A Setback Beauty

Kabanata 31: ABASHED

ABASHED.
- - -

"WHAT'S with the rain? It's so sudden." Tumingala ako sa langit na ngayon ay natatabunan na ng makapal at itim na ulap.

"Tara na baka mabasa tayo," ani Kade na kakalabas lang ng department store.

Hinawakan niya ang ulo ko at iniyuko iyon para itakip ang loob ng suot niyang jacket sa ulo ko. Hindi na ako umalma. Besides, he smells nice, even his armpit that smells pleasant powdery.

Patakbo naming tinungo ang sasakyan niya na nakaparada sa parking space sa tabi ng store.

Pagkapasok namin sa loob ng sasakyan ay inabutan ako ni Kade ng towel na kinuha niya sa backseat. After I wipe myself, I handed him the towel but he's already wiping himself gamit ang hinubad niyang jacket.

I watched him while he's doing that. Nakasuot siya ng fitted na T-shirt at hapit na hapit ang manggas nito sa braso niya.

Nang mapansin ang titig ko, bumaling siya sa'kin na may pilyong ngiti, "Na-realize mo na ba kung gaano ka-gwapo ang magiging asawa mo kung sakali?"

I creased my forehead. "What are you talking?"

"Wala. Ang sabi ko ang ganda mo." Itinuon na niya ang mata niya sa harap ng sasakyan at binuhay ang makina.

Nakabalik kami sa apartment niya na malakas pa rin ang ulan. At dahil walang magbubukas pa sa'min ng gate, siya ang bumaba at nagbukas para sa'min. Bumalik rin kaagad siya sa loob ng sasakyan. His shirt and maong shorts were soaked from rainwater. Ipinasok niya ang sasakyan at ipinarada sa tapat ng main door.

"Gamitin mo 'yong jacket ko para hindi ka mabasa paglabas mo." lingon niya sa'kin bago siya umibis ng sasakyan para isarado ang gate.

Sinunod ko ang sinabi niya. Kinuha ko ang jacket niya sa driver's seat at itinalukbong 'yon sa ulo ko bago ako umibis ng sasakyan.

Ilang minuto pa ay sumunod na rin siya sa loob.

"Kade..." I looked at him worriedly.

Nakatayo lang siya sa likod ng pintuan, hawak ang supot ng mga pinamili namin. Rainwater were dripping from his hair down to his body. If he stay like that, he'll definitely catch cold.

I grabbed the towel on the couch and walked towards him.

"Take this," I handed him the towel and took the plastic bag from him. "You should dry yourself, or else you'll catch a cold."

"Salamat," he smiled. Ang buo niyang boses niya ay nanginginig na. "Ikaw rin. Baka magkasakit ka."

"Don't worry about me. Hindi naman ako gaanong nabasa." I assured him. "Change your clothes. I'll just prepare our food."

May pagdadalawang-isip muna akong tinitigan ni Kade pero sa huli ay sumunod rin siya.

"Magpalit ka rin ng damit mo. Ikukuha kita ng pamalit mo." aniya na tinanguan ko lang bago siya umakyat ng hagdan patungo sa kanyang kwarto.

Samantalang tumungo naman sa kusina na kanugnog ng kanyang sala. Habang inilalapag sa mesa ang mga pinamili niya,sumulyap ako sa labas ng bintana. What all I saw outside we're all blurry dahil sa nabasa na rin ng ulan ang salaming bintana.

I sighed deeply, thinking what we talked earlier. He asked me if I can stay in his apartment since alam niyang mag-isa lang ako mamaya sa mansyon dahil off ni Manang at nasa field trip si Raki.

Actually, he really didn't ask...he's the one who decided for me to stay in his apartment.

Saktong kalalabas ko lang mula sa kusina dahil tapos ko nang ihain ang pagkain namin para sa hapunan nang marinig ko ang doorbell sa labas.