Zayıflama/MOTİVASYON

Kilonun Zorlukları

Kalkar kalmaz bölüm yazmak mı? Hepsi bizim için :) Aklında olan var mı bilmiyorum ama yaklaşık 2,5 hafta sonra tartılacağım. Normalde umrumda değil verdiğim kilo çünkü ben değişimime bakıyorum sadece ama sizin için tartılacağım.

Son zamanlarda hep güzel şeylerden konuşuyoruz, yani demedim değil Deniz hop bu pozitiflik, motivasyon nerden? Ee moralimizi bozmamak için bir sakınca görmüyorum jdkwkdkwkdk

Bugün ki konumuz kilolu bir insanın neler yaşadığı, karşısına ne gibi engellerin çıktığı falan olacak. Bu bölümü sadece ben değil sizinde yazmanızı istiyorum ister yoruma yazın, ister özelden bana yazın, ister telefon tablet neyiniz varsa onun notlar bölümüne ya da kâğıda yazın fark etmez ama kesinlikle bir yere yazın.

Haliyle ben buraya yaşadıklarımı yazacağım zaten birçoğunuz benimle aynı şeyleri yaşıyordur.

Kilonun hiçbir güzel yanı yok, hele fazla kilonun hiçbir güzel yanı yok. Her şeyden eksiksiniz veya fazlasınız.

Öncelikle yürüyemiyorsunuz, yürüyünce nefes nefese kalıyorsunuz, ayaklarınıza ağrılar giriyor, çabuk yoruluyorsunuz ve çok terliyorsunuz.

Arkadaş çevremdeki insanlar hem uzun, hem zayıflar onlar yazın kavurucu güneşte yürüseler bile hâla güzeller, nabızları ve nefesleri normal, en önemlisi abi adamlar terlemiyor.

Onlarla gezmek benim için bir ölüm bir kere yer mantarı gibiyim boyum kısa hep beni unutuyorlar, hep arkalarında kalıyorum onlar yürürken ben adeta koşuyorum.

Haliyle yolda sakin sedasız yürüyen bir insan değil, can çekişir gibi hareket eden değişik bir yaratık görünüyor.

☆☆☆

Çok çabuk yorulduğumuz gibi çok da terliyoruz, ben hangi renk giyersem giyeyim üzerimde renk değiştiriyor, yazları bir bukelemun edasıyla dolanıyorum. Bi tarafım başka renk, diğer tarafım başka renk oluyor.

Hiçbir zaman enerjim olmuyor, zaten hareket etmeni kısıtlıyor bu kilo istesende pek bir şey yapamıyorsun ama bir de her zaman yorgun ve halsizsin. Nefes almak bile insanı yoruyormuş gibi geliyor.

Bir de hareket ettiğimi düşünsenize hep uyuyordum, kendimi hep uykuya veriyordum çünkü normal insanlara nazaran daha çok yorgun hissediyordum ve vücudum bunu kaldıramıyordu.

☆☆☆

Hiçbir ortamda rahat olamıyorum, yanlarına otururken acaba göbeğim belli mi diye düşünüyorum. Hatta hiç unutmuyorum çünkü aklımdan çıkmıyor.

Sınıfta şişe çevirmece oynayacaktık bu nedenle yere oturmamız lazımdı. Haliyle düşünüyorum ben nasıl oturacağım, nasıl kalkacağım diye. İçimden tamam Deniz alt tarafı yere oturacaksın ne olacak demeye kalmadan kendimi yere bıraktım.

Bunun sonucunda hem otururken hem oturduktan sonra yaklaşık 15 saniye süren bedenimin kısa çaplı bir depremi meydana geldi. Anlayacağınız bütün etlerim bıngıl bıngıl benden bağımsız hareket ettiler.

Utancımdan yanaklarım kızarmıştı ve yanımda olan erkek arkadaşım bana bakıyordu. Vücudumda meydana gelen bütün sarsıntıyı gördü anlayacağınız.

Bu bir travmaydı ama unuttum sayılır neyse. Bir diğeri özel hayat meseli.

Hiçbir zaman kendime birini yakıştıramıyordum, yakıştırsam kilomu bahane ediyordum ve "bana mı bakacak" demeye başlardım.

Hiçbir zaman egomu tatmin etmek için birilerinin beğenisini kazanmak umrumda olmadı ama bu bir gerçek hiçbir zaman kilom yüzümden birinin bana bakabileceği gerçeğine inanmadım.