Bizim Hikayemiz (Düzenleniyor)

Veda...

Ne desem, nasıl başlasam inanın bilemedim. Benim için "özel" kelimesiyle geçiştirilebilecek bir kitap değildi. Yazdığım ilk kitap olmasa da, ilk bitirdiğim kitaptı. Ve her zaman yazdığım ilk kitapmış gibi hissettim. Öyle çok öğrendim burada, anlayın işte. Okuyucularımla iletişime geçmemi sağlayan, onları tanımamı sağlayan ilk kitaptı. Şu an cümlelerimi geçmiş zaman kipiyle kuruyor olmak garip geliyor bana.

Bu bölümde sadece içimi dökmek istedim. Bu kitabın bölümlerini yazarken hep hislerimin ve genel olarak ruh halimin daha iyiye gittiğini fark etmem çok zor olmadı. Veda bölümlerinde ne yazılır, ne anlatılır hiçbir fikrim yok ama ben biraz önce son bölümünü okuduğunuz kitabın yazılışının serüvenine ortak istiyorum sizleri.

Ben Wattpad'e yeni başlamış bir genç kızdım. Bunu kesinlikle heves olarak görmüyordum çünkü yazı yazmaya olan tutkumu ilkokulda keşfetmiştim, çok geçmişti üstünden anlayacağınız. Bir şeyler yapmak, üretmek istiyordum ve bu konuda hatrı sayılır adımlar atmıştım. İki tane aynı anda yazmaya çalıştığım kurgu kitabım vardı ve olsa olsa 5 bölümlerini yazabilmiştim. Fakat ilk kitabımda 30'a yakın bölüm vardı. O kitapta (Neler Oluyor Hayatta?) deneme türünde yazılar paylaşıyordum. Kendi defterime yazacağım türden yazıyorum ve samimi bir ortam oluşmuştu. Fakat bir anda gözüme çarpan bir olaylar zinciriyle gerçek bir hikayeden esinlenerek yazılmaya başlanmış bu kitap ortaya çıktı. Elbette birebir aynı değildi ve çoğu yerde kurgu devreye giriyordu.

Yazma isteğim daha da artıyordu bölümler ilerledikçe. Karakterler oturuyor, kurgunun devamı şekilleniyordu. Daha sonra gerçeklerden bağımsız kurgu bir hikaye haline geldi ve ben geceleri uyumadan sadece kitabın ilerleyişini düşünür olmaya başladım. O kadar çok fikir, karakterlerimin arasında geçebilecek olası o kadar çok diyalog vardı ki beynimde.

Derslerimin yoğunluğundan dolayı bir oturuşta 2-3 bölüm yazmaya başladım vakit buldukça ve daha sonra bunu bir düzene oturtmaya karar verdim. Haftada iki gün bölüm yayınlamayı denediğim ilk hafta beni tatmin etmeyince diğer haftaya bölüm günlerini üçe çıkararak başladım. Daha sonra da Covid-19'la karşı karşıya kaldık zaten. Tabii ki bu boş vakitlerimi oldukça arttırdı ve ben deli gibi yazmaya başladım.

Ardından bölümler 40'a dayanınca "Final ne zaman olacak?" sorusu beynimde yankılanmaya başladı. Bana kalsa 70-80 bölüme kadar uzatacaktım ama aklıma yeni fikirler gelince yeni bir kurguya taslak olarak başladım ve onun yayımlanma süresini biraz daha öne çekmek için tatlı tatlı 50 civarında bitirmeye karar verdim.

Zaten ben hep entrikalar, kavgalar ve ayrılıklardan çok, mutlu ilerleyişlerden yana olduğum için her an final yapabilecek durumdaydım. Daha sonra hangi bölümde ne yazacağımı belirlememle kendime de bir harita çizmiş oldum. Aynı anda yeni kurguyu da yazıp, taslağa kaydetmekle meşgul olduğum için oldukça yoğundum fakat asla şikayetçi değildim.

Ve sona geldik işte hep birlikte. Dediğim gibi bu kitap bana çok şey kattı. Öncelikle bu platformla, yazmakla, karakterlerimle ve kendimle ilgili çok şey öğrendim. Daha öğreneceğim çok şey var elbette ama bu kadar tecrübe edinme fırsatını bu kitapta yakaladım.

Karakterlerim gün geçtikçe hayatımın bir parçası oldu ve ben onları yazarken hepsini gerçek hayatta tanıdığım insanlarla bağdaştırınca zihnimde canlandırması çok daha kolay oldu.

Bu kitabı da, Açi ve Çağrı başta olmak üzere tüm karakterlerimi de, siz değerli okuyucularımı da çok seviyorum. Kitabın sonuna gelmiş olsak da ben de hiç bitmeyecek "Bizim Hikayemiz". Çünkü ben bana kattığı yönlerimle hep anımsayacağım burayı, bu ortamı.

Teşekkür etmeyi severim biliyorsunuz. Aslında siz Açi'nin teşekkür etmeyi sevdiğini biliyorsunuz, onda benim çok özelliğime rastlayabilirsiniz.

Teşekkür edeceğim bu platformda birkaç kişi var.

Birincisi, kitabın başından sonuna kadar beni hep destekleyen canım arkadaşım @smgklp 💜

İkincisi, bugün üniversite sınavına girmiş olan canım okuyucum💜(Etiketleyemedim o kendisini biliyor.)

Üçüncüsü de sonradan da olsa kitabı okumaya başlayan, canım süt kardeşim @cereximo 💜

Dördüncüsü de tek tük bölümler okumuş olsa da hep ama hep yanımda olduğunu hissettiren olmayan kız kardeşim NehirUyan 💜

Ve diğer tüm okuyucularım iyi ki varsınız! Sevgiyle kalın💜🤍🖤