Secret love♥️ (ft. Spaze)

Deel 48

We lopen nog een tijdje door maar dan schrik ik. Ik hoor stemmen op ons afkomen...

Pov Tim
We lopen door het bos, opzoek naar de schuur waar j/n en v/n zich bevinden. Khalid loopt met mijn telefoon voorop en de rest van de boys loopt daar stil achter. Niemand durft iets te zeggen. Maar dan horen we stemmen op ons afkomen. 'Iedereen zoek een schuilplek!' fluistert Melle en iedereen verstopt zich snel. Dan komen de stemmen dichterbij, ze zijn van Lieke en een van haar handlangers! 'De jongens van Spaze zijn nog steeds niet komen opdagen, als ze er nog steeds niet zijn om 18:00 steken we de schuur aan. Zorg jij dat dat geregeld wordt?' 'Ja mevrouw', antwoordt de jongen. Daarna lopen Lieke en de jongen weer verder.

Als ze uit het zicht zijn, komen wij langzaam weer tevoorschijn. 'Dat scheelde niets!' zegt Semmie. 'Maar we weten nu wel dat we moeten opschieten, we mogen niet later dan zes uur bij de schuur komen want dan is het te laat!' zegt Tommy.

Pov Tommy
Nadat Lieke en de jongen voorbij zijn gelopen, lopen we snel door. Ik ben bang maar wil het niet toegeven. Ik weet zeker dat Melle ook bang is, ik kan het zien aan de manier waarop hij kijkt. Maar hij zegt niets, dus doe ik dat ook niet. In stilte lopen we verder totdat we opeens bij een soort paadje uitkomen. 'Is dit de weg naar de schuur? Zijn we er nu bijna?', vraagt Alessio zich hardop af, in zijn stem klinkt een klein beetje hoop maar vooral veel angst. 'Ik denk het', zegt Tim en hij gaat voorop en volgt het pad. Ik check snel hoe laat het is: het is nu 17:30, ik hoop maar dat dit de weg naar de schuur is anders weet ik niet of we het gaan redden om er op tijd te zijn...

Pov v/n
Het busje staat nu stil en de mensen die voorin zaten zijn ongeveer een halfuurtje geleden al uitgestapt. Ik heb geen idee waar we zijn, maar ik weet wel dat we hier zonder hulp nooit weg gaan komen. J/n en ik proberen het touw om onze handen door te snijden maar het lukt niet. We komen er niet bij en er is niets scherps waarmee we het kunnen doorsnijden. 'We gaan nog een keertje proberen het touw om onze polsen weg te halen en anders geven we het op. We zijn al een halfuur bezig!' zegt j/n dan. Ik knikt en doe mijn best om het touw van mijn polsen te laten komen: ik probeer het door te snijden, mijn polsen eruit te trekken, de knoop eruit te halen maar niets helpt.

Dan hoor ik opeens een geluid. 'Ssst j/n, ik hoor iets'. J/n zit gelijk stil en luistert mee. Dan zie ik aan haar gezicht dat zij het geluid ook heeft gehoord. Het zijn stemmen! J/n begint te schreeuwen: 'Help, we zijn hier! In het busje!' De stemmen komen steeds sneller dichterbij en dan hoor ik iemand iets zeggen: 'We komen jullie halen!' Ik spring nog net niet op van blijdschap, het is de stem van Alessio! 'Blijf rustig zitten, dit gaat ons lukken!' roept Tommy dan, ik zie j/n blij kijken. Dit gaat de boys lukken, we zijn eindelijk gered!

Pov Khalid
We hebben de schuur gevonden en horen de meiden schreeuwen, ze zitten in het busje. We rennen naar de meiden toe. Tommy en Alessio stellen de meiden gerust, maar dan zie ik een grote sloophamer liggen. 'Boys, kijk die hamer! Daar kunnen we het busje mee openbreken!' zeg ik en ik loop naar de hamer toe. 'Goed idee, Khalid!' Roept Tim. 'Meiden oppassen ga zo ver mogelijk voor in het busje zitten', zegt Melle tegen de meiden en na een paar seconden zeggen de meiden dat de klaar zitten.

Ik pak de hamer stevig vast en haal een paar keer diep adem, dan ren ik zo hard mogelijk naar de deuren van het busje en beuk er tegen aan. De boys juichen maar helaas is er alleen maar een zware deuk ontstaan. Ik loop weer terug, haal weer een paar keer diep adem, neem een aanloop en beuk weet. De deuk in de deuren is nu nog dieper geworden maar nog steeds zijn de deuren niet open. 'Kom op Khalid, drie keer scheepsrecht!' roept Khalid. Ik neem weer een aanloop en beuk tegen de deuren aan en ze springen open!

Pov j/n
We moeten helemaal achter in het busje gaan zitten van de boys, maar we weten niet wat ze van plan zijn. V/n en ik kijken elkaar vragend aan maar doen toch wat de boys zeggen. We roepen dat we klaarzitten en een paar seconden later horen we gebeuk tegen het busje. De jongens gaan proberen de deuren open te breken! We wachten in spanning af. Bij elke keer dat er gebeukt wordt gaat het hele busje op en neer en we moeten moeite doen om niet met ons hoofd tegen de wanden van het busje aan te komen. Dat lukt redelijk maar bij de derde beuk...