Το Ασανσέρ

Έχετε τρελαθεί τελείως;

Ένα άτομο που έτρεφε αγνά συναισθήματα για εμένα και με βοηθούσε χωρίς να περιμένει τίποτα σε ανταπόκριση, ανεξάρτητα από την αρχική συμπεριφορά της. Σκεφτόμενη αυτό με έπιασε ένα άγχος, η Νάντια θα μπορούσε να είναι περαστική στη ζωή μου, σα διακόπτης που σε έβγαλε από τη μιζέρια σου για μία μόνο στιγμή. Μετά θα ήμουν αναγκασμένη να επιστρέψω σε αυτή.

Ελαφρώς σκοτείνιασε το πρόσωπό μου, πήραμε το δρόμο του γυρισμού, είχαμε να τελειώσουμε το διάβασμα για αύριο. Πριν κοιμηθώ με άφησα να κοιτάξω λίγες ακόμη σελίδες από την  <<Οργή>> απλώς συναρπαστική!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Το ίδιο τραγούδι από το κινητό της Νάντιας. Με ξυπνάει και παρατηρώ την ήδη ξυπνητή Νάντια.

Νάντια: Δεν μπορούσα να κοιμηθώ από την υπερένταση. Πήρα τηλέφωνο να μάθω πως είναι η μητέρα μου ήδη από πολύ νωρίς.

Έρικα: Και πηγαίνει καλύτερα;

Νάντια: Πολύ φοβάμαι πως όχι. Ξέρεις σήμερα θα έβγαιναν τα αποτελέσματα από τα τεστ της, όλα φυσιολογικά. Και δεν ξέρω αν είναι κάτι που μου προκαλεί χαρά ή περισσότερη ανησυχία γιατί ακόμη και τώρα η αιτία που της το προκάλεσε αυτό είναι άγνωστη.

Ασταμάτητα μιλούσε για όλα όση ώρα ετοιμαζόμασταν. Για την υπόλοιπη οικογένεια ήταν ακόμη πολύ νωρίς, ο Ορφέας, ως συνήθως, θα ήταν ο τελευταίος που θα διέσχιζε το προαύλιο του σχολείου.

Εμείς πάλι αντιθέτως είμασταν από τις πρώτες. Είχαμε δώσει υπόσχεση πως θα μιλούσαμε στην Έλενα και αυτό έπρεπε να γίνει απευθείας. Περιμέναμε την αφιξή της στο σχολείο και της ορμήσαμε αγριεμένες.

Νάντια: Έλενα!

Της φωνάζει επιθετικά και αρχίζω να φοβάμαι για την εξέλιξη της κουβέντας. Ανυποψίαστη η Έλενα χαμογελάει στη παρουσία μας.

Νάντια: Γιατί το έκανες αυτό στον αδερφό μου;

Έλενα: Τι; Τι έκανα στον Ορφέα;

Έρικα: Τον χαστούκισες, γνωρίζουμε ότι είσαι η κοπέλα του, αλλά αυτό δεν σου δίνει τέτοιο δικαίωμα.

Έλενα: Τι λέτε; Έχετε τρελαθεί τελείως;!

Νάντια: Εσύ είσαι η τρελή, μην τον ξαναπλησιάσεις, συννενοηθήκαμε;

Ο τρόπος που της φώναξε ήταν απόλυτα επιβλητικός. Φαινόταν ότι δεν έπαιρνε επιπλέον περιθώριο συζήτησης, κάποιοι μαθητές ακόμη και καθηγητές που έτυχε να βρίσκονται κοντά μας, μας κοίταζαν έτοιμοι να επέμβουν.

Η Έλενα πρέπει να το παρατήρησε αυτό και με απάθεια γύρισε την πλάτη της προς το μέρος μας και άρχισε να περπατάει στην αντίθετη πορεία.

Έλενα: Ούτε και εσείς να με ξαναπλησιάσετε, δεν έχω κάνει λάθος σε τίποτα.

Φώναξε. Η Νάντια ήταν έτοιμη να ξεσπάσει άσχημα σε αυτή. Την κράτησα από τον πήχη για να την επαναφέρω.

Έρικα: Έκανες ότι καλύτερο μπορούσες, μην τραβάς την κατάσταση στα άκρα. Έτσι ήσουν άκρως βοηθητική.

Είπα ότι μου ήρθε στο κεφάλι, έπρεπε να τη διαβεβαιώσω για την ορθότητα της συμπεριφοράς της. Δεν έπρεπε να βασανίζεται περισσότερο τώρα και ειδικά όταν δεν πρόκειται για δικά της ζητήματα. Με αγκαλιάζει αυθόρμητα λέγοντας πως πάντα οι αγκαλιές την κάνουν να ηρεμεί.

Προχωράμε στις τάξεις μας για να αφήσουμε τα πράγματά μας και να ζεσταθούμε και λιγάκι αφού έξω έκανε ψοφόκρυο. Η Νάντια φόρεσε το χαρούμενο προσωπείο της και ετοιμάστηκε για μάθημα όσο εγώ τελείωνα το διάβασμα της <<Οργής>> ώστε να μου φύγει η ανάγκη για της γνώση του τέλους.

Πριν μπει ο καθηγητής στη τάξη είχα φροντίσει να το τελειώσω και να το τακτοποιήσω ασφαλές στη πίσω θέση της τσάντας μου και να έχω αποφασίσει για το επόμενο που θα δανειστώ μετά. Είμαι έτοιμη, ας αρχίσει το μάθημα!