deadline: decipher |jenmin| [Tamamlandı]

|37|

💢

Saat: 05:55
🌠

"Jennie, o iyi mi?"

"Henüz değil."

"Onun okundan kurtulamadı... şimdi aynı şekilde iz kalmış olucak değil mi?"

Birtakım işittiğim sesler uğultudan çok farksız geliyordu kulağıma. Aynı zamanda yüz üstü yattığımı bilincimin açılmasıyla fark etmiştim. Bir yandan da aldığım ikinci kesikte hissettiğim ağır sancı şimdi sızlamadan ibaretti.

Jennie, iyi miydi?

"Iyi olacak." dediğini duymuştum daha net bir şekilde. Böylece kendime sorduğum sorunun cevabını böyle almıştım. Evet o iyiydi peki nasıl iyi olabilmişti? Buraya girdiğimde onun yerde yaralı halde yattığını görmüş koşarak yanına gelmiştim fakat sonrasını hatırlamıyordum.

Dudaklarımı aralamaya çalışarak konuşmayı deneyecekken işittiğim sesle durdum.

"Jennie, iyi misin?"

Bir başka sesin sahibi ona soru sorduğunda içimi kaplayan tedirginlik göğüs kafesimi sıkıştırmıştı birden.

"Ah... evet, sorun yok."

Ardından sırtımda hissettiğim dokunuşlarla birlikte bir süre iyi olup olmadığını anlamak için bekledim fakat daha sonra bir ses vermeyince yeniden dudaklarımı aralayarak derin bir nefes alıp verip ellerimin yardımıyla bedenimi hareket ettirmeye çalışmıştım.

"Uyandı mı?"

"Hareket ediyor."

Farklı sesler beni fark ederken Jennie hiç bir ses vermemişti. Yine de kendimi zorlamaya çalışarak yüz üstü yattığım halden doğrulmayı başardığımda sıcaklığını hissettiğim parmaklar çıplak olduğunu yeni fark ettiğim kolumu kavramış bedenimi kısa sürede doğrultmuştu. Gözlerimi tamamen açarken yırtılmış ve kanla kaplı bluzumun sırt kısmından kesilerek üzerinden tamamen çıkarılmadan omuzlarımda asılı kaldığını görmüştüm.

Hemen ardından görüş alanıma giren ince zarif parmakları fark ettiğimde başımı kaldırarak tanıdık o yüze baktım. Sanki görmeyeli uzun zaman olmuş gibiydi ifadesiz bakışları öylece yüzümü incelerken sızlamalar arasından hissettiğim acı sırt ağrısı nefesimi içime seslice çekmek zorunda kalmıştım.

"Iyi misin?"

Sıcak tenini artık kontrolünü sağlayamadığım ve sıcaklamış olan tenimde hissettiğimde derin bir nefes verdim.

"S-Sırtım... ağrıyor." diyebilmiştim ardından, oldukça zorlanıyordum. Bakışları bir anda kızları bulunca irileşmiş gözleriyle yeniden bana bakmıştı. Fakat neden böyle şaşırdığını anlayamamıştım.

"Ne oldu?"

"Şu an hala ağrıyor mu?" diye sorduğunda kaşlarımın çatılmasına engel olamadım. Neden soruyordu böyle? Ciddi bir durum mu vardı yoksa?

"Ağrı geliyor gidiyor, yeni ağrımaya başladı." dedim yeniden nefes alıp vererek. Sızlamaya devam eden kesik yüzünden sık sık nefes alıp veriyordum. Bir yandan da onu kontrol etmeye çalışıyordum. Fakat herhangi birinde yara yoktu. Nasıl iyileşebilmişti birden?