The Lefevre Mafia (2): Owned by the Other Mafia Boss

14

Merry Christmas, everyone! =)

CHAPTER 14

Kung paano kami nakarating sa kwarto ay hindi ko na rin masyadong alam dahil hirap na akong sundan ang lahat. Kanina lamang ay nasa lamesa kami. But he brought me here, in this room, tapos nilagyan lang namin ng bedsheet and we did it twice.

 

"Hindi na tayo nakakain." Natawa ako sa kanyang sinabi habang nakasiksik ako sakanya.

 

"Anong oras na ba?" Tanong ko sakanya.

 

"2 in the afternoon, angel." Sagot nito bago ko maramdaman ang kanyang labi sa aking ulunan. "Gutom ka?" Tanong nyang sinagot ko naman sa pamamagitan ng pagtango. "Let's eat then." Aniya.

 

Nauna syang tumayo. Nahihiya pa akong nagiwas ng tingin nang nakita ko muli ang kabuuan nya. Hindi naman ako makatayo dahil kumot lang ang nakabalot sakin at ang mga damit ko ay nasa ibaba. Alam kong nakita na lahat ni Theo sakin pero hindi ko pa rin naiwasan na mahiya.

 

"Come on, Isabella, tumayo ka na." Mapanukso nitong sabi.

 

"Uh.. wala akong damit, Theo." Mahina kong sagot.

 

"What? Nahihiya ka pa, Isa? I've seen all of that already, higit pa nga doon eh. Nahawakan, nahalikan at na-"

 

"Oo na! Oo na!" Putol ko sa kanyang sinasabi. "Pahiram na lang ng damit." NAmumula kong sabi sakanya.

 

"Oh no, baby. If you want something, you gotta earn it." Aniya sabay lapit sakin at halik sa labi ko.

 

Muling nagwala ang puso ko. Napakalakas at bilis ng tibok nito. Mas lalo pa akong nahuhulog. Mahal ko na si Theo. Wala ng bawian to, hindi ko na kakayanin pang tumalikod dahil naibigay ko na sakanya ang lahat lahat ko.

 

"I'd really die just for your lips." Sabi pa nito na mas lalong nakapagwala sa puso ko. Tinungo nya ang walk-in closet nito. Paglabas nya ay may dala na itong puting t-shirt. "Wear that." Aniya.

 

Akmang tatayo ako nang nakaramdam ako ng masakit. "Aray." Mahinang bulong ko.

 

"You're sore." Napalingon ako kay Theo na may ngisi sa kanyang labi. Nilapitan nya ako at saka dinampian ng halik sa labi. "And I don't have any regrets with that." Sabi nito.

 

 

Hirap na hirap akong lumakad. Kaya ko naman kaya nga lang ay napakahapdi talaga. Ngunit gaya ng sabi ni Theo, wala din naman akong pinagsisisihan. Binigay ko sa taong mahal ko ang pagkababae ko. Ramdam ko, kahit kaunti ay merong nararamdaman si Theo para sakin. Sapat na iyon.

 

Gaya ng napag-usapan, kumain kami ni Theo at nagkwentuhan ng kung anu-ano. Sinamahan nya akong magligpit at mag-ayos ng pinagkainan. Matapos noon ay nagtungo kami sa isang malawak na kwarto. Naroon ay isang malaking telebisyon. May kung anu-ano pang gamit, video games, malaking stereo at napakaraming unan. Walang sofa o upan pero may malaking kutson. Ang comfy tignan ng lugar.