Zayıflama/MOTİVASYON

Yaşlıyız!

Bu konu başlığıda neyin nesi? Tuhaf geldi değil mi? Ama oysaki biz her gün bunun farkındayız.

Ben daha 17 yaşındayım, senin yaşın kaç? 10, 12, 18, 20, 22, 25! Sen kaç yaşındasın?

Kilomuz yüzünden olduğumuzdan büyük görünüyoruz. Hatta yaşlı görünüyoruz.

Toplu fotoğraflardan kaçıyoruz, birinin bizi gizliden gizliye çekince veya açık açık çeksin bir şey fark etmiyor. Hiçbir zaman o dizi karakterindeki kızlar gibi, herhangi fiziği güzel kızlar gibi görünmüyoruz.

Hatta kendimizi o kadar kabullenmiş, o kadar kandırmışız ki fotoğrafa bakınca bu ben miyim, ben bu kadar şişman mıyım diye afallıyoruz, inanamıyoruz.

Ama inanın arkadaşlar, evet siz o fotograftaki bedene sahipsiniz. Her ne kadar kabul etmekte güçlük çeksekte durum bu.

En azından bu durum benim için böyle ben arkadaşlarımla toplu bir fotograf çekinemiyorum, çekinince anneleri gibi görünüyorum. Yaşıtları, arkadaşları değil anneleri gibi.

Fotoğraflarıma şop yapıyorum, yapmadıklarımıda bir Allah kuluna göstermiyorum.

Herkesin dediği tek bir şey "fotoğraflarda daha güzelsin." Biliyorum, farkındayım çünkü zayıf görünüyorum.

Boydan fotoğraf çekinemiyorum. Korkuyorum, kendimi kabullenemiyorum. Ben bu kadar olamam diyorum, açı bozuk diyorum, telefondan diyorum.

Bahane ürettiğimi biliyorum ama sürekli bunu diyen sesimi susturup kendimi kilolu olmaya sanki mahkummuşum gibi görmezden geliyorum.

Hayır, ben buna, sen buna, biz buna mahkum değiliz.

Kıyafet denerken ağlamak zorunda değiliz, kilomuzu sürekli düşünerek geceleri uykumuzu kaçırmak zorunda değiliz, yolda iki adım yürüyünce nefes nefese kalmak zorunda değiliz.

Biz istediğimizi giyebiliriz, bedeni bana olmuyor, kilomu belli ediyor diye bir şeyi kenara koymak yerine aa bu bana kesin olur deyip almayı hangimiz istemiyor?

Rahat hareket etmeyi hanginiz istemiyor, göbeğini saklamayı hanginiz istemiyor, rahatça hareket etmeyi kendine ağırlık etmemeyi hanginiz istemiyor?

Ben istiyorum zayıflamak, rahat olmak istiyorum. Ve daha fazla bu duruma katlanmak istemiyorum.

Asla öyle olamayacağımı düşünüyorum, bazen cidden yeter olmuyor işte deyip bırakasım geliyor.  Ama olacağıma inanıyorum çünkü sen, ben, biz bu kiloyu 1 günde almadık, 1 ayda almadık.

Aylar ayların, yıllar yılların birikmişliğini taşıyoruz. Ve bunu vermemiz yıllar sürmüyor. İradeyle ilerlerseniz cidden çok kısa zamanda veriyorsunuz.

Sabah yine abur cubur alışverişi yapılmış, çikolatalar, tatlılar, gofretler vs. vs. Birçoğunu tek oturuşta yiyebilirim, çünkü bünyem buna alışık. Ama bana ne kazandırıyor? 15 dakikalık bir zevkten başka bir şey değil, sonra zaten tadı gidiyor ve geriye sadece vicdan azabı çekmek kalıyor.

Hayatım boyunca asla abur cubur, fast food, tatlı yemeyeceğim demiyorum, diyemem zaten. Alışkanlıklarımı öyle kolay kenara itip atamam.

Ama kendimi biraz daha zorlayabilirim, nefsimi kontrol altına alabilirim. Bunu hepimiz yapabiliriz.

Hatta ben yapıyorsam siz bile yapabilirsiniz. Size yemin ediyorum hiçbirinden tek bir tane dahi yemedim. Sadece kendimi şu 1 - 2 hafta sıkmak istiyorum.

Sonra zaten bir çatal tatlımı yiyeceğim, bir ısırık çikolatamdan alacağım ama ölçülü ve abartmadan yapacağım ki amacıma ulaşabileyim.

Ben önceden 10 kilo verdim, abur cubur yedim, tatlı yedim, yağlı şeyler yedim, ekmek yedim. Ama dengeli yedim nefsimi, gözümü doyurdum. Sadece daha zor kilo verdim 10 kiloyu 2 ayda verebilirdim belki ama ben 5 ayda verdim. Sırf boğazımı tutamadığımdan dolayı.

Hiçbir zaman diyet insanı olmadım, olamadım ki bence hayatımda duyduğum en saçma şeyler biri. Çünku geri alınacak o verilen kilo.

Diyet aşırı aşırı sabır ve irade işi ama üzgünüm biz pattislerde de bu iki şey eksik. Eğer başta diyet yaptıysan o kiloyu korumak için sonradanda yapmalısın. Yoksa verdiğini mislisiyle geri alırsın.

İşte bunun bilincinde olduğumdan beri hayatımda her şey daha güzel gitmeye başladı.

Diyet yapmıyorum, sağlıklı besleniyorum.

Sabah onca abur cubur vardı ama ben kalktım,

- 2 bardak limonlu suyumu içtim *az yemek ve tokluk hissi için.*

- 1 küçük kase yulaf yaptım *tarifini sayfa sonunda vereceğim, tatlı krizim gelmesin diye*

- 1 tabak hazırladım, 1 peynir dilimi, 2 küçük domates, çok az havuç belki 4 misket, 2 haslanmış yumurta

Ben bu kahvaltıyı saat 11.15'de yaptım şuan saat 15.12 ve ben hâla daha yeni yemek yemişcesine tokum.

Şimdi ben güne o abur cuburlarla başlasaydım ne olacaktı, 15 dakikalık haz alacaktım ve sonra tadı gidecek bende pişman olacaktım, boşuna fazlaca kalori alacaktım, yaptığım her şey suya düşecekti..

Şuan aşırı motiveyim kendimi tuttum ve bununla gurur duyuyorum. Gram yemek istemiyorum hâla biliyor musunuz çünkü böyle daha mutlu hissediyorum.

Arkadaşlar kafanızda bitirip başlayın artık, yoksa ömrünüz boyunca fotograflardan, aynalardan kaçacaksınız ve yaşıtlarınızın yanında anneleri gibi duracaksınız.

Bunu istemediğimizi biliyoruz ama hâla başlamaya üşeniyoruz değil mi? Yarını falan bekleme tam şuan başla, kalk bi su iç ve silkelen, kendine gel.

Yulaf tarifi:

-3 yemek kaşığı yulaf
-süt
-1 çay kaşığı bal (isteğe göre)
-1 çay kaşığı tarçın
- yarım muz (isteğe göre başka bir meyvede konulabilir.)
-kuruyemiş (istemiyorsanız koymayın çokta lazım değil)

Yapılışı: yulafı tencereye koyun ve koyu istiyorsanız sütü az, sıvı istiyorsanız çok koyun balı ve tarçını ekleyin. 10 dakika ocakta karıştırın ve bir kaseye alıp meyveyi ve kuruyemişi ilave edebilirsiniz.

Kendiniz için güzel kararlar verin.  🦄🐞