Pag-ibig ng Sundalo Book I

PANGATLO

Sa pagdating ng mga kapatid ni Richard para bisitahin ang kaibigang si Sebastian ay naisipan nila Richard at Lorenzo na iwanan na ang dalawa sa pagbabantay sa kanilang Komandante. Matapos ngang kumain ay nagpaalam si Richard sa mga kapatid para bisitahin at kamustahin din ang mga iba pang nakasama nilang sugatan na mga sundalo. Si Lorenzo naman ay sinamahan rin si Richard.

Pag-alis ng dalawa sa kwarto ni Sebastian ay pumasok naman ang doktor na tumitingin sa sundalo.

"Kaanu-ano po kayo ng pasyente?" tanong ng doktor kina Erick at Vince na kasalukuyan nagbabantay kay Sebastian.

"Mga kaibigan kami dok at kapwa rin niya sundalo." sagot ni Erick sa tanong ng doktor.

"I see, base sa mga tests na ginawa sa kanya ay maayos naman na ang pasyente. Ang mga sugat naman sa mga katawan nito ay nalunasan na rin at salamat rin sa paunang lunas ng kasamahan niyong sundalo ay naiwasan ang pagkakaroon ng impeksyon ng pasyente. At sa mga susunod na oras ay asahan na rin na magigising na ito. At kapag nagising na ito ay ilang tests ulit ang gagawin para makasigurong nasa mabuting lagay na ito." mahabang paliwanag ng doktor.

Sa narinig na sinabi ni dok ay nakahinga ng maluwag ang magkapatid.

"Salamat dok." saad ni Vince at nagpaalam na ang doktor sa dalawa.

"Mabuti naman at ayos na ang lagay ni Baste, paggising niya'y makakatikim sa akin ang mokong." pabirong saad ni Vince.

"Tama ka Vince, asar ang aabutin niya sa atin paggising niya." sang-ayon ni Erick sa kapatid.

...

"Dado sa susunod na may misyon kayong mga sundalo, 'wag mo naman ipadala ang anak ko sa giyera! Kabago-bago pa lang ng anak ko bilang sundalo ay isinabak mo na kaagad sa delikadong misyon, paano kung nasugatan siya o kaya'y mas malala pa ang mangyari sa kanya." mahabang litanya ni Aurora Manalo sa Heneral ng AFP at asawang si Diosdado Manalo. Sa narinig na litanya ng asawa ay sanay na ang Heneral. Siya bilang Heneral ng AFP ay isang karangalan na makapagsilbi sa bayan at nakadagdag pa na ang tatlong anak nitong lalake ay kasama niya sa pagsisilbi sa Pilipinas bilang mga sundalo.

"Aurora huminahon ka mahal, hindi ba kakausap mo pa lang kay Richard sa telepono at nalaman mo na maayos lang siya." saad nito sa asawa.

"Oo maayos nga siya, sa ngayon, paano sa susunod? Hindi kita mapapatawad Diosdado kapag may nangyaring masama sa anak ko." emosyonal nang sabi ng maybahay ni Heneral.

"Aurora." mahinahong saad ng Heneral, pero kaagad ng lumabas si Aurora sa opisina ng asawa. Napabuntong hininga nalang ang Heneral.

...

Gaya nga ng sabi ni Aurora sa anak ng makausap niya ito kanina sa telepono ay sumama ito sa asawang Heneral na papunta sa Davao para kamustahin ang mga kasundaluhan. Tahimik si Aurora sa durasyon ng kanilang bihaye at ipinaparating nito sa asawang Heneral ang sama ng loob sa asawa dahil nilagay niya sa peligro ang bunso nitong anak, na mula pa nang pagkabata ay iniingatan niya.

Ang Heneral naman ay sanay na sa ugali ng may bahay at alam nito na noon pa man ay labis ang pagpoprotekta sa kanilang bunso. Nais kasi ng maybahay nito na magkaroon ito ng anak na babae. Ang pangarap na ito ni Aurora ay 'di na maari dahil sa naging maselan nitong pagbubuntis sa kanilang bunso at maliit na ang tyansa na makakabuo pa ulit ang mag-asawa. Na naging dahilan ni Aurora para ituring na parang babae ang kanilang bunso noong isilang ito. Si Diosdado na kilala bilang matikas na sundalo ay wala ng nagawa pa sa naging patrato ng may bahay sa kanilang bunso. Nag-aalala man na baka lumaking binabae ang bunsong anak na si Richard ay hindi na niya ito binigyang pansin pa. Alam ng Heneral na mas mahirap ang kalagayan ng asawa, na ang propesyon ay pag-papaanak sa mga buntis pero ang sarili nito'y hindi na maari pang manganak ulit.

...

Sa pagdalaw ni Private Manalo at Private Lorenzo sa mga kabarong sugatan ay magkahalong tuwa at lungkot ang naging damdamin ng mga ito. Tuwa na hindi na madagdagan pa ng isa ang bilang ng mga namatay na sundalo at lungkot dahil ang ilan ay hindi na maaring makabalik ulit sa pakikipaglaban. Ang ilan kasi sa mga kabaro nila ay naputulan ng mga paa o braso. Ganoon man ang naging kapalaran ng mga ito ay nagawa pang magbiro na ilan, na labis na inangahan ng dalawa.

Habang abala si Richard at Lorenzo sa pagbisita sa mga kabaro ay ilang sandali pa'y nakarating na sa ospital si Heneral Manalo kasama ng ilan pang miyembro ng AFP at ng may bahay nitong si Aurora.

...

Kaagad na dumiretso si Heneral Manalo kasama ng asawa at ilan pang sundalo sa kinaroroonan ni Major Manlangit.

Pagbukas ng pinto sa kwartong kinaroroonan ni Manlangit ay bumungad sa lahat ang dalawang kapwa nila sundalo.

Si Captain Vince Manalo at Major Erick Manalo naman ay hindi na nagulat pa ng dumating ang Heneral nilang ama sa kwarto ng kaibigang sundalo. Kaagad na sumaludo ang magkapatid sa kanilang Amang Heneral pati na sa mga kasama nitong nakatataas sa kanila.

"Captain Manalo, Major Manalo, anong balita sa lagay ni Major Manlangit?" tanong ng heneral.

"Sir, nasa stable na ang lagay ni Major Manlagit sir!" pormal na saad ni Major Manalo.

"Sir, anytime magigising na rin si Major Manlangit sabi ng doktor sir!" dagdag naman ni Captain Manalo.

Sa narinig ng heneral sa dalawa ay nagpaalam na ito para naman dalawin ang ilan pa sa mga sundalong naririto rin sa ospital.

Sa pag-alis ni Heneral Manalo kasama ng iba pang AFP ay naiwan si Aurora sa kwarto kasama ng mga anak.

"Vince, Erick mga anak kamusta kayo."

"Mabuti naman kami ni kuya, mom." saad ni Vince.

"At ayos lang din si bunso mom, alam kong nag-aala ka, kaya halika at sasamahan kita sa kanya." saad naman ni Erick.
"Vince, ikaw na muna ang bahala kay Baste." baling nito sa kapatid. Sa narinig ni Aurora sa pangalang baste ay doon lamang niya naalala na kaibigan pala ng mga anak nito ang nakaratay ngayon na sundalo.

"Sige kuya."

"Kawawa naman ang kaibigan niyo, mabuti naman at stable na ang lagay niya." saad ng mom nila.

"Oo nga mom at dahil sa kailangan na magpahinga si Baste ay naisip namin ni kuya na sa atin na muna siya habang nagpapagaling siya." saad ni Vince sa napag-usapan nila ng kanyang kuya kanina.

"Maganda ang naisip niyo, oo nga pala at hindi kaagad makakauwi ang mga magulang niya na nasa states." sang-ayon ng mama nila.

"Oo nga mom, nakausap ko na sina tito at tita kanina at nagpasalamat ang mga ito at hindi na sila masyadong mag-aalala pa dahil sa atin pansamantala tutuloy si Baste." kwento pa ni Vince.

"Tara na mom at puntahan na natin si bunso." yaya ni Erick sa mama nito.

...

Matapos mabisita nina Richard at Lorenzo ang mga kabaro ay nagpaalam na si Lorenzo na uuwi na sa kanila.

"Ah Manalo hihingin ko sana ang numero ng cellphone mo, para alam mo na, may kontak tayo sa dalawa." lakas loob na paghingi ni Lorenzo sa cellphone number ni Richard.

"Walang problema bok, amin na ang cellphone mo." pagpayag naman ni Richard, na walang ideya kung paano napasaya si Lorenzo sa simpleng pagpayag lang nito.

"Sige bok una na ako." paalam ni Lorenzo.

"Sige bok, ingat ka." ngiting saad ni Richard. Ang pag-aalala at ngiting iyon ni Richard ay baon ni Lorenzo habang naglalakad paalis at ibayong saya ang dulot nito sa kanya.