Luminus: The Enchanted Book [COMPLETED]

Chapter 18

—Zenaida Point Of View—
"What do you want ba kasi?!" I shouted to my top of lungs.

Aba malay ko ba dito! Bigla niya na lang akong hinila palabas.

I saw bloodshoot on his eyes. I shut my mouth and seriously look at him.

Seryoso siya. Walang bakas sa mukha niya na trip trip niya lang 'to. Cadmus, what you do want?

"Cad, kung tungkol sa relasyon natin ang pag-uusapan, stop. Nilinaw ko na sa 'yo, ako na ang lalayo," banayad ang boses ko.

Gosh! Why so kulit Cad? He didn't answer me.

Nakadikit na sa pader ang likuran ko at konti na lang ang layo namin sa isa't isa. I can almost feel that my heart is trembling. As the same time I can feel butterflies on my stomach.

I hate myself because that. Dapat hindi ko sa kanya nararamdaman 'yung gan'yan eh! Marami pa namang lalaki diba? Bakit siya?

He's not that handsome. He has a chubby cheeks, that look attractive for me. Kung titignan siya ng iba, well baka hindi nila magiging type si Cadmus. Nerdy look din siya. He's a lowkey after all.

But the way he cares, it make me fall deeper. D*mn it Cad! Bakit ka gan'yan?

Dati sinabi ko pa sa sarili ko na ang swerte ko dahil sa kanya ako nagkagusto. Wala akong kaagaw, wala akong pagseselosan, at higit sa lahat walang pakialam 'yung ibang babae. Why should they care for Cad naman diba? Hindi rin nila type 'yung ganitong type. Hindi nga siya napapansin sa school. Kung swerte ako do'n, malas naman ako pagdating sa type niya.

Wala ngang kaagaw, hindi naman ako gusto.

"Zen, pakinggan mo 'ko please?" basag ang kanyang boses ng binagkas niya ang mga ito.

Tuluyan nang bumagsak ang mga luha ko.

"What now Cadmus? K-kung sasabihin mo na hindi talaga tayo, s-stop. I had enough. Tell me that I am bitter, well yes!" durog na durog kong sigaw sakanya.

I bow my head, and face the floor. Wala na akong mukhang maipapakita sa kanya. And I hate myself for that. Nahihiya ako sa mga ginawa ko, wala na akong tinira sa sarili ko.

"H-hindi sa gano'n. Pinoprotektahan lang kita Zenaida!" pagalit niyang sigaw habang hinihilot ang sintido.

I shook my head and slowly face him.

"You protecting me from physical pain, but here..." umiiyak na itinuro ang dibdib kong bahagi. "I'm h-hurting."

My tears is falling like a waterfalls. Walang tigil, at ayaw huminto. Manhid na manhid na rin ang katawan ko. Lalong-lalo ang puso ko.

Inaantay ko na lang talaga na ang puso ko na ang kusang susuko. I keep trying naman na taggalin ang pagkagusto ko sa kanya, pero wala, e.

Masakit, ilang taon ko ring dinamdam, eh. Noong una tinry kong iwasan siya, kasi akala ko mawawala kung ganon.

The more I hide my feelings to Cadmus. The more I fall for him.

Akalain mo yon! Almost ten years din.

"Nahihirapan din naman ako Zen."

Tuluyan ng bumagsak ang naiipon niyang luha. Where Cadmus? Saan ka nahihirapan?

"Gosh! I'm hurting, iisipin kong nahihirapan ka sa sitwasyon natin dahil ang turing mo saakin ay... ay k-kaibigan."

Hinayaan kong umagos ang luha ko. Ang iba ay nasa sahig na. Bawat butil niyan ay may sakit! I can't even took a glance on his face. I know his crying. How can I see Cadmus Leigh crying without hurting myself?