Secret love♥️ (ft. Spaze)

Deel 49

Dat lukt redelijk maar bij de derde beuk...

Pov Tommy
Na drie keer beuken heeft Khalid eindelijk het busje open! Ik kijk snel naar binnen maar schrik. J/n ligt met haar ogen dicht op de vloer van het busje en V/n zit er huilend en in paniek naast. 'Bij de laatste beuk kwam j/n heel hard met haar hoofd tegen de wand aan. Ze viel gelijk bewusteloos op de vloer!' Alessio springt snel het busje in en tilt v/n eruit, hij probeert haar zo goed mogelijk gerust te stellen. Daarna springen Semmie en ik het busje in. Ik voel aan de pols van j/n en ik haal opgelucht adem: ze leeft nog! 'Wat moeten we doen?' vraagt Semmie met een trilling in zijn stem. 'Ik weet het niet', antwoord ik. Ik denk dat we haar mee moeten dragen, weg van deze schuur en dan naar het ziekenhuis moeten gaan.' 'Goed idee, we moeten wel snel zijn anders is de tijd om en vliegt de schuur in brand', antwoordt Semmie. Ik knik en we pakken samen j/n voorzichtig op.

Pov Semmie
Ik geef het niet graag toe maar ik ben bang. We hebben eindelijk de meiden gevonden, maar j/n is nog steeds bewusteloos. In stilte lopen we het pad terug om het bos uit te komen. J/n ademt nog wel, maar ze ziet er heel zwak uit. Als ik niet zou weten of ze ademt zou ik denken dat ze dood zou zijn. Nee, Semmie, niet zo denken! Je maakt jezelf alleen maar van steek! Ik wordt gek van mezelf, maar ik houd vol. Ik doe het voor j/n!

Als we bijna uit het bos zijn is Tim de eerste die iets zegt sinds dat we uit de schuur zijn. 'Het is 1 minuut voor 18:00, de schuur gaat zo in vlammen op...' En inderdaad, hij is nog niet uitgesproken en ik hoor ver weg geknetter van vuur. 'Boys, nog een klein stukje. Kom we moeten snel zijn!' zegt Melle en iedereen begint sneller te lopen.

Pov v/n
Ik ben nog steeds in shock. We zijn gered door de jongens, maar ik ben er nog goed vanaf gekomen. Ik kan alleen nog niet lopen, al weet ik niet of het van de schrik komt of omdat ik in het busje in een pijnlijke houding zat voor mijn benen. Gelukkig is Alessio zo lief om me naar de auto te dragen. Als we eindelijk bij de auto zijn, kan ik wel janken van geluk! Maar ik houd mijn tranen in. We moeten sterk zijn en nog even doorzetten. We doen het voor j/n!

Pov Tommy
Als we eindelijk bij de auto's komen, pakt Khalid j/n even over. Ik en Semmie gaan in de auto zitten en we laten j/n op onze schoot liggen. Samen gaan we er voor zorgen dat haar niets meer overkomt!

Als we naar het ziekenhuis rijden, kan ik mijn tranen niet meer inhouden. J/n ligt op mijn schoot en is nog niet wakker geworden. Wat als het ziekenhuis niets meer voor haar kan betekenen? Wat als ze het niet red? Dan is het mijn schuld, ik was niet op tijd bij haar. Ik was er niet om haar te beschermen. Het is allemaal mijn schuld! De tranen rollen over mijn wangen, ik kijk snel naar buiten om het te verbergen.

Pov v/n
Na een lange autorit zijn we eindelijk bij het ziekenhuis. We stappen gelijk de auto uit en lopen naar de andere auto. J/n is nog steeds niet wakker geworden. We gaan naar binnen en J/n wordt gelijk meegenomen door de dokters. Wij krijgen een plekje in de wachtkamer. Dan denk ik aan wat er allemaal is gebeurd, het is echt onbegrijpelijk. Ik ben er nog steeds door aan het trillen! Alessio ziet dat en pakt mijn hand vast, daardoor voel ik me al iets veiliger.

Pov Tim
We zitten voor mijn gevoel al drie dagen te wachten. Nog steeds is er niets bekent over hoe het met j/n gaat. Wel lopen er steeds artsen met een moeilijk en geconcentreerd gezicht de kamer waar j/n ligt in. Dat is volgens mij geen goed teken. Maar wij kunnen niets meer doen dan wachten. En geloof me, dat is vreselijk! Ik er gewoon niet tegen dat er een kans is dat j/n het niet red door mij. Als ik iets eerder was gekomen, of een veiligere manier had bedacht om het busje te openen dan was dit niet gebeurd. Dit ga ik mezelf nooit meer vergeven!

Pov Sem vd
We zitten al drie uur te wachten in de wachtkamer als er eindelijk een arts naar ons toe komt lopen...