Το Ασανσέρ

Δύο αστυνομικοί

Είμασταν και οι δύο απόλυτα σοκαρισμένες.

Νάντια: Ο μπαμπάς είναι θύμα πλύσης εγκεφάλου;!

Μα αυτό σημαίνει πως κι εγώ...

Έρικα: Νάντια.. διάβασα αυτά τα βιβλία.

Με γουρλωμένα μάτια με κοιτάζει στο πρόσωπο προσπαθώντας να βρει κάποιο σημάδι που θα πρόδιδε ότι είχα επηρεαστεί.

Έρικα: Ναι.. μου συνέβη κιόλας ένα περίεργο περιστατικό που μου γινόταν ότι δεν έλεγχα τον εαυτό μου... Αλλά ήταν μόνο ένα...

Το μυαλό μου αδυνατούσε να τα συνειδητοποιήσει όλα αυτά.

Έρικα: Παναγιά μου! Τι θα κάνω! ;

Σερβιτόρα: Συγγνώμη κορίτσια που σας διακόπτω αλλά ο χρόνος που πληρώσατε έχει τελειώσει. Αν θέλετε να καθίσετε παραπάνω θα χρειαστεί το ίδιο ποσό.

Προχωρήσαμε έξω από το κτήριο. Στα μάγουλά μου κύλησαν ψυχρά δάκρυα. Η Νάντια ήταν ακόμη σοκαρισμένη και δεν αντιδρούσε καθόλου. Ξαφνικά μου ανακοινώνει γεμάτη αποφασιστικότητα.

Νάντια: Η κολλητή μου δεν έχει επηρεαστεί.. Δεν ξέρω τι λες εσύ ή τι λέει αυτό το σάιτ, αλλά δεν το πιστεύω. Ο πατέρας μου ίσως αλλά εσύ όχι.

Έρικα: Μα, διάβασα τα βιβλία..

Νάντια: Δεν τα διάβασες όλα.. και εγώ δεν έχω παρατηρήσει καμία ακραία και επικίνδυνη ιδεολογία από μέρους σου. Το μόνο που μου έχεις δείξει από τη στιγμή που γνωριστήκαμε είναι καλοσύνη.

Δεν ήξερα πως να αισθανθώ. Τα λόγια της λειτούργησαν κατασταλτικά στον φόβο μου. Πίστευα μέχρι τώρα πως όσο και να με πληγώσει εξωτερικά ο πατέρας πάντα θα κατάφερνα να διατηρήσω ακέραια τη προσωπικότητά μου και πως η δυνατή μου θέληση θα με έσωζε.

Τώρα... νιώθω σα να έχω χάσει τα πάντα, είμαι μετέωρη στη γη χωρίς να μπορώ να στηριχτώ ή να ανατρέξω σε κάτι για απόθεμα κουράγιου. Τα δάκρυα στέγνωσαν στα μάγουλά μου, η κολλητή μου πέρασε τα χέρια της γύρω από τους ώμους μου παρηγορώντας με σιωπηλά.

Ο χτύπος της καρδιάς της ήταν ηχηρός, γρήγορος αλλά σταθερός. Μου έδινε μία σιγουριά, μία διαβεβαίωση, αυτός δεν επρόκειτο να αλλάξει. Η βροχή είχε σταματήσει, ένα αεράκι είχε μείνει πίσω της αρκετό για να μας κάνει να πουντιάσουμε.

Έφερα τις παλάμες μου κάτω από το φούτερ μου να ακουμπίσω τα γυμνά μου πλευρά. Ισορρόπισα τη θερμοκρασία των ζεστών μου πλευρών με αυτή των παγωμένων χεριών μου. Έτσι αισθανόμουν περισσότερο ζεστή, ήταν ένα κολπάκι που το έμαθα κατά τη διάρκεια των μερών μου στο ασανσέρ, δούλευε κάθε φορά.

Νάντια: Πρέπει να βοηθήσω τον μπαμπά να το ξεπεράσει.

Έρικα: Θα του το πεις;

Νάντια: Όχι βέβαια.. πρώτα πρέπει να πάρω περισσότερες πληροφορίες. Ποτέ δεν λέω κάτι στους γονείς μου μέχρι να έχω μαζέψει τις πληροφορίες που χρειάζομαι. Διαφορετικά θα κρύψουν καλύτερα τα ίχνη τους και δεν θα μάθω ποτέ την αλήθεια.

<< Η αλήθεια κρύφτηκε μέσα στο ψέμα>> Αγνόησα την ακούσια επαναφορά των λέξεων που ήταν στα χαρτάκια. Ήταν έξυπνο αυτό που μου έλεγε θα τη βοηθούσα σε κάθε της κίνηση. Έχει κάνει τόσα για εμένα και συνεχίζει. Περπατούσαμε μέσα στο κτήριο. Από μακριά μπορούσα να διακρίνω δύο μπλε φιγούρες με επιβλητική περιβολή.

Ήταν δύο αστυνομικοί που στεκόταν έξω από το σπίτι μου. Η καρδιά μου έχασε ένα χτύπο, ήξεραν για εμένα; Αυτοί μας πλησίασαν και ένιωθα ήδη την πίεση να συσσωρεύεται μέσα μου.

Αστυνομικός1: Συγγνώμη κορίτσια, μήπως μία από εσάς είναι η κοπέλα που μένει στο ασανσέρ;

Τα χέρια του μου έκοψαν το δρόμο, η απάντηση μου ήρθε ενστικτωδώς.

Έρικα: Όχι.. όχι... τι συνέβη;

Αστυνομικός2: Μας έχει γίνει μία ανώνυμη καταγγελία ότι ένα κορίτσι έχει κάνει καταπάτηση δημόσιου χώρου. Τη γνωρίζετε;

Νάντια: Όχι καλά, δεν πολυμιλάει, γενικώς δηλαδή δεν είναι και πολύ κοινωνική.

Με στηρίζει. Παρατείνει το χέρι της προς αυτούς.

Νάντια: Είμαι η Νάντια. Μένω εδώ και την ξέρω την κοπέλα δεν έχει δημιουργήσει ποτέ κάποιο πρόβλημα...

Αστυνομικός2: Από ότι φαίνεται η κυρία που έκανε τη καταγγελία έχει αντίθετη άποψη.. Εσείς μένετε εδώ;

Με κοιτάζουν από τη κορυφή μέχρι τα νύχια. Μπορούν να καταλάβουν ότι λέω ψέματα; Αρχίζω να ιδρώνω, πρέπει να καταφέρω να τους απαντήσω, ευτυχώς λόγω της βροχής δεν ήταν διακριτό.

Νάντια: Όχι δεν μένει εδώ.. Είναι μία φίλη μου και ήρθε να καθίσουμε.

Αστυνομικός1: Μάλιστα...

Συνέχισαν να με κοιτάνε επίμονα, εγώ κοίταξα να κρύβω συνεχώς τον πανικό μου, κινδύνευα, κινδύνευα να χάσω όλα όσα είχα αποκτήσει. Αυτό το άγχος εξαπλωνόταν αργά, αργά σε όλο μου το κορμί.

Ξεκινούσε από το στήθος μου που ήταν το επίκεντρο και έφτανε μέχρι και τα ακροδάκτυλά μου. Πυροδοτούσε χημικές αντιδράσεις που με έκαναν να θέλω να τρέξω μακριά μαζί με τη Νάντια. Να εξαφανιστώ και να πάμε να μείνουμε κάπου μακριά από όλους και από όλα, χωρίς απειλές.

Νάντια: Συγγνώμη αλλά πρέπει να φύγουμε τώρα.. Σας ευχαριστούμε καλή επιτυχία με την έρευνά σας.

Αστυνομικός2: Να είστε σίγουρες ότι θα την εντοπίσουμε. Είμαστε πολύ τυπικοί με τη δουλειά μας. 

Ανεβήκαμε από τις σκάλες στο διαμέρισμα. Δεν είχα που να μείνω..