One Shot Stories

FALLEN ANGEL (COLLAB STORY)

My Collaboration with Moon Momus.

I'm Lucifer. An angel from above. He gave a task that I should make a girl named Eurydice Preston, happy. He told me that Eurydice is drowned in sadness and he want me to save her from drowning. So, they sent me to earth, where Eurydice live.

❝Hi, I'm Lucifer.❞ Umupo ako sa tabi nya, 'kita ko sa kanyang mga mata na kagagaling lang sa iyak.

She slowly looked at me. Tears are still visible in her cheeks. ❝W-Who are you?❞

❝Ako ito si Natoy na mahal na mahal ka,❞ seryosong wika ko. The side of her lips rose and giggled. What a beautiful view.

❝Kidding aside. I'm Lucifer. Your friend and knight shining armor. I'm always here for you.❞ I smiled to assure her. She looked straight in my eyes, afterwards she nodded.

As the day goes by, masasabi kong nagagawa ko naman ng tama ang misyon ko. Ang misyon kong punan ng ngiti ang mata at labi ni Eurydice. Naging magkaibigan na rin kami at laging magkasama.

❝Luci, samahan mo ako. May bibilhin lang sa kalsada,❞ aniya habang nagsusuot ng tsinelas. Siguro'y inutusan ni Aling Eury.

Dire-diretso siyang pumunta sa'kin nang may ngiti sa'kanyang labi.

❝Why are you smiling like an idiot?❞ I asked and raised a brow.

❝Kasi wala naman na dapat akong sukli kaso sinuklian pa ako ni Manang,❞ wika niya at animo binibilang pa ang sukli sa'kanya.

❝Oh anong dapat mong gawin?❞

Alam ko naman na alam niya na ang tama. Babalik siya sa tindahan-

❝Babalik sa tindahan at sasabihing kulang 'yung sukli.❞ She smiled and winked at me.

I knocked her head. ❝Bad!❞

Kumakamot sa ulong tumingin ito. ❝E' ba't kailangang mamatok?!❞ sigaw niya.

❝Aba?!❞ I gritted my teeth.

❝Bleh!❞ asar niya at nagmamadaling tumabok pauwi sakanila.

Ilang oras akong nakatitig sa kisame at hinihintay na umuwi si Eurydice. Aniya ay gagawa raw sila ng group project sa bahay ng isa sa mga kaklase niya ngunit alas otso na ng gabi pero wala pa din siya.

❝Oh Luci, bakit gising ka pa?❞ Tita Eury asked. She's wearing a robe and her hair is a bit messy. Maybe she will take a bath before she go to bed.

❝I just want to check if Eurydice is here na,❞ I said softly. Ayokong may iba siyang isipin.

❝She isn't here yet. Why?❞,

I looked away. I can't find any words to say.

❝It's getting late na po kase.❞

She gave me a malicious smile. ❝You sure?❞

❝Y-Yes. Uh I'll go outside. I will find her.❞

I turned my back and went outside. Where are you, baby? Nag-aalala ako.

Habang naglalakad ay nakita ko siyang humahangos na tumatakbo papalapit sa'kin at may bahid ng lungkot ang kanyang mga mata.

I felt my heart ache and my knees got weak. I don't wanna see her crying. I don't want to see any tears coming from her eyes.

Sinalubong ko siya ng isang mahigpit na yakap. I sniffed her hair and kissed her forehead. ❝Why are you crying? What's wrong?❞ I shed her tears away from her cheeks.

❝Nothing. I don't want to talk about it.❞ She shook her head and forced a smile.

❝Okay. I understand if you don't want to talk about it. But lemme remind you that I'm always here for you, okay? I'll always put a smile on your face.❞ I caressed the back of her hair to calm her.

Lalo akong nahuhulog sa mga ngiti niya. Every time na makakasama ko siya ay buo na ang araw ko. Ngunit kalakip ng pagkahulog ng loob ko sa'kanya ay ang parusang haharapin ko dahil nalabag ko ang pinagbabawal na utos sa'kin. Ang utos na ❝Huwag na huwag mahuhulog ang loob sa tao. Dahil kami'y magkalayo. Ako'y isang immortal at siya'y mortal. Kailanma'y hindi pwede.❞

Malungkot akong napangiti sa naisip. Kalakip pala ng bawat ngiti at sayang nararamdaman niya ay ang pagkawala ko ng unti-unti sa'kanyang tabi.

Ang utos lang naman sa'kin ay pasayahin siya at iligtas sa pagkakalunod. But now it looks like I'm the one who needs to be save from drowning on her. I know na mali ito ngunit hindi mo mapipigilan ang pusong umibig. Hays. Bahala na. Handa naman ako sa magiging kapalit.

Ilang araw ang lumipas, lalo akong nahulog sa'kaniya ngunit may nangyaring 'di ko inaasahan.

❝L-luci,❞ sambit ng nanay ni Eurydice, naiyak sya.

Nang masabi ni tita kung nasaan si Eury. Dinala ako ng paa ko sa church dito sa hospital at agad ako lumuhod at nagdasal.

❝I'm sorry, buhayin niyo po siya kailangan sya ng pamilya nya. Kahit anong parusa po tatanggapin ko basta mabuhay sya, para matupad ang kanyang mga pangarap pati narin pangarap ng pamilya nya.❞ Pinunasan ko ang aking luha at agad na tumayo.

Pumunta ako kung saan nando'n si Eurydice, gising na sya napangiti ako sa puntong 'yon.

❝Eurydice, are you okay? May masakit ba? Ano nangyari sayo?❞

Sunod-sunod kong tanong sa'kaniya nag aalala ako sa'kaniya.

❝S-sino ka?❞ tanong nya habang nakatingin sakin. Nagulat ako sa sinabi nya agad akong namulat sa katotohanan na baka ito na yung kaparusahan ko, ang makalimutan nya si Lucifer/Ako.

Malungkot akong napangiti saka marahang hinalikan ang noo niya. Habang ginagawa ko 'yon ay kita ko ang noo niyang nakakunot. Cute ksks.

I guess it is the consequence of the action I did. I fell in love with her. And to stop her from suffering from that disease caused by my action. She will not remember me. She will not recognize me. In short, she doesn't know me anymore. There is no Lucifer existing in hers.

I'm Lucifer, a fallen angel that fell inlove with an human.