Guard Up!

CHAPTER 24

CHAPTER 24

MY EYES are still blinking while I'm staring at the ceiling. Yes, I'm just here on the bed over the night, but until now, I'm still wide awake. I already tried for so many times now to get a sleep, but my mind doesn't seem to help me.

How could I? If what happened to me last night didn't give me peace! Until now, that terrible nightmare still haunts me.

Damn that woman!

Naihilamos ko na lang ang mga palad ko sa aking mukha. Inabot ko ang digital clock sa bedside table ko para malaman ang oras. And hell! It's already five o'clock in the morning? My goodness!

It's too early for me to wake up, but I didn't get any sleep yet! I badly want to sleep but my mind and my soul seem don't want to cooperate!

Kaya wala na akong nagawa kundi ang tuluyan nang bumangon. Hindi man ako inaantok but I have to get energized all throughout the day, I need to exercise.

So that's what I did. I immediately changed my clothes to take a jog outside.

When I went outside my room, it's still peaceful. I doubt if that woman can wake up early today. I hope that hangover will make her suffer the whole day!

Sinamaan ko muna ng titig ang nakasaradong pinto ng kwarto niya bago ako tuluyang lumabas ng bahay. Nakuha pa talaga niyang makatulog ng matiwasay, ha?

Tulad noong nakaraan, sa paligid lang ng bahay ko ako nag-jogging. It's enough though, kahit paikot-ikot lang ako ay maluwang naman itong frontyard ko to do jogging. And it's much safer than to go outside alone. Baka kahit ganito kaaga ay nagmamanman na ang mga walanghiyang nagbabanta sa akin.

After an hour of jogging, tumigil na rin ako at nagdesisyon nang bumalik sa loob ng bahay.

I straightly went to the kitchen to get some water. Pero napatigil agad ako nang sumalubong sa akin doon si George. Nagluluto na ito.

Okay na ako, eh. Na-relax na ako kahit papaano because of jogging, pero ang makita siya ngayon ay parang bumalik agad ang lahat sa akin.

Napatitig ako sa kaniya. She looks so fine, ha? Pangiti-ngiti at pasipol-sipol pa siya habang nagluluto! Hindi ko na makita ang bahid ng mga kalokohang pinaggagagawa niya kahapon hanggang kagabi.

Napasinghap ako nang mapalingon na siya sa akin.

"Uy, gising ka na pala, Bossing? Good morning!" todo ngiting bati niya pa sa akin!

T-That smile, it creeps me out!

"Bakit sobrang aga mo naman yatang nagising? Hindi ka ba nakatulog—"

"Don't come near me!" pigil ko agad sa kaniya nang akmang lalapitan niya ako. "Don't you ever dare!"

Gulat naman siyang napatitig sa akin, nakamaang. "B-Bakit po? May nagawa na naman ba ako?"

Hindi makapaniwalang napangisi ako ng sarkastiko. "At nagtanong ka pa, ha?"

Pero tila wala siyang ideya sa sinasabi ko. "So... meron nga?" maang-maangan pa niya. Mabilis din namang nag-iba ang expression ng mukha niya nang tila may biglang naalala. Napakamot pa siya sa batok niya. "Ah, 'yong tungkol po ba kahapon? Sorry, Bossing, ah? May personal lang talaga akong problema, sorry kung nadamay pa kita. Pero salamat din pala kasi hinayaan mo akong sumama kay Marika kagabi para mailabas 'yon. At ngayon, Bossing, pinapangako ko sa 'yo na ako na ulit 'to at balik na ako sa normal!" nag-thums up pa siya sa akin sabay kindat.