Το Ασανσέρ

Διάβασέ το

Έρικα: Ήταν κρίση μανίας.. τα συναισθήματά μου ήρθαν σε απόλυτη ταύτιση με τα λεγόμενα του βιβλίου.

Νάντια: Δηλαδή από όλα, ένα ήταν αυτό που σε επηρέασε.

Έρικα: Ακριβώς! Δεν είχα καμία άλλη έκρηξη που να ταυτίζεται με τα υπόλοιπα βιβλία.

Σηκώνεται και φεύγει για το σαλόνι, επιστρέφει κρατώντας τη μανία στα χέρια της. Η κουβέρτα κρέμεται στη πλάτη της ανέμελα δημιουργόντας ένα πέπλο ηρεμίας γύρω της. Ξανακάθεται οκλαδόν και παρατηρώ και τη σκιά πίσω της να κάνει το ίδιο.

Νάντια: Τι έχει αυτό το βιβλίο..; Πάρτο.

Ανταλλάζει χέρια.

Νάντια: Διάβασέ το.

Τι;!

Έρικα: Είσαι τρελή. Αυτό το βιβλίο χειραγωγεί τον ανθρώπινο εγκέφαλο και εσύ θέλεις να το διαβάσω;

Και αν έχει αυτό τον σκοπό; Είναι η μόνη που ξέρει ότι φοβάμαι το σκοτάδι άρα θα μπορούσε να είναι το ίδιο άτομο με αυτό που μου αφήνει τα χαρτάκια... Αρκετά ύποπτο..

Νάντια: Το έχεις ξαναδιαβάσει.. Πρέπει να εντωπίσουμε γιατί το συγκεκριμένο βιβλίο έχει τη μεγαλύτερη επίδραση πάνω σου.

Βγάζει νόημα, νομίζω.. Το ανοίγω στη πρώτη σελίδα και ξεκινάω.. Οι λέξεις με ρουφάνε..  πώς γίνεται ένα τόσο καλογραμμένο βιβλίο να είναι και τόσο κακοπροέραιτο;

Νάντια: Έλα πες μου τι γίνεται;

Μου τραβάει το βιβλίο μακριά, είχα ήδη φτάσει στη δεύτερη σελίδα.

Έρικα: Τίποτα που δεν είχα προσέξει από την πρώτη φορά, η μανία, όπως και όλα τα άλλα βιβλία, είναι εξαιρετικά εθιστική. Καλογραμμένη, πραγματικά ταυτίζεσαι και σε κάνει να αναρωτιθείς κάποια πράγματα.

Νάντια: Δεν κάνουμε δουλειά έτσι όμως.. Αυτά ήταν τα αναμμενόμενα.

Νευριασμένη παίρνει το βιβλίο και το πετάει οριζόντια προς το πάτωμα. Προσγειώνεται δεξιά του κεριού. Σκέφτεται για τη λύση αφήνοντας τα μάτια της να περιπλανηθούν στο δάπεδο. Βλέπει το πεσμένο βιβλίο εκεί, ανοιχτό στη τελευταία σελίδα. Κολλάει πάνω του με μία φανερή ανυσηχία.

Νάντια: Τι είναι αυτό;

Με το δάχτυλό της μου υποδεικνύει το σύμβολο <<ά>>, που κοσμεί τη τελευταία σελίδα.

Έρικα: Το έχει πάντα στο τέλος κάθε βιβλίου...

Νάντια: Τα βιβλία είναι αριθμημένα, αυτός είναι ο πρώτος αριθμός στα Αρχαία Ελληνικά.

Την κοιτάζω κι εγώ καθώς μου μετέδωσε τον ανήσυχο ενθουσιασμό της.

Έρικα: Η Μανία είναι το πρώτο βιβλίο της σειράς.

Νάντια: Δεν σε έχουν επηρεάσει επειδή δεν το διάβαζες με τη σωστή σειρά, οπότε ο εγκέφαλος σου δεν επεξεργαζόταν με τον ίδιο τρόπο τα μηνύματα. Στην ουσία έχεις διαβάσει μόνο τη μανία. Τα υπόλοιπα δεν μετράνε για εσένα.

Είναι τρομερό πως μπόρεσα να το συνηδειτοποιήσω μετά τη παρέμβαση της Νάντιας. Μα ήταν φυσική εξέλιξη των πραγμάτων.. Ο εγκέφαλός μου για μια στιγμή σταμάτησε να λειτουργεί αφήνοντας ένα αόρατο πλέγμα ζεστασιάς.

Έρικα: Στη διάρρηξη... χρησιμοποίησαν κεριά, για αυτό ήταν τόσο παράξενος ο φωτισμός.

Η Νάντια με κοιτάει και κουνάει συγκαταβατικά το κεφάλι της πριν σωπάσει μαζί μου. Ακούγεται το κλειδί στην πόρτα. Ο Ορφέας και ο κύριος Ιάσονας επέστρεψαν.

Ορφέας: Νάντια! Έλα γρήγορα εδώ!