Bölümleri çoktan atmış olmam gerekiyordu, belki fark edenleriniz olmuştur. Finale bir bölümümüz kaldı. Bu benim için elbette üzücü bir haber fakat yüzümü güldürecek taraflarını da görmeye çalışıyorum. Hem yeni kurgumu yayımlamak için uzun zamandır can atıyordum hem de Bizim Hikayemiz'in son bölümlerini yazarken bir başka keyif alıyorum.
Bu kitap benim için çok çok özel. İlk kitabım olmamasına rağmen yapabildiklerimi bu denli net görebildiğim, kendimi geliştirdiğim, gün gittikçe iyileştiğimi hissettiğim için ilkmişçesine bir heyecanla satırları doldurdum.
Karakterlerimi her bölüm daha iyi tanıdım, onları anlamaya başladım. Hepsine çok bağlandım ve onları gerçek hayatımda bazı arkadaşlarıma benzetecek kadar hayatıma dahil ettiğimi fark etmeye başladım.
Bu serüvende hiç tek başıma olduğumu hissetmedim. Bazen her ne kadar iyi bir gün geçirmiyor olsam da kendimi yazmaya zorladım ve yazdıkça durulduğumu keşfettim. Küçük ama yetinebildiğim bir okuyucu kitlesi kazandım burada. Onlar kendilerini biliyor, çok teşekkür ederim tek tek.
Aralarından bir tanesine parantez açmadan geçemeyeceğim ki o benim en yakın arkadaşlarımdan biri. Bu kitabı yazmaya başlamamdan bu yana hep yanımda oldu, boşlukları doldurmama yardım etti, eleştirdi, heyecanıma ortak oldu. Kim olduğunu çoktan anlamıştır o, seni seviyorum balım. Biz birlikte öğreniyoruz, birlikte deniyoruz, yan yana olmasak da hep paylaşıyoruz içimizi dışımızı. O da rüyasında gördüğü ve devamını kurguladığı bir kitabı yazmaya başladı. Havalimanındaki Mucize'ye de bir göz atın derim, bunu da dipnot olarak düşmek istedim.
Bir de sürekli bölümlerimi okuyup oyladığını gördüğüm bir okuyucuma yazmak istemiştim geçenlerde. Aslında bunu uzun zamandır planlıyordum ama yanlış anlayabileceğini düşünüyordum dürüst olmak gerekirse. Dijital ortam sonuçta, ister istemez çekinebiliyoruz hepimiz. Ama hiç düşündüğüm gibi olmadı. İyi biri olduğunu ben kalpten hissettim ve ona da buradan teşekkür ederim. Üniversite sınavına girecek haftaya, kucak dolusu başarılar diliyorum.
İşin garibi art arda teşekkür ettiğim bu iki değerli insanın isimleri de aynı biliyor musunuz? İkisine de tekrardan çok teşekkür ediyorum, umarım hayat önünüze hep güzellikler çıkarır.
Özel bölüm meselesine gelecek olursak, kararsızım arkadaşlar. Finale kadar son birkaç bölümün özel bölüm tadında olduğunu düşünüyorum ben şahsen. Çağrı ve Açi'nin hikayesini kısa kesmek istemedim ve gidebildiğim yere kadar gitmek istiyorum hala. Fakat özel bölüm gelirse bile diğer karakterlerin ağzından gelecek bunu da söyleyeyim.
Son iki bölümümüzü ne zaman yayımlarım bilmiyorum. Olabildiğince uzun olmasını istiyorum. Aklımda şüphe bırakmayacak, özenli bölümler olmasını istediğim için "Şu gün yayımlarım." diye söz de vermeyeceğim. Ama size gelecek haftanın sonuna kadar kitabı bitirmiş olacağımın garantisini veriyorum.
Kısa bir duyuru yazayım dedim, konu nerelere geldi yine. Sizi daha fazla sıkmadan bu duyuru bölümünü burada bitiriyorum canlarım. Finalden sonra yayımlayacağım veda bölümünde bol bol konuşuruz zaten. Kucak dolusu sevgilerimle... Ay benim sevgimden çok sağlığınız önemli valla bu dönemlerde. O yüzden "Sağlıkla kalın." diyerek bitiriyorum. Bitirdim artık yahu!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bizim Hikayemiz (Düzenleniyor)
ChickLit"Ellerinin üzerimde gezinmesini seviyorum. Bana dokunman kutsal bir şey sanki. Sadece bana değsin istiyorum parmakların, gözlerin sadece bana böyle baksın, sadece benimle böyle gül istiyorum." Benim hissettiklerimi hissedebiliyor olması çok güzeldi...