Call of The Sea (Spain: Series 2)

CHAPTER 34

WAITRESS

I was silent while looking at the street lights and empty field as the car is moving on a fast pace. We have a 1 hour and beyond trip since we're in Cádiz City. Wala naman kasing beach ang Seville because it's the capital of southern Spain and there's no sea water other than Guadalquivir river where the Costa Concordia Main Port stood tall and august. At yun din ang tanging daan tungo sa malawak na karagatan papalabas ng Espanya.

"Is he an old acquaintance?" Bahagyang nabaling ang tingin ko kay Shad na ngayon ay mukhang nagtataka pa rin.

"Batchmate." I answered before averting my eyes.

"Really?" I sensed mockery in his tone na inirapan ko lang.

"Yeah?" Bagot kong sambit saka inihilig ang ulo sa bintana ng sasakyan.

"You look good together or it's just a coincidence?" Gulat na napatingin naman ako sa kanya ngunit nakangisi lang ito at sa harap ang tingin dahil sa nagmamaneho.

"Mga pinagsasabi mo Shad? You look stupid." Insulto ko at hindi inalis ang tingin sa kanya.

Saglit na napatingin ito sa akin saka ibinalik sa harap ang tingin pero ang ngisi niya ay hindi nawawala. "The way you look at him, feels different." Lumundag naman ang puso ko dahil sa sinabi nito pero hindi ko ito pinahalata.

Ganun na ba kahalata ang pag tingin ko sa lalakeng iyon kaya nakita ni Shad? How come I didn't know. "It's just your imagination, hundred one percent sure." Bagot kong saad na ikinatawa niya.

"Oh yeah? I think you're hiding something, you're just too embarrass telling me so." He said in a smug tone na hindi ko naman pinatulan.

I was just silent the whole time at madaling araw na nang makarating kami ng Seville pero hindi naman ako tinamaan ng antok. I wore my hoodie first before stepping out of Shad's car. Holding my gucci sling bag, sinara ko na ang pinto while Shad's just comfortably leaning against his car hood.

"Thanks Shad." I thanked na nginitian niya naman.

"You're always welcome." He said while his sleepy eyes are already visible kaya naguilty tuloy ako. 

He's from Baños at malayo layo iyon dito sa Triana pero nagawa niya pa rin akong ihatid. Aside pa sa distance ay madaling araw na at pagod na rin ito sa trabaho. Hindi ko naman kasi siya mahindian dahil hindi ko dala ang SUV dahil ibinalik na ito sa shop and I also insisted na may te-train na ako na hindi ko naman nagawa since naging mapilit si Shad sa paghatid sa akin.

"Salamat talaga, you're probably sleepy by now. I'm sorry." Hinging paumanhin ko na tinawanan niya lang ng mahina.

"It's fine. At least you came here safe." Lumambot naman ang puso ko dahil doon. 

He's really kind, kung normal lang siguro ako ay matagal ko na siyang hinayaang manligaw sa akin pero hindi eh. Nakatali pa rin ang puso ko sa imposible. I silently walked in front of him and without a word, I gave him a hug. Bukas na rin kasi ang balik ng barko at hindi na naman kami magkikita ng ilang araw.

He's a friend after all, ma mi-miss ko talaga siya. "Thank you." Marahang sambit ko habang ramdam ko naman ang paghigpit ng yakap nito sa akin.

"Hmm. We'll still see each other." Namamaos nitong sabi saka humiwalay ng yakap.

I smiled once again and he did the same before entering his car then drove away in an instant. Hinintay ko na munang tuluyan nang maglaho ang sasakyan niya saka ako tumalikod at isinuot na ang sling bag. The street is silent now but hotel lights describe how busy the workers inside are, still. Napabuga na lang ako ng hininga saka pumasok na roon.