tüm aşklar kavgayla başlar # kagehina n kiyoyachi

6

"yok, bulamıyorum." ellerimi saçlarıma geçirdim. yachi ne diyeceğini bilemez halde bana bakıyordu. "dün film esnasında düşmüş olabilir." elim boynuma gitti. "o kolye annem için fazla değerli. kaybettiğimi öğrenirse çok üzülür." babamın fotoğrafları dışında geride bıraktığı tek şeydi o altın kolye.

"belki arabada düşmüştür." dedi yachi yatakta hızla doğrulurken. "uyumuştun ya hani. biz seni uyandırmak için biraz sarstık. belki o esnada düşmüştür. kageyama'ya mesaj atıp sormalısın. hadi."

"hayır." pes ederek yatağa oturdum. "eğer o kolyeyi kageyama bulmuşsa bana vermeyi bırak göstermez bile. gıcık bir kere. beni sevmiyor ki."

bir süre suratlarımızdan düşen bin parça halde odada oturduk. annem önce kapımı çalıp sonra içeri girdiğinde yachi hızla ayaklanıp elindeki tepsiyi aldı. içinde kurabiye dolu bir tabak ve üç süt vardı.

"iki süt de benim." dedim.

annem güldü. "hayır hayatım, senin falan değil." annemin arkasında kalan kageyama kafasını yana yatırdığında görmüştüm onu. şaşkınlıkla gözlerim büyüdü.

"n'aber lan?" dedi.

"az önce geldi arkadaşın. içeri hiç girmeyecekti ama olmaz öyle dedim. hadi birlikte oynayın." çocuk muyduk biz..?

annem gittiğinde kageyama masamın önündeki sandalyeyi önümüze çekti. hiçbir şey yokmuşçasına kurabiye alıp ağzına attı.

"neden geldin?"

ağzı dolu olduğu için konuşmak yerine elini cebine attı. çıkardığı şey gözlerimi ikinci kez büyültmemi sağlamıştı.

"inanmıyorum!" kolyeyi elinden aldım. "nerede düşürmüşüm?"

"sanırım arabada düşmüş. annem verdi, bana ait olup olmadığını bilmeyerek. ben de ya senindir ya şu sarınındır diye getireyim dedim."

yachi ismini bilmiyor oluşuna hiç bozulmadı ve ellerini çırptı. "kageyama-kun o kadar da kötü bir insan değilmiş."

kocaman gülümsedim ve kageyama'ya baktım. "teşekkür ederim. hatta dile benden ne dilersen kageyama."

ayağa kalktı. "şu an aklıma bir şey gelmiyor ama bir ara dilerim." iki kurabiye daha alıp rastgele el salladı ve odadan çıktı.

yachi yatağın üzerindeki tepsiyi yavaşça yere indirdi ve yatakta ayağa kalkıp zıplamaya başladı.

"kageyama ve shoyo çok yakışıyorlar! kageyama ve shoyo-" henüz kapı sesi işitmediğimden kageyama'nın gitmediğini biliyordum.

"yachi!" onun gibi yatağa çıkıp elimle ağzını kapadım. "duyarsa beni öldürür." elimi ısırdı. "ah!"

derince bir nefes aldı ve daha gür bir sesle bağırdı. "kageyama ve shoyo birbirleri için yaratılmışlar!"