Luminus: The Enchanted Book [COMPLETED]

Chapter 30

-Aize Point Of View-
Ilang minuto ang lumipas ay unti-unting nagkakaro'n ng abo sa hangin. Mayamaya pa ay tuluyan nang nabuo ang katawan ni Art.

I gave him a killer look, while my two arms are crossing infront of me.

He chuckled.

"Are you fine na kuya?" Zenaida asked him.

Tumango-tango lang ito at parang hindi pinansin ang tanong ni Zenaida. Maingat siyang lumapit sa akin at hinawakan ang bewang ko. Hindi ko siya tinapunan ng tingin.

Nakaiinis talaga si Art. Mapapamura na lang ako. Mamamatay na siya lahat lahat, I mean namatay na. Nagawa niya pang ngumisi.

"Oh, why? Are you mad?" he murmured. He sounded like he's mocking me.

"Palabas na tayo," anunsyo ni Cadmus sa harapan.

Dahil doon ay napabitaw siya sa akin. Hindi ko na rin siya sinagot.

Shet, buti na lang.

Mula sa kinatatayuan ko ay kitang kita ko kung paano magkaroon ng lupa sa 'di kalayuan. Tanaw na tanaw dito ang matatayog na puno, halos magkakasing taas ang ilan.

I thought ayoko na sa gubat, pero may choice pa ba?

"Team Alpas, for the another time, get ready. It's only us, not others. After we leave this kingdom, we will playing this game with no one. Team Alpas, make sure that you'll secure the trust you have. This is the climax of the game. We can't trust anyone, except for ourselves. No one can help us to leave this world, except for ourselves. Not the queens, nor the kings."

Nangilabot ang buong katawan ko at nanlamig nang marinig kung gaano kalamig ang boses ni Art, samahan pa ng diin sa bawat salitang binibigkas niya.

Natahimik ako at alam ko sa sarili ko na ang mukha ko ay walang ni isang bahid ng emosyon. Ganoon din sila. Pero alam ko, basag na basag na ang loob nila.

Wala na. Kami na lang.

Hindi ko nga alam kung may kakampi ba talaga kami sa lugar na 'to. Iniisip ko rin baka pinagkasunduan lang nila 'yong mga nangyayari ngayon, at ikukulong talaga kami sa loob ng lugar.

Pero bakit? Wala nga akong kaalam-alam sa Luminus na 'to. I mean, paano siya nabuo. Imposible namang bigla lang magkakaroon ng ganitong lugar. Pero imposible, walang mahika o kung ano sa mundong tinitirhan ko.

I don't believe in magic, but seeing this? Kung makalabas ako sa loob ng Luminus at bumalik sa totong mundo? Kung ikinuwento ko 'to sa ibang tao, ay magmumukha akong baliw. No one would believe in magic.

Minuto ang lumipas ay naka-apak na kami sa lupa. Unang bumungad sa amin ang pinong-pinong buhangin, pero dahil sa tuloy ang lakad namin ay nawala na ang mga buhangin. Tuwid na tuwid na nakatayo ang aming grupo. Taas noo, at diretsong diretsong naglalakad. Nangunguna si Zenaida na sinusundan ko, at nahuhuli ang dalawang lalaki.

Pinaghalong putik at buhangin ang daanan dahil hindi pa kami gaano nakaka-layo sa dagat.

"Zenaida, find a place. Kailangan nating magpahinga bago tayo tuluyang sumabak. Wala tayong plano. Hindi tayo pwedeng sumugod ng gano'n-gano'n nalang," utos ni Art.

Hindi ako umimik at nakinig lang sa kanila. Ang silk na tela ng damit ko ay hapit na hapit na sa buong katawan ko. Basa kaming lahat.

Sana lang matapos na 'to nang maaga. Ayokong makipaglabanan na ganito ang itsura ng damit. Medyo mapungay na rin nag mga mata ko. Kung hindi kami magpapahinga, panigurado lahat kami ay babagsak.

Iyon lang ang ayaw ko sa libro. Puno ng mahika, pero maski pagtulog ay kinakailangan. Kung hindi ka makakapagpahinga ay kusang bibigay ang katawan mo. I mean, kahit nasa labanan ka, mapapapikit ka na lang.