Luminus: The Enchanted Book [COMPLETED]

Chapter 14

-Aize Point Of View-
"Shh!" saway sa akin ni Zenaida at napatigil kami sa paglalakad.

Napasinghap ako nang maramdaman kong hinawakan niya ang bibig ko.

"Kuya Max is moving," mahinang bulong niya sa akin na halos hindi ko na marinig.

"Ano ba kasing gagawin natin? Bakit kailangan ganito pa," balik ko sa kanya.

'Pag may binabalak lang talaga 'to si Zenaida. Nang pumayapa na ang kwarto ay tyaka niya ulit ako hinila palabas.

"Now talk," kalmado pero medyong naiiritang utos ko kay Zenaida.

Hindi na nga ako makatulog, aish! Takot ko na lang kung may mangyayari bukas.

Nakasandal siya ngayon sa pader at nasa harapan niya naman ako. Napahinto ako sa nakita ko sa kanya.

Her eyes started to get watery.

"Uhm... Okey? What happened?" nagpa-panic kong tanong.

Napa-awang ang labi ko at napataas ng kilay habang nakatitig pa rin sa mukha niya. I don't know what's happening here. Tumabi ako sa gilid ni Zenaoda at hinagod ang likuran niya.

"Uhm?"

D*mn! Wala akong alam sa ganito.

She put her hand to her face. Nag-umpisa na itong humagulhol. Halos mapasinghap ako sa mga nangyayari ngayon.

D*mn, anong gagawin ko? Should I praise her? But for what? Or should I pat her hair? D*mn, wala talaga akong alam sa ganito, eh.

"Nakakahiya a-ako Aize..." humuhikbing bulong pa ni Zen.

Ang palad ko ay mabilis na dumako sa aking bibig at napatakip kasabay ang pagsinghap.

Cheer up, Aize! Tama, i-cheer up mo lang siya. D*mn, I didn't expirience some scenarios like this.

"Ano bang ginawa mo?" I softly whispered to her.

Napa-atras ako dahil dahan-dahan siyang napa-upo sa sahig.

Uhmm... what now?

Nag-squat ako para mapantayan siya na ngayon ay nakatakip na rin ang mga mata niya.

Bakas sa hikbi niya ang pagkalungkot.

"D-don't judge m-me okay?" nanginginig niyang tanong saakin.

Zen, every words that can from your mouth now, it breaks my heart. Pakiramdam ko ubos na ubos na siya at durog na durog sa desisyong ginawa niya. I alway see Zen with her proud and sweet attitude. But looking her now? I don't know what to react.

"Hindi, promise!" pilit na siglang sabi ko at umayos ng upo.

Napatango-tango siya at saka tinanggal ang kamay sa mukha.

Seryoso kong sinalubong ang tingin niya.

Namumula ang ilong niya at halos nakapikit na ang mata niya dahil sa ka-iiyak. Namumula din ang pisnge niya.

"I'm n-not believing n-na maka-aalis pa tayo dito. Alam ko ang pakiramdam, muntikan na akong mamatay. It's fifty-fifty kung kalalabas tayo rito. Aminin mo, you are also doubting na hindi tayo maka-aalis dito 'di ba?"

Tuluyan na akong bumigay sa mga pinagsasabi niya.

I hate this topic. Tuwing pinag-uusapan to ay mas lalo lang akong nawawalan ng pag-asa.

"Yep," basag na boses ang sinagot ko sa kanya.

D*mn, bakit parang ako pa ang aaluhin niya 'pag nagkataon? Ramdam na ramdam ko ang pag init ng aking mga mata at ng pisnge.