Luminus: The Enchanted Book [COMPLETED]

Chapter 44

—Aize Point Of View—
"Hindi ka ba nangangalay sa pwesto mo?"

Napalingon ako sa katabi kong mulat na mulat ang mata. Grabe, ngayon ko lang na-realize kung paano ako nagdrama kanina.

Kanina pa ako nakayuko sa tuhod ko. Si Cadmus naman ay walang pinagkaiba sa pwesto niya. He still laying on the floor, while Zenaida looking him intensely. It looks like Zenaida's judging him because of what he's doing.

Pagod kong tiningnan si Art at umiling lang.

"Cad, I thought magpapakain ka once we get out of here? Then, why are you laying lang sa floor?"

Napangiti ako ng marinig si Zenaida. How, I miss her voice like that.

"Weh, kung makalabas pa!" bawi naman ni Cadmus at padabog na tumayo.

Zenaida's legs are crossed to each other, her arm are supporting her body to balance.

Malamig na ang simoy ng hangin, ang kalangitan ay madilim na. Napapahawi ako sa aking buhok kada sumasagi sa pisnge ko ang malamig na hangin. It's giving me some chilling feeling, from my neck down to my spine.

Wala kang makikitang ni isang bituwin sa kalangitan, ngunit wala ring bahid ng ulap ang langit. Blangkong-blangko lang ito, at tangi ang bilog na buwan ang nagtataglay ng ilaw.

"You know what kuya? 'Yang dalawang yan, ayaw na daw nila! Like, they are surrendering!" sumbong pa ni Zenaida.

Mataas ang boses nito, at may bakas ng pagkaarte.

Nanlaki ang mata kong napatingin sa kaniya. Ramdam ko ang blankong pagtingin sa akin ni Art sa gilid ko.

"Woah, nadamay ako, ah? Parang siya hindi!" gatong ko pa.

Ang mga tamad na tamad naming posisyon ay biglang naglaho. Tuwid na tuwid ang upo naming apat at nakabilog sa maliit. Taas noong nakikipagsagutan.

"T*ngina, sinong hindi susuko 'di ba? Akalain mo 'yun lalabas tayo ng tatlo lang? Nuhyun!" mapait na sigaw ni Cadmus.

Sa gitna ng gabi ang aming mga litid ay halos maputol sa pagsagot at paggatong sa kani-kaniyang asaran. We're almost shouting in the top of our lungs, like there's no tomorrow.

Akala ko hindi ko na mararanasan yung ganito. But well, hindi lahat ng akala ay natutupad. Three of us earlier are almost gave up. Sinong mag-aakala na mabubuhay pa si Art? Lahat kami ay umaasa na mabubuhay siya, pero no'ng tingnan ko siya ay parang imposibleng-imposible 'yon.

But, magic works.

Alam ko sa sarili ko na isa ako sa mawalan ng pag-asa, at patuloy na nawawalan. There's no way to leave this shit.

To elaborate the whole story, Linus is the most powerful in the Luminus. The four of us, and the royalties are no longer powerful. We, we don't have enough power to win against Linus. In short Linus will win, and we will lose.

Hindi pa kami titigil kung hindi lang tumikhim si Art. D*mn, the chill of every sound he make. I mean, it scares me. His body, full of authority.

"Enough, that's enough. Actually, I'm dissapointed. The way you guys speak earlier, it's dissapointing. I didn't thought that you guys would gave up all of your life because of me, dying. I thought you guys you know what to do. Hearing all those complain, while I'm breathing hardly, while I keeping to wake myself, while fighting. I heared what all you guys said."

Kaming tatlo ay halos natahimik.

I knew that! The way he look at us. Ang mga mata niya at mapupungay, sunod-sunod ang buntong hininga kung magtatama man ang aming mga mata. Parang maling-mali ang mga salitang lumalabas sa aming bibig kanina.