Το Ασανσέρ

Ιδέα!!!

Έλενα: Μου άνοιξε η όρεξη με όλα αυτά! Θα πρέπει να πάμε και εμείς κάποια μέρα.

Νάντια: Σίγουρα! Μόνο να βεβαιωθείτε πως δεν θα είναι αυτό το σαββατοκύριακο. Γίνεται μία βαρετή συνάντηση για τους βιβλιόφιλους.

Τα λόγια της ήχησαν σε επανάληψη στο μυαλό μου. Καμπανάκια χτύπησαν με τρόπο προκλητικό. Έχω μία ιδέα.... να παρεβρεθώ και εγώ σε αυτή τη συνάντηση και μάλιστα θα καταφέρω να εντοπίσω τους βιβλιόφιλους συνάδελφους του κυρίου Ιάσονα.

Δεν θα χάνανε αυτή την ευκαιρία αν πραγματικά ενδιαφέρονται. Εξάλλου σε τέτοιες συναθροίσεις πάνε μόνο πολύ συγκεκριμένα και λίγα άτομα. Τώρα μένει να κανονίσω κάποιες λεπτομέρειες. Νομίζω πως η Νάντια θα μπορέσει να με βοηθήσει με αυτές.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Στο σχόλασμα της ανακοινώνω την ιδέα μου. Οι μυς τους προσώπου της συσπούνται από την αποστροφή αλλά δεν το εκφράζει.

Έρικα: Χρειάζομαι και μία χάρη. Αυτή η συνάντηση από ότι κατάλαβα είναι πιο σοβαρή και για να πάρω τις πληροφορίες που χρειάζομαι πρέπει να εναρμονιστώ με τους καλεσμένους.

Νάντια: Ωραία... και;

Έρικα: Θέλω να με βοηθήσεις να φανώ λίγο πιο ώριμη και μεγαλύτερη.

Νάντια: Εύκολο!

Ένιωθα απόλυτη σιγουριά ότι θα το φροντίσει. Είχε υπέροχο γούστο. Κονονίζουμε για μια συνάντηση στο σπίτι της το μεσημεράκι στις 4, το σάββατο περίπου λίγο πριν την εκδήλωση. Μέχρι τότε της ευχήθηκα να περάσει καλά σήμερα και τη χεραίτησα αφού έμαθα τη διεύθυνση του εστιατορείου.

Δεν είμαι σίγουρη ακριβώς για ποιό δρόμο μου είπε. Νομίζω πως δε τον έχω ξαναακούσει, αλλά ούτε βρεθεί εκεί. Θα πρέπει ίσως να πάω σήμερα για να δω που βρίσκεται. Οι σκέψεις μου διακόπτονται απότομα.

Με φανερά μυστικοπαθή διάθεση η Νάντια προσπερνάει το κατώφλι του σπιτιού μου. Από το μέρος της αναδύεται μία πολύ όμορφη μυρωδιά.

Νάντια: Σου φύλαξα λίγο από το μεσημεριανό μας σε ένα πιατάκι. Δε θέλω να πηγαίνεις σε αυτό το σπίτι με τον πατέρα σου εκεί.

Μου δίνει το ταπεράκι. Μια ικανοποιητική ποσότητα από μακαρόνια βρίσκεται πίσω από την ημιδιάφανη πλαστική επιφάνεια.

Έρικα: Σε ευχαριστώ πολύ!

Ανοίγω το ταπερ, η μυρωδιά των αμυλούχων ζυμαρικών γεμίζει τον κλειστό χώρο. Ανακαλύπτω ακόμα και ένα μικρό πιρουνάκι ξαπλωμένο ανάμεσά τους. Με πρόσεξε τόσο πολύ!

Έρικα: Είσαι φοβερή!

Κατάφερε να ψελίσσει το στόμα μου πριν το χέρι μου το μπουκώσει με φαγητό. Η Νάντια γελάει καλόκαρδα και κάθεται οκλαδόν δίπλα μου.

Νάντια: Μου αρέσει πολύ η Έλενα, νομίζω πως θα κάνουνε ένα πολύ ωραίο ζευγάρι με τον Ορφέα.

Μουγκρίζω για απάντηση.

Νάντια: Την εγκρίνω.

'Ερικα: Αυτό έλειπε..

Μία πικρία απλώνεται στο καταπονημένο της πρόσωπο. Οι μαύροι κύκλοι της είναι απρόσεκτα αφημένοι πάνω στο γυάλινο δέρμα της. Ενοχές διέρρηξαν τον εγκέφαλό μου. Η Νάντια καταπονείται τόσο από αυτή τη κατάσταση και εγώ για να ικανοποιήσω την αχόρταγη περιέργειά μου εξακολουθώ να τη πιέζω.