tüm aşklar kavgayla başlar # kagehina n kiyoyachi

25

yachi'den

🍊 : çok kötü bir şey oldu

noldu la?

🍊 : ben aşık oldum

allah kurtarsın
ben de

-

derin nefes verip telefonu yanıma bıraktım. ders çalışırım diye geldiğim şehir kütüphanesinde mal mal etrafa bakmak, çalışan insanları izlemek dışında yaptığım tek şey herkes çalıştığımı düşünsün diye snap atmaktı.

kiyoko isimli kızdan bir haftadır kaçıyordum ve artık beni rahatsız etmediğini göz önünde bulundurursam nazım onu bıktırmıştı. birkaç gün onu etrafımda göremeyince eksikliğini ciddi manada hisseder olmuştum. daha önce hiç, bir kızdan hoşlanmamış olmama rağmen kiyoko shimizu gibi birinden hoşlanmamak her yiğidin harcı değildi.

kafam dağılsın diye çözdüğüm matematik problemlerinin hepsi yanlış çıktığında daha çok bozuldu sinirim. ben sorularla sessizce kavga ederken yanımdaki sandalye benimkine yapıştırıldı ve biri ona oturdu.

garip bakışlarımı oturana yönelttiğimde onun kiyoko olduğunu gördüm. saçları açık değil, topuz şeklindeydi. ve yemin ediyorum bu saç stili ona aşırı derecede yakışmıştı.

önümdeki test kitabını kendi önüne çektiğinde bocaladım. "iki saattir acı çekişini izliyorum. gel de anlatayım bari."

kütüphanede olduğumuz için mecbur fısıldayarak anlatıyordu ve ben de mecbur onun yakınında duruyordum. gözlerim arada sırada yüzüne kayıyordu ama bana bakacakmış gibi olduğunda, anlayıp anlamadığımı kontrol etmek için yüzüme baktığında hemen kitaba çeviriyordum bakışlarımı. sonuç olarak hiçbir bok anlamamıştım.

kütüphaneden ayrıldığımızda yan yana ev istikametinde yürümeye başladık. "birkaç gündür yoktun." dedim kendime hakim olamayıp. "göremedim yani seni."

"merak mı ettin beni?"

"yoo."

kıkırdadığını işittim. "aslında yoktum demek yanlış olur ama doğru, birkaç gündür yanına gelmiyordum. shoyo'nun önerisiydi. seni düşünebilmen için yalnız bırakmam gerekiyormuş."

kaşlarımı çattım. "yoo."

sesli güldü. allah'ım çok güzel gülüyor.

"ama işe yaradı. gözlerin beni aramıyor mu? bence arıyor."

bence de.

omuzlarımı kaldırıp indirdim ve çantamın askılarını düzelttim ellerimi nereye koyacağımı bilemediğim için. "sana öyle gelmiş." dedim. neden dediysem?

durdu. ben de bir adım ilerisinde durmak zorunda kaldım bu yüzden. neden durduğunu merak edip ona baktığımda gökyüzüne baktığını gördüm. merakla gökyüzüne baktığımda birkaç balonun üzerimizden geçtiğini gördüm.

"yachi," balonları her ne kadar gözden kaybetmek istemesem de kafamı eğip kiyoko'ya baktım. "ben senden gerçekten hoşlanıyorum. sen de benden hoşlan."

istemsizce güldüm. "bu taktiği de mi shoyo verdi?"

"içimden geçeni söyleyen ve yapan biriyim. shoyo'nun taktiği falan değil."

derin nefes verip tek ayağıma yüklendim. başımı çok hafif sağ omzuma yatırıp ona baktım. gerçekten bir tanrıçaya benziyordu. bu kız beni üzerdi.

"çok güzelsin." şaşkın şaşkın yüzüme baktı. "güzel kızlar çok üzer derler."

gözleri irileşti anında. "yok!" ellerini kaldırıp bir balık gibi çırpındı. komik görünüyordu. gülmedim ama. tuttum kendimi. "vallahi üzmem! hem güzel miyim ki ben? güzellik dediğin göreceli değil mi? güzel değilim ki ben. üzemem yani üzemem ki. ne münasebet ayol?! neden üzecekmişim?"

gözlerimi kırpıştırdım. önce dudaklarım titreyerek yukarı kıvrıldı, sonra kendimi tutamayıp kahkaha attım. "şu anı neden video alan biri yok ki!?" dedim gülüşüm arasından. gülerek ona yaklaştım ve yüzünü ellerim arasına aldım. kocaman bir gülümseme ile güzel gözlerine baktım. "tamam, ikna oldum. çırpınmana gerek yok artık."

gözlerindeki rahatlamayı gördüğümde geri çekildim. omuzlarını düşürüp derin nefes verdi. "kuş kadar hafiflemiş hissediyorum."

elimi ona uzattım. "elimi tutabilirsin." ardından hızlıca uyardım. "ama başka hiçbir şeye izin yok." ilk gün beni öpüşüne getirmiştim konuyu. dudaklarını birbirine bastırıp başını salladı aşağı-yukarı olacak biçimde. ardından elimi tuttu usulca.

"şey," dedi. "ben çok heyecanlandım sanırım. kalbim deli gibi atıyor."

bir şey demedim ama, ondan farklı değildim.

-

kiyoyachi'ye bölüm yazamıyorum ama bu kitaba deli gibi kiyoyachi eklemek istiyorum