deadline: decipher |jenmin| [Tamamlandı]

|15|

Keyifli akşamlar💙💜
Iyi okumalar⚘🙉
.
.

Yeterince karışmış olan aklımla söylediklerini anlayamamış bir şekilde yüzüne baktım. Dur biraz az önce duyduklarım doğru muydu?

"Ah, seni böylesine aptal görmek keyfimi yerine getiriyor."

"Sen... sen az önce- ah! Seni anlamıyorum ne demek istedin biraz önce?" dedim gündüz vakti insanlar içinde onunla bir insanmış gibi konuşurken. Gözlerini yüzümden devirdiğinde ise sabır dilercesine kapattım gözlerimi. Nasıl bu kadar rahat olduğunu anlayamıyordum. Anlamayı geçtim artık düşünemiyordum bile.

"Beynim ağrıdı kes artık kendi kendine konuşmayı." dediğinde bu sefer gözlerimi deviren ben oldum. Bu düşünce okuma... gücü evet güç. Bu güçten hiç haz etmiyordum.

"Ah, işte bu yüzden bu gücümü daha çok seviyorum." diyerek yüzüne kondurduğu sırıtmayla birkaç adım atarak önümde durup özellikle yüzüme edildi. "Delirmeni görecek olmak aşırı zevkli, Park Jimin." Başını hafif yana yatırarak öylece yüzümü incelerken kendimi geri çekme zorunluluğunda bulunmayarak bana baktığı gibi yüzünü inceledim. Daha önce böylesine yakından inceleme fırsatım olmamıştı. Ah... sandığımdan daha vasattı.

Yüzünde aniden sildiği sırıtışla histerik bir gülüş atarak gözlerimi devirip birkaç adım geri çekildim.

"Doğru okudun Jennie. Yüzün sandığımdan daha kötü." diyerek benden uzaklaştığını izlerken bu haline daha önce şahit olmadığım için oldukça eğlenceli gelmişti.

"Jennie yeter. Şimdi gidilmesi gereken yere gidin."

Hala esrarengiz olan sesini duyduğumda alışmakta zorlandığımdan irkiliyordum. Sanırım hiç alışamayacaktım konuşan bir ağaca.

Jennie'nin bakışları beni bulduğunda sessizce yanımdan geçerek önden yürümeye başladı. Neden üzerini değiştirmez ki insan- ah hayır pekâlâ bunu düşünmek oldukça gereksizdi.

Peşinden gitmek için hareket ettiğim sırada ağacın sesi adamlarımın durmasına neden oldu.

"Onu kızdıracak şeyler düşünme. Çünkü sinirlendiğinde her şeyi yerle bir eder Jimin."

"Yeter. Ben neden bütün bunlara dikkat edeceğim? Sinirine hakim olsun o zaman." dedim sakin kalmaya çalışarak. Bütün bunları başıma saran kendisiyken şimdi düşüncelerime kadar dikkat mi etmeliydim? Sayesinde düşünme yetimi kaybetmiştim zaten.

"Jimin bak-"

"Lütfen. Zaten sağlıklı düşünemiyorum sayenizde tamam mı? O yüzden bana artık ne yapacağımı söyleme."

Derin bir nefes bıraktığım sırada gövdesinin gerildiğini fark ettiğimde kalın çizgileri gittikçe belirgin bir hal almaya başlamıştı.

"Jimin o sandığın gibi biri değil. Kin dolu öfke dolu ve tehlikeli."

"Onun ne olduğunu görüyorum." dedim sert bir ses tonuyla. "Bu lanet olası dövmeler yüzünden artık bende tehlikeliyim değil mi?"

Öylece iri gövdesine bakarken insanların rahatsız edici bakışlarını fark etmemle sıkıca kapattım gözlerimi. Gerçekten... delirmek üzereydim artık.

"Beni dinle ve düşüncelerine dikkat et." dediğinde kapattığım gözlerimi açarak yeniden gövdesine baktım.

"Bana bir daha ne yapacağımı söyleme. Çünkü söylesen bile yapamam anladın mı? Kendimi artık kontrol edemiyorum."