Secret love♥️ (ft. Spaze)

Deel 56

Maar als ik mijn ogen weer open doe zie ik iets wat ik niet had verwacht...

Pov j/n
Ik open mijn ogen en kijk de kamer rond. Ze hebben de hele kamer volgehangen met mega leuke kaartjes! Kaartjes op mijn nachtkastje, kaartjes op het prikbord, kaartjes op de muur en zelfs een gezellige lichtsnoer met kaartjes door de kamer heen. 'Dankjewel! Mijn kamer is nu zoveel leuker!'

Ik wil overeind komen maar voel meteen een ondraaglijke pijnscheut in mijn rug en sla een gil. Binnen twee seconden staat iedereen verschrikt om mijn bed en wordt ik weer terug geduwd. 'Blijf jij nog maar even liggen', glimlacht Tim. 'Hmm, misschien heb je gelijk', kreun ik. 'Tuurlijk, ik heb altijd gelijk', grijnst Tim. 'Ja ja, hij heeft altijd gelijk', zegt Feline overdreven sarcastisch en ze rolt met haar ogen. 'Pas jij maar op hoor!', roept Tim en hij loopt met grote, dreigende stappen op haar af. 'Moet ik bang zijn voor een jongen die veel te vol is van zichzelf?' Lacht Feline weer. En voor ik het doorheb zitten ze achter elkaar aan en rennen ze de gang op. 'Ik geef ze nog twee weken en dan hebben ze, dat kan niet anders', zegt Khalid als ze weg zijn.

Pov Feline
Tim en ik rennen door de gangen naar buiten totdat ik uitgeput ben en me overgeef. 'Weet je het zeker? Laat je je overwinnen door zo'n geweldige jongen? Kan je dat wel aan?' Ik lach en zeg: 'Ik zal wel moeten denk ik'. 'Ahh is ons kleine meisje moe? Kom maar bij ome Tim'. Hij loopt naar me toe en pakt me op zijn rug. Zo gaan we kletsend terug naar het ziekenhuis. Het is heel gezellig en ik voel me echt op mijn gemak bij hem.

Als we voor de kamer van j/n staan zet hij me weer op de grond. 'Dat was de taxirit, dat kost dan 1 kus' zegt hij en hij kijkt me grijnzend aan. Ik ga op mijn tenen staan en druk een kus op zijn wang. 'Zo goed?' 'Ehmm ja', antwoordt hij en hij kijkt omlaag om zijn blozende wangen te verbergen maar ik kan ze alsnog zien. Toch speel ik het spelletje mee en doe ik net alsof ik niets heb gezien.

Pov Semmie
We hebben inmiddels allemaal een stoel gepakt en zitten in een soort kring om j/n heen. Tommy zit naast j/n en houdt haar hand vast, ik zou willen dat ik dat ook bij Eva kon doen. 'Waar denk je aan?' vraagt Eva nieuwsgierig. 'Oh niets hoor', zeg ik. Ik ben nog niet uitgesproken of de deur gaat open. Feline en Tim lopen naar binnen, Tim bloost. Waarschijnlijk is er meer gebeurd dan een beetje achter elkaar aan rennen. 'Zo Tim, heb je het warm?' lacht Sem vd en Tim wordt nog roder. Feline pakt snel 2 stoelen en zet ze erbij in de kring. Zij en Tim gaan zitten en het gesprek gaat weer verder.

We hebben het de hele middag over van alles en nog wat. Het is gewoon gezellig, samen zijn met vrienden en praten over dingen die in je opkomen. Het was alsof er niets aan de hand is, alsof we morgen gewoon weer verder kunnen waar we gebleven zijn maar helaas is dat niet zo. Wij moeten allemaal weer naar school, maar j/n moet nog in het ziekenhuis blijven. 'Laten jullie me morgen weten hoe het gaat op school? Ik wil, ook al lig ik hier, niets missen van alle roddels!' 'Laat dat maar aan mij over', zeg ik tegen haar, 'morgen word ik een echte roddeldetective en ik breng je 's avonds een uitgebreid verslag'. 'Yess, je bent nu al mijn held!' reageert j/n. 'Was ik dat nog niet dan?' 'Ehmm...' Het valt even stil.

Pov Tommy
We nemen afscheid van j/n maar ik beloof haar dat ik morgen uit school weer langskom. 'Tot morgen!' Roept ze vrolijk vanuit haar bed. 'Tot morgen!' Roepen wij terug en we lopen het ziekenhuis uit. We zeggen elkaar nog een keer gedag en gaan dan allemaal op weg naar ons eigen huis. Ik denk na over vandaag, ik ben zo blij dat we iets voor j/n hebben kunnen doen! Ik hoop dat ze hier blij mee is en dat ze zich niet zo heel eenzaam voelt. Het liefste zou ik haar plaats in het ziekenhuis innemen maar dat gaat helaas niet.

Terwijl ik nog gedachten verzonken ben, pak ik mijn sleutels en open ik de deur. Maar als ik binnen ben en mijn jas op de kapstok hang hoor ik een stem...