*Bugün ultra şanssız bir günümdeyim. Bana şans dileyin, iyi okumalar :)
Etraftan geçen giden insanlar donuyor gibiydi. Alkolden dolayı soğuğu hissetmesem de havanın buz gibi olduğunu tahmin ediyordum.
Tüm yollarımın çıktığı yerdeydim.
İçkileri bitirdikten sonra Yaren'i eve bırakmıştım. İlk sarhoş olan tahmin ettiğim gibi o olmuştu. Ben ise sarhoş değil, sadece hafif meşreftim.
Sonunda buraya gelmiştim.
Siteye girerken güvenlik beni tanıdığı için bir şey dememişti. Ben de Aksay'ın evinin önünde dikilmiş bekliyordum.
Duvara yaslanıp camına bakmaya başladım. Işığı açıktı, perdesi kapalıydı. Perdenin arkasından bir silueti gördüğüm an kalbimin hızlandığını hissettim.
Perdeyi açtığında onu gördüm.
Aysan abla, hayallerimin katili.
Kadın tüm Aksay'ı görme umudumu yitirmeme neden olmuştu resmen. Tabi göz göze gelmeyi beklemiyordum. Biraz bana baktıktan sonra kapamıştı perdeyi.
Kapı yüzüme kapanmış gibi hissetmem normal miydi?
Bir süre daha o duvara yaslı kaldım. Kapıyı çalsam mı diye düşünüyordum ama bir şey beni durduruyordu. Biraz daha beklemem lazımdı. Aksay'ın ışığı kapandığında moralim düşmüştü. İyiki biraz bekleyeyim demiştim. Şimdi uyuyacak mıydı acaba? Saate baktım. Sadece 1'di. Çok erkendi amk.
Düşüncelerim karşıda ki evin kapısı açılana kadar sürdü. Sonra her şey donmuştu.
Zaman dondu, evren dondu ve bana doğru gelen Aksay dondu. Küçük bir an sürmüştü bu donuş. Sonra koşarak gelip sarılmıştı.
Günlerdir bana acı veren kalbimde mutluluk hissettim.
Aksay gerçekten kollarımda mıydı yoksa ilk defa sarhoş mu olmuştum bilmiyordum.
Burnume gelen kokusu ise bu anın gerçek olduğunu kanıtlar nitelikteydi. Kokusunu özlemiştim.
Onu özlemiştim.
Bana sarılmayı bırakmazken kollarını boynuma dolamıştı.
Temasıyla titredim.
Ve bu ilk defa hormonsal nedenlerden değil saf mutluluktan olmuştu.
Konuşmadı. Ben de konuşmaya gerek duymayıp kollarımı beline doladım.
Ait olduğum yer burası gibi hissediyordum.Sokakta olmamıza rağmen evimdeymiş gibi hissediyordum. Her saçma düşünceme rağmen huzurlu hissediyordum.
Ve şu noktada anlamıştım.
Onu unutmak benim için imkansızdı.
Onu sevmemek benim için imkansızdı.
Ondan sonsuza kadar uzak kalmam da imkansızdı.
Denemiştim, 11 gündür ondan uzak kalmayı denemiştim. Yaren'in tavsiyesine uymak istemiştim. Ama sadece saatler sonra kendimi burda bulmuştum. Bunun nedenini biliyordum.
Kendimde değilken her yerde olabilirdim. Kendime geldiğim an ise olabileceğim tek yer burasıydı.
Yaren beni kendime getirmişti. Ayaklarım da Aksaya.
Çok seviyordum amk.
Anlatamayacak kadar çok.
Belindeki kollarımı sıkıp onu daha da kendime çektiğimde inledi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İYİ KIZLAR KÖTÜ KIZLARI SEVER (gxg)
RomanceTAMAMLANDI Erkeklerle dolu bir meslek lisesinde okumuştum, kızlarla dolu bir kız lisesinde de okumuştum. Hatta yüzme bilmeyenlerle dolu bir denizcilik lisesinde de okumuştum. O kadar lise gezdikten sonra da en sonunda bu koleje toslamıştım. "Ne yani...
