deadline: decipher |jenmin| [Tamamlandı]

|47|

Herkese selam💜💙
Keyifli okumalar🙉
.
.

💢

Dünyaya terkedildiğimde sevgiye dair her bir his uçup gitmişti ölü bedenimden. Geriye kalan tek duygularım kötülük ve kötülüğe dair her şeydi. Buraya tek bir amaç için gelmişken şimdi sevgiyi, sevmeyi ve sevilmeyi biliyor olmak hayatım boyunca aldığım en güzel hediye olmuştu.

Bana o iki kelimeyi söylediği an sanki kalbim yeniden atmış gibiydi bu hissi sadece onunla eski dönemde karşılaştığım zaman yaşamıştım ve devamının asla olamayacağını düşünmüştüm, fakat şimdi kalbimin atmıyor olmasına rağmen kelebekler gibi hissediyordum.

Sözlerine tek bir kelime edemedim. utanmıştım, şaşkındım, nasıl tepki vermem gerektiğini bilememiştim ve öylece yanından gitmiştim. Aklından çok şey geçmişti ve adımı geçirdiği her saniye yanına gitmemek için kendimi hiç olmadığı kadar fazlasıyla meşgul etmiştim. Şimdi saatler geçmesine rağmen öylece ağacın dibinde oturuyordum ve oda benimle birlikte hala uyumamıştı. Tüm bunların yanında kızların buraya gelişinin bir sebebi vardı ve bu sebebi sonuca kavuşturmak için birlikte hareket etmeye karar vermiştik. Aklımdan tonlarca şey geçiyordu fakat emin olduğum tek bir düşünce vardı.

"Pekâlâ bu kadar yeter. Artık şunu dile getir ve şu gariban ben uyuyayım değil mi? Hayatın boyunca düşünmediğin her şeyi bu gece düşünmüş gibisin ve ben burda çığlık atmamak için zo!-"

"Tamam tamam."

Yükselen esrarengiz sesiyle birlikte son anda konuşmasının önüne geçmeyi başararak gövdesini usulca okşadım. Kızlar şu an burada değildi sanırım biraz etrafı turlamaya karar vermişlerdi.

"Bak beni nasıl sakinleştireceğini biliyorsun. Biraz sağa, hayır biraz daha sağa orası kaşınıyor karıncalar mı bastı yine?"

"Senin seksi gövdene karıncalar nasıl basmaya cüret edebilir?" dedim alay edercesine. Hemen yerimden doğrulup bahsettiği yeri kontrol ederken aynı zamanda kaşımayı ihmal etmiyordum.

"Ordalar mı? Hemen kov onları ihtişamlı gövdemi yiyecekler!"

"Orada hiçbir şey yok ağaç..."

Derin bir nefes vererek gövdesine yeniden yaslandığımda garip bir ses çıkararak derin nefesler alıp vermişti. "Sen bana lakap bulsana. Geçenlerde buraya birileri geldi kız diyor ki, 'bana ponçiğim dedi~' o an boş bulunup sormak istedim ama ağaç olduğum aklıma geldi."

Sözleri ve yapmış olduğu taklite gülmeden edemedim o an. "Ponçik gibi bir lakap düşünmüyorsun heralde? Ayrıca ne yapacaksın lakabı?"

"Tanrı aşkına seksi gövdeme yaslanırken ağaç demen biraz odunsu oluyor."  demişti birden farklı bir tonla. O an gövdesine dönerek sorgulayıcı bakışlarla baktım. "Senin dilin mi değişti? Hiç böyle konuşmazdın? Açıldın bayağı."

Gerçekten asla önceki gibi konuşmuyordu, yanına geldiğim vakit bir bilge gibiydi sözlerini seçerek ve yeri geldiğinde üsturuplu konuşurdu. Tanrım, insanlar yanına uğradıkça onlardan bir şeyler öğreneyim derken iyice şekil almıştı.