tüm aşklar kavgayla başlar # kagehina n kiyoyachi

18

"shiratorizawa kızları çok güzel."

"aynen." yalan yoktu. kızlar cidden çok alımlılardı. "ama shiratorizawa kızlarının güzel olmasından sana ne?" geriye yaslandım ve kollarımı önümde bağlayıp kageyama'ya baktım. otobüsle dönüyorduk eve. ben tek kişilik bir koltukta otururken o da başımda dikiliyordu.

"kıskanıp kıskanmadığını anlayabilmek için test yapıyorum."

açıksözlülüğü bazen sinir bozucu olabiliyordu. başımı diğer tarafa çevirip camdan dışarıyı seyretmeye başladım. "kıskanmadım." dedim.

"ikna olmadım."

"senden hoşlanan ben değilim ki." sesimi biraz daha kıstım. "sen benden hoşlanıyorsun. ben neden seni kıskanayım? sen beni kıskan."

güldü. "çoğu zaman yachi ile olan ilişkinizi kıskanıyorum zaten. arkadaş olduğunuzu bilsem de elimde değil."

dil çıkardım. "kıskan, köpek."

durağa yaklaştığımızda ayağa kalktım. otobüs hızlı gidiyorken birden frene basınca az kalsın düşüyordum. kageyama gömleğimden tuttu son anda. düşeceğim sanıp korkmuştum ve bu yüzden de koluna sıkıca tutunmuştum.

yavaşça ön kapıya ilerledik. hâlâ koluna tutunuyordum. "geberiyordum." onun yüzünden buruşan gömleği düzeltip derin nefes verdim.

"otobüs durmadan ne diye kalkarsın ki?"

"sus bi." çantamı önüme takıp ona sarıldım ve mırıldanarak eve doğru yürümeye başladım. koşarak bana yetişip yanımda yürümeye başladığında kaşlarımı kaldırıp yüzüne baktım. "okul ve senin yurt diğer tarafta."

"hemen eve mi gideceksin?" dedi kol saatine bakarken. "saat henüz üç bile olmamış. biraz takılalım. olmaz mı?"

"ne yapacağız ki?" ellerini ceplerine sokup omuzlarını silkti. ikimiz de bir süre içimizden düşündük. "dondurma yiyelim." dedim, adımlarımı durdurup ona bakarak. "vişneli dondurma istiyor canım."

"harika fikir. okulun yakınlarında harika bir pastane var. dondurmaları da çok güzel. gidelim mi?"

"gidelim madem."

tebessüm etti. "harika."

ve biz gerisin geri dönüp o pastane istikametinde yürümeye başladık.

-

ne haber?