Το Ασανσέρ

Τα δάκρυα στάζουν από το πηγούνι μου

Μπήκα μέσα στο διαμέρισμα, τα αναμμένα φώτα με ξάφνιασαν, περίμενα να κοιμόταν τέτοια ώρα. Ο ρυθμός της αναπνοής μου επιταχύνεται και χωρίς να το σκεφτώ καθόλου κατευθύνομαι στο μπάνιο.

Σε απόσταση χιλιοστών από το πόμολο όμως, ακούω τον πατέρα μου να ανοίγει αυτός τη πόρτα εσωτερικά. Πετάχτηκα στην πρώτο δωμάτιο που είδα ανοιχτό μπροστά μου. Η κάθε μου αναπνοή είναι κοφτή, η ανάσα μου τρεμάμενη όση ώρα τον παρακολουθώ να βγαίνει από το μπάνιο με μία πετσέτα μόνο τυλιγμένη γύρω από τη μέση του.

Βάζω το χέρι μου στο στόμα μου βουλώνοντάς το. Ήταν πολύ πιθανό να μου ξεφύγει κάποια κραυγή. Τα μάτια μου αρχίζουν να δακρύζουν αυτόματα γνωρίζοντας ποια πρέπει να είναι η επόμενη μου κίνηση.

Το πρώην δικό μου δωμάτιο φαντάζει τώρα ακίνδυνο. 3,2,1 πάμε!!! Πηδάω έξω και ανοίγω το μπάνιο μπουκάροντας μέσα χωρίς να προκαλέσω κανένα ήχο που μπορούσε να με προδώσει. Το χέρι που κάλυπτε το στόμα μου, το άφησα να απομακρυνθεί μόνον όταν έφτασε η ώρα να βουρτσίσω τα δόντια μου.

Εκεί στα σκοτεινά με το τέρας έξω να καραδοκεί συγκεντρώνοντας δυνάμεις για να με χτυπήσει και να με βρίσει ξανά, και το βρίσιμό του να είναι αυτό που με πληγώνει περισσότερο και από τα χτυπήματά του.

Υπήρχε μία περίοδος που είχα πειστεί ότι όντως είχα δολοφονήσει τη μητέρα μου. Φυσικά τώρα γνωρίζω πως αυτό δεν είναι πιθανό να είναι δικό μου λάθος, δεν είναι λάθος κανενός, απλώς συνέβη.

Βουρτσίζω τόσο βίαια και βιαστικά τα δόντια μου που τα ούλα μου έχουν απευαισθητοποιηθεί τελείως. Ανοίγω τη βρύση στη χαμηλότερη ροή για να ξεπλύνω όσο πιο αθόρυβα μπορώ τη στιφή γεύση.

Δάκρυα συνεχίζουν να τρέχουν από τα μάτια μου και να κατρακυλάνε ποτίζοντας τα μάγουλά μου. Δεν ξέρω αν υπάρχει έξοδος διαφυγής από εδώ τώρα. Πιθανώς να με ξαναχτυπήσει. Ίσως αυτή η φορά να είναι η τελευταία, ίσως αυτή τη φορά να με σκοτώσει.

Τα δάκρυα στάζουν από το πιγούνι μου. Καταρρέω και κουλουριάζομαι στο πάτωμα του μπάνιου. Είναι παγωμένο. Τι έχω φταίξει και το περνάω αυτό; Ποιόν έχω πειράξει; Κρατάω τα μπούτια μου σφιχτά στο στήθος μου και κουνιέμαι πέρα δώθε γρήγορα.

Θα με χτυπήσει ξανά, δε θα μπορέσω να επιβιώσω, δεν είμαι αρκετά δυνατή για να τον αντιμετωπίσω.. Οι φωνές μέσα στο κεφάλι μου εκκωφαντικές και ο θόρυβος που κάνει η τηλεόραση έξω έρχεται να προστεθεί στο κομφούζιο. Σηκώνω ψηλά την αξιολύπητη φιγούρα μου και τρίβω μανιωδώς το πρόσωπό μου με τα μανίκια της μπλούζας που φορούσα, τα δάκρυα είχαν παρασυρθεί.

Τώρα είναι αποροφημμένος ίσως μπορέσω να ξεγλιστρήσω μακριά. Φέρνω τρεις κύκλους γύρω στο σκοτεινό δωμάτιό για να ηρεμήσω. Είμαι έτοιμη, πάμε! Η αδρεναλίνη κυλάει σε υπερβολική ποσότητα στις φλέβες μου. Με κάνει να νομίζω ότι θα εκραγώ από στιγμή σε στιγμή.

Η πόρτα ανοίγει και προχωράω τοίχο, τοίχο στον διάδρομο. Όμως όχι, αυτή μου η προσπάθεια δεν είναι αρκετή. Σηκώνεται και με πλησιάζει, μία ακόμη ανοιχτή πόρτα εκεί!!! Στέκομαι πίσω της και τον περιμένω να με προσπεράσει και να πάει στο μπάνιο ώστε να φύγω επιτέλους από αυτό το κολασμένο μέρος.

Τα βήματά του πλησιάζουν μπορώ να τα ακούσω είναι κοντά. Πατ, πατ, πατ τα πόδια του βουλιάζουν στο μαλακό χαλί του διαδρόμου αφήνοντας υγρές πατημασιές μιας και δε μπήκε στο κόπο να τα στεγνώσει νωρίτερα. 

Ήμουν εκεί, πίσω από τη πόρτα να παρακολουθώ κάθε κίνησή του περιμένοντας τη στιγμή της σωτηρίας μου. Όμως αυτή δεν ήρθε ποτέ. Αντί να προχωρήσει και να μπει στο μπάνιο όπως νόμιζα, ακούμπησε το πόμολο της πόρτας του δωματίου του.

Της πόρτας που εκείνη τη στιγμή αποτελούσε καταφύγιό μου. Την έσπρωξε προς τα πίσω και μπήκε μέσα με δυναμισμό. Εγώ τρεμάμενη κόλλησα στον τοίχο, έγινα ένα με αυτόν και συνέχισα να παρακολουθώ.

Το τρέμουλο ολοένα και δυνάμωνε, άνοιξε το φως και πήγε στην ντουλάπα δίπλα μου. Ω Θεέ μου! Αν κοιτάξει δίπλα του αυτή τη στιγμή μέσα στα επόμενα λεπτά θα είμαι νεκρή. Κρατάω την αναπνοή μου όση ώρα εκείνος ψάχνει ρούχα.

Γυρίζει τη πλάτη του και απεγνωσμένα με το λαιμό μου να καίει για λίγο οξυγόνο απελευθερώνω τον αέρα που καταπίεσα μόνο για να εγκλωβίσω ακόμα περισσότερο οξυγόνο στα πνευμόνια μου. Ήμασταν τόσο κοντά που θα μπορούσε να νιώσει την ανάσα μου να χτυπάει στον ώμο του.

Τουλάχιστον εγώ μπορούσα να νιώσω τη δική του.