deadline: decipher |jenmin| [Tamamlandı]

|7|

Keyifli akşamlar💜💙
İyi okumalar⚘🙉
.
.

"Tanrı bana niye acımıyor dersin? Tamamen yok olmamı mı istiyor yoksa?"

Ağacın gövdesine yaslanarak derin bir nefes bıraktım. Ruhu bozuk bedenlerin arasında yaşamak hiç bu kadar zor olmamıştı. Bazen nefes alsam bile o nefes boğazıma takılı kalıyor canımı yakarak yok oluyordu.

"Ona ne yaptın,  Jennie?"

Sırıtarak gövdesine bakarken sinirle nefes alıp vererek beni öne savurduğunda kahkaha atmama neden olan bu hareketle keyfim yerine gelmişti.

"Bilmem..." dedim kollarımı dizlerime sararak. "Belki de acıya dayanamayıp ölmüştür."

Bunu umuyordum. Onun yüzünden bu haldeydim ve onun buradan yok olması gerekiyordu. Yeniden gövdesine yaslanırken, "Belki de gücünden habersiz bir şekilde kendini iyileştirir." dedim.

Iyilik meleği gibi herkesin yanında duruyordu. Kendine bir iyilik yaparak belki yarasını yüzünden yok etmiş olabilirdi.

"Ah Jennie... planların bu denli kuvvetli olurken atladığın hep bir şey var."

Afallayarak gövdesine döndüğümde söylediğine cevap bekleyen bakışlar attım. Nerden çıkmıştı bu?

"Her şey plana göre işlerken ters köşe olabileceğini hiç düşündün mü?"

"Ne demek istiyorsun?" dedim bedenimi tamam gövdesine dönerek. Derin bir nefes bırakıp yapraklarıyla birlikte titreyerek üzerime birkaç yaprak düşürmüştü.

"Düşün Jennie... bir insana ölümsüz bir güç verdin ve bu insan gücünden bir haber hayat sürüyor." 

"Ee..." dedim söylediklerini anlamak için. Fakat hala neyi atladığımı anlayamıyordum. Ne söylemeye çalışıyordu?

Yenidem gövdesi titredi  ve derin bir nefes bıraktı. Bu onun ciddi bir şey konuşurken ki hallerinden biriydi. Ne zaman önemli bir konu olsa tam anlamıyla böyle davranıyordu.

"Tanrı'nın sana verdiği ceza belki de onu ortadan yok etmek değildir."

Kafam iyice karışmış bir şekilde pür dikkat onu dinlerken söylediklerine mantıklı bir cevap düşünüyordum. Fakat bu imkânsızdı. Böyle bir şey mümkün değildi.

"Ya o kendini fark etmeden yok etmeye çalışıyorsa?"

💢

"Tanrım kim saldırdı sana böyle bu ne hal?!"