Spring Apart

CHAPTER 44

Numb

VINA'S POV

Buong maghapon ulit akong walang ginawa ngayon kundi ang umiyak at magmukmok kaninang umaga ay tinawagan ko si Lei at kinuwento ko ang buong nangyari.

Sinabi niya saakin na susubukan niyang kumbinsihin si Perdee na magkausap muli kami pero wala na akong narinig na good news mula sakanya

Gustuhin ko man kumain ay wala na akong lakas na magluto o maghanda man lang ng aking kakainan kaya sa huli ay mas pinili ko na na lamang na umakyat nalang ulit saaking kwarto at pagmasdan lahat ng drawing saakin ni Perdee. Itatago ko ito dahil ito ang magsisilbing memories naming dalawa.

Iniisip ko rin kung anong mangyayari kay Perdee ngayon lalo na at hindi ko pa sigurado kung willing pa ba siyang gawin lahat ng mga huling requirements niya para makagraduate. Maaga akong nakatulog dahil binalot na ng buong dilim ang buong bahay namin tanging ilaw lamang sa aming garden ang nakabukas.

Nagising ako ng may maramdaman akong dampi ng halik sa aking noo hindi ako sigurado kung tama ba ang nakita ko dahil medyo nanlalabo pa ang aking paningin sa kakaiyak kanina

Perdee? Tanong ko sa sarili ko

Ang huling salita na narinig ko sa aking tenga ay "bibitawan" agad akong napaiyak ng maisip ito sana nga ay panaginip na lamang dahil hindi ko yata kaya na talagang mauuwi sa wala ang tatlong taon na pagsasama namin.

—————————————————————

Lumipas ang dalawang linggo na hindi ako umaattend sa practice ng among graduation. Nanatili lamang ako dito sa bahay ay palaging nag iintay na baka sakaling bumisita saakin si Perdee pero wala...

Kahit mabigat sa pakiramdam ay pinilit ko ang aking sarili na pumasok ngayong araw dahil ito na ang last day ng practice namin para sa graduation namin bukas nandito naman si Yva para ituro saakin ang aking pwesto. Mamaya narin ang dating nila mommy galing ibang bansa kaya naglinis ako ng aming bahay kanina.

"Yva, nakita mo ba si Perdee dito? Tanong ko kay Yva

"Hindi Vina e i heard what happened. Please be strong" she hugged me

Pagkatapos ng practice ay umuwi na ako at laking gulat ko na nandun na sila Mommy at papa

"Anak alam ko ang nangyari Perdee called us a week before sinabi niya saakin ang nangyari sainyong dalawa at kung bakit hindi siya nakapasa" paliwanag agad saakin ni Mommy

"My I didn't mean to hurt his feelings nabigla lang po ako" habang naiiyak na sabi ko

"It's okay baby i trust Perdee, distance lang muna ang kailangan niyo" sabi naman ni Papa

"Let's just enjoy your victory tomorrow" mommy said.

I dont feel anything. I used to be sad but now i'm just numb.