|22|

347 45 55
                                    

Keyifli akşamlar💙💜
Iyi okumalar⚘🙉
.
.

......
Ölmeyen şu bedeni sinirime dokunuyordu. Ben istediğim gibi istediğim şekilde istediğim yerde her şeyi yapabilirdim buna hiç kimse karışmaya cüret dahi edemezdi. Ve o nedense bunu özellikle yapıyor her defasında öfkemin kontrolünü kaybetmeme neden oluyordu. 

Aptal.

Şuracıkta canını alabilirdim. Buna hiç bir şey yapamazdı. Fakat acı çekişini görmek istiyordum. Çünkü ben yıllarca acı çekerek ölü bedenle yaşamışken onun hiç bir şey hatırlamıyor oluşu beni krizlere sokuyordu. 

Kendine gelmek için birkaç saniye yerde oyalanırken yumruğumu daha da sıkarak kendime hakim olmaya çalıştım. Aksi taktirde anında her yeri yerle bir edebilir onu beklemediği yerlere sürükleyebilirdim. Fakat biraz daha saçma sapan davranırsa hiç beklemediği yerlerde bulurdu kendini.

Ard arda saydırdığı küfürlerle yerinden kalktığında öylece onu izledim. Sırıtışımdan nefret duyuyordu değil mi? Ah, işte bu benim için müthiş bir zevkti.

"Derdin ne?!"

Öfkeyle bağırdığında kollarımı göğsüme bağlayarak daha da sırıttım yüzüne. Fakat bu kadarına cesaret edeceği aklımdan geçmemişti.

Parmaklarıyla boğazıma sarılmasıyla ince bir çığlık atmak zorunda kaldım. Anında benden uzaklaşması için bedenini itmeye çalışırken bedenim kuvvetiyle duvara itilmişti.

"Ben canın sıkıldığında oynayacağın topun değilim bu bir!" Bağırırken sıcaklığını ve aramızda büyüyen parlamayı engellemek adına yeniden bağırdım. Fakat hala inanamadığım bir şekilde dizini çıplak olan bacaklarıma değdirerek hareketlerimi tamamen kısıtlamıştı.

"Istediğin zaman ailemin içine giremezsin bu iki!"

"Çek ellerini!"

"Ve eğer dokunulmaktan hoşlanmıyorsan ona göre davranacaksın bu da üç!"

Onu kendimden itmek için hala uğraşırken anında boğazımı bırakmasıyla bedenimi yerde buldum. Tenim daha önce hissetmediği birçok şeyi olağandışı bir şekilde hissediyor alev alev yanıyordu. Etrafımda bir ampul gibi yanan parlaklık ve hemen ardından hissettiğim karanlık ve gölgeleriyle yakalandığımı anlamıştım.

Aptal, aptal!

Bana olan temasının parlaklığı arttırdığını biliyordu ve bunu bilmesine rağmen bana dokunmaya cüret etmişti!

'Selam Jennie.'

Kulaklarıma dolan o sesle tamamen kuvvetimin tükendigini hissettim. Yakalanmıştım. Hem de yakalanmamam gereken bir karanlık tarafından zayıf bir halde yakalanmıştım.

Gölgelerin etrafımı sardığını hissettiğimde bulunduğum yerden kalkmak için hareket etmek istedim fakat anında hissettiğim acı bir uğultu bedenimi yere mimlemişti.

Kımıldamak için zorladığım bedenim her şeye karşı etkisiz kalmıştı. Hareket dahi edemiyordum fakat uğultu kulaklarımı delip geçiyordu.

Yine aynı şey oluyordu.

Ölü bedenim parçalara ayrılmak üzereydi.

Anında boğazımda hissettiğim o baskı ayakta tutmaya çalıştığım bedenimi yere düşürerek aynı zamanda nefessiz kalmama neden oldu. Hareket etmek için kendimi zorlayışım hiç bir işe yaramazken çatlamış dudaklarımdan çıkan kara dumanlar boğazımdan yırtılırcasına çığlık koparıvermişti.

deadline: decipher |jenmin| [Tamamlandı]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin