tüm aşklar kavgayla başlar # kagehina n kiyoyachi

23

"civcivim, bu kız kim?" sabah okula yachi ile gelen, teneffüslerde de yanından hiç ayrılmayan kız üçüncü sınıflara yeni nakil olmuştu. neredeyse okul bitecekti oysa. neden dönem ortasında okul değiştirirdi ki bir insan?

yachi anlayamadığım bir şeyler homurdandı önce. sütünü ağzından uzaklaştırdı ve tanaka-san ile konuşan kıza ters ters baktı. "çocukluk aşkımmış. kiyoko shimizu."

güldüm. "senin kaç çocukluk aşkın var?"

o da istemsiz güldü, söylediğimde. omzuma vurdu hafifçe. "dalga geçme be. küçükken ne kadar ayran görünlüydüm biliyorsun." omzunu silkti. "şimdi de öyleyim gerçi." onayladım.

tanaka-san'dan kurtulmayı başaran kiyoko-san oturduğumuz banka doğru gelmeye başladığında yachi tekrar suratını astı. aralarında bana anlatmadığı birtakım şeylerin yaşanmış olduğunu tahmin etmiştim zaten.

"yacchan," dedi hoş bir şarkı melodisini andıran sesi ile, kiyoko-san. yachi'nin yönelimini bilmiyordum. kendisi de bilmiyordu. ama böyle bir afete surat asıyorsa kesinlikle bir şeyler yaşanmış demekti. "bana okulu gezdirir misin?"

"gezdiremem."

kaşlarımı çatıp kolunu dürttüm. "ayıp ama."

ayağa kalktı ve eteğini düzeltti. beden dersinde çıkarmaya üşendiği ve eteğinin altında olan kırmızı eşofmanını da düzeltti. "o zaman sen gezdir, sho." ve hızlı adımlarla okul binasına ilerledi. kaşlarım havalandı. yavaşça kiyoko-san'a baktım.

derin bir nefes aldı ve yachi'nin yarattığı boşluğa, yanıma oturdu. "altı yaşlarındayken bana aşıktı biliyor musun? küçükken en iyi ve tek arkadaşımdı." dikkatimi ona verdim. "sonra biz taşındık. yurtdışına. kaç yıl geçti iletişimi koparalı, saymadım."

"şimdi anladım. bu yüzden size trip atıyor, değil mi?"

hafifçe öksürdü ve diğer tarafa baktı. yüzünü benden saklamaya çalıştı bir süre. hafifçe eğilip suratını görmeye çalıştım. yanakları mı kızarmıştı onun?

"dün bir şeyler yaşanmış olabilir..." dedi. gözlüklerini düzeltti. aklıma hiçbir şey gelmiyordu. "onu öptüm."

gözlerimi kırpıştırdım. "yanaktan falan herhalde?" dudağını dişledi. "yuh!" diye bağırdım elimde olmadan. "cidden mi?"

"çok bağırma!" iki elini de dudaklarıma bastırıp panik halinde gözlerimin içine baktı. kendisi de bağırmıştı halbuki.

ellerini tutup hızla indirdim ve adeta fısıldayarak konuştum. "kiyoko-san, yachi ilk öpücüğünü vermeyi bırakın benim dışımdaki hiç kimseyle el ele tutuşmadı bile." gözleri birçok duyguya ev sahipliği yaptı o an. endişe, korku, hüsran...

ağlamaklı bir tonda sordu: "şimdi ne yapacağım ben?"

+

yazma hevesim çok yok ama kitap bitse fena olmaz hani

mERAK ETMEYIN DIGER BOLUM KAGEHINA OLACAK KIYOYACHI'YE CEVIRMEDIM KITABI

kisukeshoe <3 bölüm sana, kısa olsa da..