tüm aşklar kavgayla başlar # kagehina n kiyoyachi

36

yachi'den

"hinata-san?" telefonu şaşkınlıkla cevaplarken shoyo'nun annesinin beni neden aradığını merak ediyordum.

"yachi, shoyo yanında mı canım? evden seninle buluşacağını söyleyerek çıkmıştı ama bir saat olmasına rağmen dönmedi. hava da karardı. söyle de gelsin artık."

bir süre sessiz kaldım. shoyo? shoyo mu benimle buluşacakmış? 

"yachi? kızım orada mısın?"

gözlerimi sıkıca yumup derin nefes verdim. "hinata-san, aslında shoyo bugün bizde kalacaktı. annem işi yüzünden eve gelmeyecek de, beni yalnız bırakmak istemiyor. size söylediğini söylemişti ama duymamışsınız sanırım. burada kalabilir mi?"

"hiç bahsetmedi sizde kalmaktan... telefonu ona verebilir misin?"

"şu an tuvalette." dedim acele etmeden. ağzımdan çıkan tek bir yanlış kelimeden anlayabilirdi shoyo'nun burada olmadığını.

"peki. kalsın sizde bugün. bir daha söyle de telefonunu yanına almayı unutmasın. ona ulaşamayınca endişeleniyorum."

"tamam. iyi akşamlar hinata-san." telefonu tamamen kapatmadan kendimden uzaklaştırdım. "oh, sho-" ve telefonu kapattım. derin bir nefes verdim. ama hemen sonra ayağa kalkıp kapımın arkasında asılı duran hırkamı üzerime geçirdim. "of shoyo, of shoyo..." dışarı çıktığımda annem odasına girmek üzereydi. kaşlarını kaldırıp bana baktı. "shoyo parka geliyormuş. biraz oturabilir miyiz onunla?" hayır diyeceğini hissedince hızlıca ekledim. "şu sıralar biraz morali bozuk ve yanında olmak istiyorum. o hep benim yanımdaydı. lütfen anne."

"tamam ama çok durmayın. ayrıca şemsiye de al. yağmur bir yağıp bir diniyor. ıslanmayın."

"tamam annecim. iyi uykular sana." yanağını öpüp koşarak evden çıktım. şemsiyemi de almıştım. şemsiyeyi açıp sessizce bekledim. yağmur damlaları yavaş yavaş düşüyordu. "umarım şemsiye falan almıştır o aptal." dişlerimin arasından konuşup yürümeye başladım. ilk önce parka gittim. orası bizim evden görünüyordu ve annemin söylediğimi teyit etmek için arkamdan bakacağını biliyordum. bana güvenmediğini düşünmüyordum ama anneydi işte, yapması gerekiyormuş gibi hissediyor olabilirdi.

shoyo'yu orada bulamadığımda bir süre nerede olabileceği hakkında düşündüm. evden bir saat önce ayrıldığını söylemişti annesi. yakın bir yere gittiğini düşünmüyordum bu yüzden. telefonumu çıkarıp rehbere girdim ve tereddüt etmeden kageyama'yı aradım. aramamı direkt yanıtladı. çünkü ara sıra shoyo'nun yanına gidiyor ve kageyama'ya rapor veriyordum. onun iyi olduğunu bilmesi kageyama'yı rahatlatıyora benziyordu.

"sarışın? bir şey mi oldu? neden bu saatte arıyorsun?"

derin nefes verdim. "ismimi bilmediğini düşünsem de şimdilik bunu geçiyorum, shoyo evden kaçmış olabilir." o sırada yağmur hızını arttırmıştı. rüzgar sebebi ile gözlerimi kısıp şemsiyeyi daha sıkı tuttum.

"ne?" hışırtılardan dolayı beni işitir işitmez harekete geçtiğini anlamıştım. "nereye gitmiş olabilir?"

"bu yüzden seni aradım. evden yachilere gidiyorum deyip çıkmış ama bize uğramadı bile. her zaman oturduğumuz parka geldim ama burada değil. zaten evden çıkıp da gidebileceği iki kişi var, biri ben biri sen. size de gelmediyse nerede bu çocuk?"

"ben evde değilim ki, yurttayım. şimdi annemi arayacağım. sana dönmemi bekle." telefonu kapattıktan sonra bir süre sabırsız bir şekilde beklemeye başladım. o mal şemsiye almamışsa ve kageyamalara gitmemişse bir ay yataktan kalkamazdı. zaten çok zayıf bir bünyesi vardı. son günlerde yaşanan şu olaylar yüzünden daha da zayıflamıştı bünyesi.

dudağıma eziyet ettiğim dakikalar kageyama'nın beni aramasıyla son buldu. hızla açtım telefonu.

"bize gitmiş yachi, sana evimizin adresini atacağım şimdi. sen de gel."

"umm, annem izin verir mi bilemiyorum..." derin nefes verdim. "güvende olması benim için şimdilik yeterli. zaman kaybetme de onun yanına git hadi." gözlerim dolunca onları yumup titrek bir nefes aldım. "o aptal senin yüzünden günlerdir yaşıyor halde değil." sen de öyle değilsin tabii...

-

yachi'nin ağzından bir geçiş yaptııım. aslında uzatıp biraz olay katabilirdim ama karnım öyle bir ağrıyor ki hiçbir şey yapasım yok. bu bölümü de ağır sancılar eşliğinde yazdım umarı beğenirsiniz sizi seviyorum <3 

tatmin edici bir bölüm olmayabilir ama telafi edeceğim <3