Fenomen Kocam (Düzenleniyor)

Amerikadan Dönüş (D)

(D) Düzenlenmiştir. 📝

Kitabımın tanıtım videosu...

Lütfen izlemeden başlamayalım :)

Buraya başladığınız tarihi bırakabilirsiniz. Umarım karantina günlerinde güzel vakit geçirmenizi sağlar. Bu arada günleriniz nasıl geçiyor bunlardan da bahsedebilir ve kitabı yorumlayabilirsiniz. Şimdiden iyi okumalar, umarım seversiniz~ Hazal Asmin. :)

*********

Kahraman bakış açısı 🖋️

Türkiye'ye ineli iki saat olmuştu. İstanbulun bitmek bilmeyen trafiği arasında Gülşen halamın evine doğru ilerliyordum. Ben İstanbula küsmüş bir babanın kızıydım. Babam para kazanmak için bizans dediği bu güzel İstanbulda ter dökerken, memleketimiz Adapazarında annemi ve ablamı tam dokuz yaşımdayken soba zehirlenmesinden dolayı kaybetmiştim. Acı kaybımızın üzerine, yaşananlardan uzaklaşmak için Fransaya taşınıp yeni bir hayat kurduktan birkaç yıl sonra da Babam tarafından Amerikaya gönderildim. Ortaokulu ve Liseyi Amerikada okudum. Anlayacağınız kuş misaliydim.... Şimdi ise İstanbula üniversite okumak için dönüyordum.
Eğitim hayatım süresince babamın ve Gülşen halamın ortak kararıyla Gülşen halamlarda kalacaktım. Onları en son yedi sene önce görmüştüm.Halamı merak ediyordum yaşlanmış mıydı? Nasıldı? Ya da kuzenlerim... Teknolojiden faydalanıp, görüntülü konuşmalar yapıyorduk elbette. Ama
gerçekte görmek gibi olamazdı...

Kim bilir Bahar ve Neriman ne kadar büyümüşlerdi. Furkan hala eskisi gibi yaramaz ve kıskanç mıydı? Necmiye abla nasıldı? Aradan geçen koskoca yedi yıl kuzenlerimde nasıl bir değişim yaratmıştı.. Başımı cama yaslamış düşüncelere dalmışken taksi şoförü "geldik hanımefendi" dedi. Ücreti ödeyip taksiden indim. Bagaj kısmından taksicinin yardımı ile valizlerimi aldım.

"Teşekkür ederim."

"Rica ederim iyi günler. "

Gülşen halamın kaçıncı katta oturduğunu unuttuğum için elim çantamdaki telefonuma yöneldi. O sırada üçüncü kattan kızıl saçları ile"'Asyaa"diye bana seslenip, el sallayan bir kız gördüm.

"Geldii anneee koşuuunnnnn! "

Bu Nerimanın sesiydi. Telefonda sık sık konuştuğumuz için biliyordum ama saçlarını boyattığı için tanıyamamışım. Sağ elimi kaldırıp, el sallayarak karşılık verdim. Tam o sırada camda Gülşen halam belirdi.

"Asya yavrum! ayy elim ayağıma dolaştı. Neriman koş düğmeye bas, aşağının kapısı kapalıdır. Necmiye sende evin kapısını aç,koşun kızlar!"

Gülşen halamı camda görmemle duygulanıp göz pınarlarımın dolması bir olmuştu... Onu çok özlediğimi hissettim. Gülşen halam ise çoktan ağlamaya başlamıştı bile. Göz yaşlarını belli etmemek için ellerinin tersiyle göz suratını silip yalandan bir kahkaha attı.

" Ay ne duruyorsun orda yukarı çıksana çocuğum. Furkan asansöre bin aşağı in, Asyanın valizlerini al"

Tebessüm ederek karşılık verdim.

"Geliyorum hala. Ben taşırım, Furkan inmesin şimdi. "

Gülşen halam kaşlarını çattı "olur mu öyle şey" dedi ve kafasını içeri çevirip "Furkan koşsana evladım" diye bağırdı. "iniyor annee" diye karşılık geldi kızlardan...