A Setback Beauty

Kabanata 44: ACCEPTANCE OF DEFEAT

Acceptance of Defeat.

- - -

“WHAT’S matter?” salubong ang kilay na bungad ko kay Dean at staff sa front desk nang makalapit ako sa mga ito.

Kadarating ko lang at unti-unti na akong naiirita sa mga tinging isinasalubong sa’kin ng mga empleyado ko. I’m not pleased with the way they stare at me, especially the awkward expression on their faces, as if they feel sorry for me.

Tumikhim si Dean bago nagsalita. “Ah wala naman, Ms. Clari.”

Naningkit ang mata ko lalo na nang mabilis siyang nagbaba ng tingin.

“Just tell me what’s going on here, Dean, before I get really mad.” Maawtoridad na wika ko. I’m trying to be calm since I believe it’s too early for me to be stressed, but the situation that has greeted me is pushing me over the edge.

“A-Ano po-—”

“What?” I’m losing patience now.

“Y-Yung boyfriend n’yo po kasi...I mean si Sir Kade...nag-check in po kasi rito kasama si Ms. Cleah Suarez.”

Nagtagal ang tingin ko kay Dean. So that’s why…

Unti-unti namang nag-angat ng tingin si Dean. Sumalubong sa kanya ang seryosong mukha ko. 

“Aakyat na ako.” 

Iniwan ko na si Dean kasama ang staff sa front desk. Mabibigat ang mga hakbang na naglakad ako patungo sa ground elevator. I knew my employees were still giving me those stares, but I just ignored them. I can’t do anything about it anyway.

Though I got annoyed, somehow I understood why they reacted that way. Kahit naman siguro ako, kapag nakita ko ang boyfriend ng boss ko na may kasamang babae...gan’on din ang magiging reaksyon ko lalo na’t ilang linggo pa lang ang lumipas mula ng malaman ng lahat na break na kami. 

Sigurado akong naging masama na ang tingin nila kay Kade. Worse, they put all the blame on him for our breakup, especially now that he’s with Cleah.

Kung hindi pa tumunog ang elevator, hindi ko pa namalayan na nasa tamang floor na ako. Inayos ko ang pagkakasuot ko ng corporate blazer ko bago ako humakbang palabas ng elevator.

Isang mabigat na hininga ang pinakawalan ko habang nilalakad ko ang hallway papunta sa office ko.

“Janna, I need to—” As soon as I stopped in front of my office, I called for my secretary, only to find out that her things were not yet in her cubicle.

Sinulyapan ko ang wristwatch na suot ko. It is only 7:15 in the morning, 8:00 ang pasok niya. I just sighed in defeat. Sadyang maaga lang talaga ako ngayon kaya akala ko ay late si Janna.

Pumasok na ako sa office. Inayos ko ang mga gamit ko sa table ko saka ako lumapit sa intercom. Tumawag ako sa linya ng front desk. 

“Dean, tell Manang to bring coffee here in my office.” bungad ko sa sumagot sa tawag, na hindi ko sigurado kung si Dean nga ba o ang kasama nitong staff kanina.

After I finished the call, I returned to my table. Isinuot ko ang reading glass ko saka umupo sa harap ng monitor. I’ll look at the report for this month while I wait for my coffee.

Just as I finished shutting down my MacBook, I heard a knock on my office door.

“Come in.” Tumingin ako sa pintuan para abangan ang pagpasok ng taong ‘yon.

Si Janna ang bumungad nang bumukas na ang pinto. She’s holding a small tray with a cup on it. I know for sure that’s the coffee I'm waiting for.

Lumakad na siya palapit sa table ko. “Good morning, Ms. Clari.”