A Setback Beauty

Kabanata 24: HER FEELINGS

Her Feelings.
- - -

"A-ANO bang ginagawa natin dito?" Beads of sweat started to form on my forehead as I walked behind Kade.

Saglit siyang humarap sa'kin. "Shh..." Ipinatong niya ang hintuturo niya sa kanyang labi. "Huwag kang maingay baka magising mo sila."

Pinanlamigan ako ng pawis sa narinig. Kahit hindi ako nakaharap sa salamin, sigurado akong halos wala nang kulay ang mukha ko ngayon.

Iginala ko ang paningin ko sa paligid at tumambad sa'kin ang matatandang puno ng Akasya na halos sakupin na ng mga baging na nakapulupot dito. Ang mga puting marmol na kabaong ay mistulang itim na napabayaan nang linisin at niluma na ng mahabang panahon, maging ang malalaking cross ay halos sira-sira na rin.

Marahas akong napalunok. Kung alam ko lang na sementeryo ang pupuntahan namin, hindi na sana ako sumama sa kanya!

My gaze searched for Kade, only to realize that he's already meters away from me! Tuluyan nang tinakasan ng kulay ang mukha ko sa takot! Mabibilis at malalaking mga hakbang ang ginawa ko para makahabol sa kanya!

"Wait for me, dammit!" I hissed—frustrated and frightened.

Hindi 'yon nakatakas sa pandinig niya kaya huminto siya para lingunin ako.

"Anong sinabi mo?" Nakataas ang kilay niya habang hinihintay akong makalapit sa kanya.

"I-I said wait for me." Humihingal na sabi ko nang makalapit na ako sa kanya. Kumapit ako sa braso niya dahilan para napangisi siya.

"Parang ayaw mo na akong pakawalan sa kapit mo ah."

"I don't like it here." Hindi ko pinansin ang panunudyo niya. Hinigpitan ko ang hawak ko sa kanya lalo na nang marinig ko ang paghahampasan ng mga dahon dahil sa muling pag-ihip ng hangin.

"K-Kade...I-I'm scared..." nahihirapang usal ko sa takot. Hearing the howling of the strong west wind and the chirping of crickets and other strange insects makes my body tremble even more!

Inilapit ko ang katawan ko sa kanya at mariing kinagat ang labi ko. The dark, those sounds and this place...I hate them!

"Clarity." He looked at me worriedly. Marahil ay naramdaman niya ang panginginig ng katawan ko.

I'm about to say something when he wrapped his arms around my body. Gumapang ang kamay niya sa likod ng ulo ko at maingat na isinubsob ang mukha ko sa dibdib niya.

"I'm sorry, I'm sorry..." May pag-aalala at pagsisisi sa boses niya habang paulit-ulit na sinasambit ang mga salitang 'yon.

I broke down in tears, not because I'm scared, but because I felt relieved. His warmth, his natural masculine scent and the way he held me tight make me feel like I'm in a safe haven, like no one could hurt me as long as he's holding me.

"I'm sorry, Clarity. I'm sorry... I didn't know you're this scared." Pagtahan niya sa'kin na patuloy sa paghimas ng buhok ko hanggang sa naramdaman ko ang paghalik niya sa bumbunan ko.

Mas lalo ko pang ibinaon ang mukha ko sa dibdib niya. I don't care what he thinks of what I did. The only thing running through my mind is that I feel more secure and comfortable with him.

   ITINUON ko ang mga mata ko sa hinintuan naming mausoleum. It's a white-marbled mausoleum surrounded by red tulips. Inside it is a gray marbled tomb.

Nagpaubaya na lang ako at kumapit sa braso ni Kade nang hinila niya ako papasok sa loob. Tumigil kami sa tapat ng marmol na lapida.

"Paps..." He took a deep sigh as he darted his eyes on the gravestone. I followed his gaze until my mouth parted after seeing the letterings on the gravestone.