Το Ασανσέρ

Το μέρος συνάντησης των υπόπτων.

Έρικα: Ωχου!

Το τραβάω από το χέρι της και το σκίζω με μανία.

Νάντια: Ποιός σου γράφει τέτοια;

Έρικα: Δεν έχω τη παραμικρή ιδέα.

Νάντια: Φαίνεται να του αρέσεις πολύ.

Έρικα: Δεν το εκφράζει και με τον καλύτερο τρόπο.

Αρνήθηκα να μιλήσω άλλο για τον πραγματικά ηλίθιο της υπόθεσης πριν μπούμε στις τάξεις μας.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Και ναι είχα δίκιο! Μου παραδίδει η καθηγήτρια το γραπτό και τα μάτια μου πέφτουν κατευθείαν στο βαθμό. 19,5 αλήθεια τι έκανα λάθος; Ψάχνω το χαρτί για κάποια κοκκινίλα αλλά δεν καταφέρνω να εντοπίσω τίποτα.

Κώστας: Κυρία δεν μου έχετε σημειώσει κάποιο λάθος;

Καθηγήτρια: Πως έχω, αλλά αυτή τη φορά τα σημείωσα με μπλε αντί για κόκκινο.

Αυτό σημαίνει πως πρέπει να διαβάσω όλα τα κατεβατά μου. Μάλιστα ωραία ξεκινήσαμε.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Δείχνω όσο πιο διακριτική μπορώ στη Νάντια την Έλενα που μιλάει με την παρέα της.

Νάντια: Ποιά αυτή με τη κόκκινη κορδέλα;

Έρικα: Όχι η διπλανή.

Νάντια: Αχά.. κατάλαβα. Όμορφη κοπελίτσα είναι, πάμε να μου τη γνωρίσεις.

Με βαριά καρδιά μη ξέροντας αν είναι η κατάλληλη στιγμή για να τη πλησιάσω, της κάνω το χατήρι. Πάμε δίπλα στη παρέα και προσπαθώ νατ ους πιάσω τη κουβέντα με μία αφορμή.

Έρικα: Γεια σου Έλενα!

Με κοιτάζει όλη η παρέα της. Ίσως θα έπρεπε να τους χαιρετίσω όλους για να φανώ πιο ευγενική. Άγχος με περικλύει.

Έλενα: Γεια.

Έρικα: Ήθελα να σε ρωτήσω επειδή άκουσα κάτι περίεργα, αν θα γίνει σήμερα η προπόνηση;

Έλενα: Ναι, κανονικά. Δεν ξέρω τι άκουσες αλλά δεν ισχύει.

Έρικα: Ευχαριστώ! Να σου συστήσω τη Νάντια, είναι η αδερφή του Ορφέα.

Κάνουν μία ένθερμη χειραψία και την ώρα που πάει να μας συστήσει με τους φίλους της, χτυπάει ευτυχώς το κουδούνι. Είχε γίνει πολύ άβολη η κατάσταση και η παρέα της μας κοιτούσαν παράξενα.. δηλαδή εμένα.

Δεν γλίτωσα όμως όπως πίστευα καθώς στο επόμενο κιόλας διάλειμμα η Έλενα μας βρήκε ξανά.

Έλενα: Προηγουμένως δε πρόλαβα να σας συστήσω!

Μας λέει τα ονόματα των παιδιών που με κοιτούσαν από τη κορυφή μέχρι τα νύχια επικριτικά, φυσικά ούτε λόγος για χειραψίες... Η Νάντια δεν είχε τέτοιο πρόβλημα. Χαρούμενη κιόλας που θα γνώριζε την ενδεχόμενη κοπέλα του Ορφέα καλύτερα, είχε κοινωνικοποιηθεί με περίσσεια άνεση!

Νάντια: Λοιπόν ποιά είναι τα σχέδιά σας για σήμερα μιας και αύριο δεν έχουμε σχολείο;

Έλενα: Όπως έλεγα προηγουμένως στην Έρικα, προπόνηση. Θα μας πάρει όλο το απόγευμα...

Νάντια: Σωστά.. και εγώ σήμερα έχω καταφέρει να πείσω τη γιαγιά μου να βγούμε έξω. Κάνανε και μία μικρή αύξηση στο μισθό του πατέρα μου και θα το γιορτάσουμε!

Έρικα: Αλήθεια! ; Μπράβο, και που θα πάτε;

Νάντια: Στη τράπεζα που δουλεύει έχει κτιστεί δίπλα ένα καινούργιο εστιατόριο και λέμε να το δοκιμάσουμε.

Τα παιδιά στη παρέα μάλλον ήξεραν για το εστιατόριο το οποίο μιλούσε και έσπευσαν να δώσουν καλές κριτικές, για το φαγητό, το προσωπικό και τις τιμές.

Έρικα: Ακούγεται υπέροχο!

Νάντια: Ναι, πρέπει να είναι! Εκεί συχνάζουν όλοι οι υπάλληλοι από δίπλα.

Ακούγοντας όλα αυτά κατάλαβα πως μόλις μου είχε αναφέρει το μέρος συνάντησης των συναδέλφων και υπόπτων για τη διάρρηξη.