim. O unuttuğu geçmişiyle şimdi güzel bir hayat sürüyorken hiç bir şeyi unutmayan aklım, onun böylesine rahat yaşamasını gördükçe deliriyordu.