One Shot Stories

13. FRIDAY THE 13

❝Hoy! Narinig niyo na ba 'yung usap-usapan about sa haunted building sa pinakalikod ng school natin?❞ si Akiya.

❝Ano na naman 'yan?❞ Mahihimigan mong hindi interesado si Cybil ng sinabi niya 'yan.

Pa'no ba naman kasi si Akiya may nalaman na namang chismis.

We are Priá. Squad name namin 'yan. Mahilig kami magtake ng risks. Mahilig kami sumabak sa kahit ano. And especially we love solving cases.

❝Oh ano naman ang balak mo, Kelly?❞ Tanong ko dito. Siya kasi ang pinakamatanda samin so kada sabihin niya sinusunod nalang namin as a sign of respect.

❝Sounds interesting,❞ She said and smirked like something is on her mind.

❝So shall we?❞ Nakangiting turan naman ni Xheny.

❝Yes.❞ Nagkatingin si Helix at Kelly tapos ay sabay ngumiti.

❝Magkita kita nalang tayo mamayang 12 mn.❞ Kelly said as we bid our goodbye and take a nap on our room.

•

12:00 am.

Saktong pagsapit ng 12 ay tumayo na ako at 'di na nag atubali pang mag-ayos since gabi na rin naman.

Friday the 13th ngayon at saktong sakto ang timing sa gagawin naming paglilibot sa haunted building.

❝Yikari, come here,❞ Yvent said. Sa aming Priá's siya ang pinakaclose ko.

❝Nasan na sila?❞ Tanong ko sakanya. Pagkarating ko kasi rito mag-isa lang siya at nakatutok pa ang flashlight sa mukha parang baliw amp.

❝I don't know. Pagkarating ko dito ako lang. Ako lang ba? O may iba?❞ Pananakot niya sakin. As if naman madadala niya ako jan?

Tumawa siya kahit wala namang nakakatawa. Weird.

Nasa ganoong posisyon kami ng biglang humangin ng malakas. Agad ko namang niyakap ang sarili.

Sa pwesto namin wala kaming naririnig na kahit ano kundi ang tunog lang ng kwago at ang mga tuyong dayon na nagsasayawan.

❝Mauna na kaya tayo?❞ Tanong niya.

❝Are you out of your mind? Papasok tayo jan nang tayong dalawa lang?❞ Naiinis ako ha.

❝Seems like they are not coming. It's already 1 am. And may I remind you na Friday the 13th ngayon, Yikari?❞ Ramdam ko ang iritasyon sa boses niya ngunit ipinagsawalang bahala ko nalang 'yon.

❝What about 'wag nalang kaya tayo tumuloy since wala rin naman sila and pinagplanuhan natin to as a group so we will come as a group,❞ Suhesyon ko ngunit parang wala sakin ang atensyon niya. Kundi nasa likod ko.

❝Hey Yvent! Anong meron sa likod ko?❞ Tanong ko dito kasi naman 'yung mukha niya ngayon parang takot na ewan.

❝Y-Yikari...❞

❝What?❞ Maarte kong tanong dito.

❝Wag kang lilingon,❞ Sabi niya sabay hatak sakin papasok sa building.

❝Ano bang meron do'n?❞ Sinubukan kong lumingon pero bigla niyang nilakasan ang paghatak sa papulsuhan ko.

❝Don't you dare look back, Yikari!! There's some creepy monsters back then,❞ Creepy monsters?

❝For Pete's sake nasa 21st century na tayo, Yvent! Baliw na lang ang naniniwalang may nag e-exist pang ganyan.❞ Sabay bawi sa braso ko at naglakad palayo sakanya.

Ngunit habang naglalakad ako may narinig akong iyak ng sanggol.

❝Uwa! Uwa!❞

Alam kong nasa paligid lang namin yung tunog.

Nagpatuloy ako sa paglalakad habang nakakapit sa braso ko si Yvent. Nang may maapakan akong manika. Pinulot ko ito at narinig kong dito nanggagaling ang iyak.

❝Ang creepy sht,❞ Sambit ni Yvent.

❝I know na merong tape recorder 'to sa loob,❞ at hindi nga ako nagkakamali dahil pagkabukas ko ng damit niya sa likod ay may tape recorder don.

❝Kanino naman kaya 'yan?❞ Tanong niya pero hindi ko sinagot kasi kahit ako mismo hindi alam ang sagot.

Habang naglalakad kami ay may nakita kaming nakasulat sa pader gamit ang dugo.

❝You walk into a creepy building by yourself. There is no electricity, plumbing or ventilation. Inside you notice 3 doors with numbers of them. Once you open the doors you will die a particular way. Door #1 You'll be eaten by a lion who is hungry. Door #2 You'll be stabbed to death. Door #3 There is an electric chair waiting for you. Which door do you pick?❞ Riddle.

I'm not good at solving riddles. But Yvent is.

May nabasa pa kaming maliit na sulat sa baba.

❝SOLVE or DIE.❞

Napalingon ako kay Yvent na nakahawak sa baba at tinitigang mabuti ang nakasulat sa pader.

❝Ah!❞ Sigaw niya na tila may biglang umilaw na bumbilya sa ulo niya.

❝Door 3! Sa Door #3 tayo papasok,❞ Sagot niya.

❝Can't you see there is an electric chair waiting for us as we enter that door!❞

❝'Diba sabi 'There is no electricity' so there's nothing that can harm us.❞

Napaisip naman agad ako.

❝We're going to enter Door #3, since there is no electricy to harm us,❞

❝Yes! You finally got it!❞ Masayang turan niya.

Pagpasok namin ng Door #3 may nakita nga kaming electric chair pero tulad nga ng nasa riddle walang kuryente. Pero buti nalang meron kaming flashlight kaso medyo mahina na siya.

❝You okay, Yvent? ❞ Mukha kasing siya namumutla.

❝Yes, I am. Don't mind me. Let's go find a way to go outside.❞

Tulad nga ng sinabi niya ay naglakad lakad na kami para hanapin ang daan patungo sa labas. This building is a mess.

Habang naglalakad kami may nakita akong bukas na pinto at kakaunting liwanag galing dito.

❝Xheny, take a look over there.❞ Sabay turo ko sa pintong nakita ko kanina.

❝There's a light coming from that door,❞ si Yvent.

Agad naming pinuntahan 'yon at para kaming napako sa kinatatayuan namin ng makita ang mga kaibigan namin. Ang Priá. Nagtatawanan habang pinapanood ang mga itsura naming takot na takot sa screen.

❝What's the meaning of this?❞ Nagpupuyos na ako sa galit ngunit sinikap kong maging kalmado. Coz I know may reason bat nila ginawa 'to.

❝Oh. There they are!❞ Masayang turan pa ni Akiya. Halatang hindi napansin ang iritado kong mga mata.

❝Anong nangyayari? Paanong nandito kayo at hindi namin kayo nakasama? At bakit pinapanood niyo kami sa screen? So all this time kayo ang may pakana kung bakit nangyayari 'to?!❞ Sigaw ko sakanila. Andami. Sobrang daming tanong ang nasa isip ko. ❝Alam niyo rin bang muntik ng mahimatay si Yvent dahil sa sobrang katatakutan plus the fact na kulang siya sa tulog?! ❞

Ngunit walang nagsalita kahit isa sakanila.

❝Eh... Yikari,❞ Si Helix. May respeto ako sakanila pero parang unti unting nawawala dahil sa sinapit namin ngayon.

❝What? Explain,❞

❝We just did it because we tried your best on how you deal with the scary things around,❞ Si Kelly na ang nagsalita.

❝Sino kayo para subukan kami?❞

❝Sorry,❞ Sabay sabay nilang sambit.

The world is full of monsters with friendly faces and angels full of scars. We should stop looking for monsters around the bed when we realize they're around us.