deadline: decipher |jenmin| [Tamamlandı]

|25|

Keyifli akşamlar💜💙
Iyi okumalar⚘🙉
.
.
Sakince yüzüme baktı önce. Bir şeyler söylemek istiyor gibiydi. Fakat hemen ardından kollarım arasından kurtularak ayağa kalkması söyleyecek olduğu her ne ise onu da havada bırakmıştı.

Çabuk sinirlenmesini anlayamıyordum. Oysa kötü bir şeyde dememiştim ama böyle davranması tuhaf geliyordu bana.

Sıkıntılı bir nefes bırakarak ayağa kalktım. O sinir dolu gözlerle öylece yüzüme bakarken ben sandalyeye oturarak gözlerimi devirdim yüzünden.

"Gitsene sen."

Aklımdan dilime düşen kelimeleri ağzım kaymadan söylemeye çalışarak derin bir nefes bıraktım. "Ya da gitme, ne yaparsan yap." Bulunduğum yerden kalkmayi ve dengemi sağlamayı başararak teras kapısına doğru ilerleyip içeri geçtim.

Ardımda kalışı aklımı kurcalıyordu, yüzü, bakışı... benden ne istiyordu? Yanıma neden geliyordu? Bilmek istiyordum. Fakat o tüm bu soruların cevabını vermek yerine benimle canı sıkıldığında gelip eğleniyordu.

Yorgun hissediyordum.

Bu gece olanları düşünmek bile istemiyordum sadece biraz uyku iyi gelebilirdi. Çoktan eve girmiş odama doğru geçerken gözümün önüne gelip duran yüzünü hafızamdan silmeye çalıştım. Fakat tuhaf bir şekilde o yüz geçmişten fazla tanıdık geliyordu.

Beynim öylesine uğulduyordu ki, sanki biri benimle konuşmak istiyor gibiydi ve ben bunu uyumak isteyerek reddediyordum. Ya da şu an müthiş saçmalıyordum. Bir şey mi oluyordu? Pekâlâ içkiyi oldukça fazla kaçırmıştım. Gereksiz yere saçmalamalarımı da kenara bırakarak kendimi yatağa bıraktığım gibi gözlerimin kapandı bir olmuştu. Uyku güzeldi, uyumak çok güzeldi.

💢

Havanın yağması tenimin açık kalan birçok yerini ıslatsada yine de hiç bir şey hissetmiyordum. Hissettiğim tek şey ağacın şu sıcacık gövdesiydi. Tanrı bana bu yönden acımış olmalı ki kıyak geçmişti.

"Yine düşünmeye başladın." dediğini işittiğimde kapalı olan gözlerimi araladım. "Ne o, beni dinlemekten sıkıldın mı?" Benden sıkılmazdı biliyorum fakat bazen böyle takılmak iyi hissettiriyordu.

"Bacaklarını kırmamam için bir neden söyler misin bana?"

"Ah, çok fazla var." dedim gülerek. Başımı gövdesine yaslarken bir yandan da onun neden içtiğini düşünmeden edemiyordum. Bir sıkıntısı mi vardı? Hah, sıkıntısı olmaması gerekiyordu oysa. Kendini iyileştirebilen bir gücü vardı ayrıca artık ölümsüz biriydi bunlar onun için birer artıyken ne gibi sıkıntısı olabilirdi?

"Birkaç saat önce de onu düşünüyordun, bu akşam ilk defa bu kadar çok düşünüyorsun onu, Jennie."

Ağacın sakinleştirici esrarengiz ses tonunu işittiğimde yerimde doğrularak dizlerimi kendime çektim. Doğruydu, ilk defa böylesine fazla düşünmüştüm onu. Aslında bir nedeni vardı.

"Nedeni ne?"

"O kocaman bir aptal ve bunu saydığını söyledi biliyor musun?" dedim sırıtarak. "Beni şaşırttı... beni bu akşam çok fazla şaşırttı."

Her kötülüğü ve her gücü üzerinde deneyerek ona zarar vermişken, neden bana yardım etmişti? Benden nefret ediyordu fakat yine de o karanlığa olağanüstü bir şekilde karşı gelmişti.