One Shot Stories

61. YOUR HAPPINESS, IS MY HAPPINESS TOO.

"How could you do this to me, Kyron?" I asked at the top of my lungs. "H-how could y-you? Alam mo 'yung mga naranasan ko, alam mo 'yung mga pinagdaanan ko dahil sa'yo ko mismo kwinekwento lahat 'yon. Pero bakit? Bakit nagawa mo rin akong lokohin? Sabi mo iba-iba naman mga lalaki, sabi mo hindi ka katulad nila.. pero sabi mo lang pala 'yon." I looked up, holding back my tears. No, I don't want him to see me cry. He doesn't deserve my tears, not even a single drop of it.

"Nagmahal lang din naman ako, Daenarys," He whispered while looking down and playing his hands.

"Alam ko, kaya nga hindi rin naman kita masisi kung nahanap mo sa iba 'yung pagkukulang ko. Ang akin lang, bakit mo 'to nagawa? Bakit kailangan mong maglihim? Bakit pinatagal mo pa?"

He kept his mouth closed in a thin straight line. Lumapit siya sakin saka hinawakan ang dalawang magkabila kong braso. "Go, saktan mo ko. Gawin mo lahat ng gusto mong gawin sa'kin para lang mawala 'yang sakit na nararamdaman mo."

Hindi ko na nakayanan, sinuntok-suntok ko ang dibdib niya habang umiiyak. My tears stream down on my face. "Bakit, Kyron? I trusted you, I believed in you. Hindi ka rin pala iba sakanila, pare-pareho lang kayong lahat."

Hinayaan kong mawalan ng lakas ang kamay ko pati na rin ang sarili ko. Hinang-hina na ako, hindi ko na rin alam gagawin ko. Naguguluhan ako. Ang daming katanungan sa isip ko na nangangailangan ng kasagutan pero niisa sa mga 'yon, walang nakuha.

"Bakit hindi ko man lang napansin na may iba na? Bakit hindi ko man lang napansin na hindi ako?" Nanghihina akong napaupo sa sahig at hindi inaalintana ang tinginan ng bawat tao sa paligid ko.

"Dae, tumayo ka d'yan! Hindi ka ba nahihiya? Andaming nakatingin sa'yo." Sinubukan niyang hilain ako at nagtagumpay siya doon. Masyado na nga siguro akong mahina para magreklamo pa.

"Kyron, can I ask you something? Just answer it honestly then you're free to be with her na."

He took a moment before he respond, "What is it?"

"Are you happy?"

Bakit ba tinatanong ko pa 'to, e' halata naman? Siguro dahil gusto ko ng malinaw na kasagutan? Gusto kong marinig na manggaling mismo sakaniya ang mga salitang 'yon.

"Yes, but-"

I cutted him off. "No buts, you're happy."

"Sorry..."

I composed myself and gave him a smile. "It's okay. I understand. You can leave now."

He grabbed my waist. "Sorry." He then kissed my forehead.